Παίζεις στον Άρη; Θα σέβεσαι!

Η πειθαρχία δεν είναι επιλογή. Είναι υποχρέωση. Ο,τιδήποτε άλλο αποτελεί πρόφαση ή δικαιολογία από όποιους νομίζουν ότι η φήμη τους ή το συμβόλαιό τους βρίσκονται πάνω από το κοινό καλό.

Ο Άρηςπέρασε σύντομη φάση με κρούσματα... απειθαρχίας ή καλύτερα συμπεριφορών, οι οποίες αναπτύχθηκαν, επειδή κάποιοι (και δεν αναφέρομαι κατ' ανάγκην ούτε στον Μπεναλουάν, ούτε στον Σάσα) βρίσκουν και τα κάνουν.Γιατί, βρίσκουν;Η απάντηση υπάρχει εδώ ακριβώς.

Σε αντίθεση με την πειθαρχία, η ανοχή ή η τιμωρία είναι επιλογή. Η ΠΑΕ, μέσω του Άκη Μάντζιου, τιμώρησε για λίγες ώρες τους πρόσφατα... άτακτους πριν αποφασίσεινα τους επαναφέρει άμεσα.
Αν, τώρα, πήραν το μάθημά τους είναι άλλη ιστορία.

Αν ό,τι συνέβη, από την άποψη της διαχείρισης της κατάστασης, αποτέλεσε παράδειγμα για επόμενο... κρούσμα, η απάντηση είναι μάλλον όχι, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το παιχνίδι της Λαμίας.

Ο... εκνευρισμένος, επειδή έγινε αλλαγή (!), Ντάνιελ Μαντσίνι, κατευθυνόμενος προς τον πάγκο της ομάδας του, κλώτσησε ένα-δύο μπουκάλια νερού, δείχνοντας δυσαρεστημένος με την απόφαση του προπονητή του. Λες και ο Μάντζιοςπρέπει να βρεθεί σε θέση απολογούμενου, γιατί έκρινε ότι έπρεπε να παίξει άλλος στη θέση του Αργεντινού.

Οι ποδοσφαιριστές, όπως κι αν λέγονται, οφείλουν να προπονούνται, να παίζουν ποδόσφαιρο και όχι να κάνουν καριέρα μέσα στην ήδη υπάρχουσα καριέρα τους. Οφείλουν να ακούν τον προπονητή και όποιον άλλο (;) είναι επιφορτισμένος με συγκεκριμένα πράγματα επί καθημερινής βάσης.

Τα περισσότερα, αν όχι όλα, τα προβλήματα στην καθημερινότητά τους (πρώτιστα το οικονομικό, γιατί από εκεί ξεκινούν και καταλήγουν όλα στο σύγχρονο ποδόσφαιρο) είναι λυμένα, επομένως δεν έχουν σοβαρή δικαιολογία για το παραμικρό που δεν αφορά... μπάλα.

Ο ποδοσφαιριστής επιλέγεται να παίξει, να μείνει στον πάγκο ή να πάει στην κερκίδα και είναι υποχρεωμένος να σέβεται (και) τον προπονητή. Η όποια αντίδραση (κυρίως με δημόσιες και απρόσεχτες αναρτήσεις) δείχνει ότι το «εγώ» μπαίνει πάνω από την ομάδα. Άρα, σε αυτή την περίπτωση, δεν μιλάμε για ομάδα, αλλά για μονάδες.

Η περσινή ομάδα ήταν πραγματικό σύνολο, με αξιόλογους χαρακτήρες, που έπαιζαν για τον Άρη και όχι το... transfermarkt, κάτι που είχαν να λένε οι πάντες. Και πρώτα απ' όλους οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές. Το παράδειγμα είναι υπαρκτό, πρόσφατο και μπορεί να εφαρμοστεί και... σήμερα.

Αν το υπάρχον δυναμικό καταφέρει (πρέπει να βρεθούν τα πρόσωπα γι' αυτό) να γυρίσει στις (περσινές) εργοστασιακές ρυθμίσεις, τότε θα έχει νόημα να μιλάμε και για τα υπόλοιπα.

Υ.Γ: Ευτυχώς, επικράτησε η λογική κι έτσι δεν προκρίθηκε η «λύση» της... διαφορετικής τιμωρίας σε Σάσα και Μπεναλουάν, όπως αρχικά είχε πέσει ως ιδέα (από;) στο τραπέζι.

Υ.Γ.2: Οι μπαλαδόφατσες, που είδαν και μετέφεραν βελτίωση στη Λαμία, έχουν να πουν κάτι -δύο μήνες μετά- για το πλάνο αξιοποίησης του Καμαρά ή απλώς αρκούνται στη στήριξη ενός προσώπου, για να τα έχουν καλά μαζί του;

Υ.Γ.3: Κωμικοτραγικό να γράφεται με πηχυαίους τίτλους ότι ο Ματίγια δεν... άρπαξε την ευκαιρία, διανύοντας την 4η σεζόν του στον Άρη και έχοντας υπογράψει πέρσι νέο συμβόλαιο. Στη Λαμία έκανε δύο σοβαρά λάθη σε 74', αλλά ας μην κριθεί και για τα... προπέρσινα. Καρφώνεστε...

Υ.Γ.4: Η διαχείριση και ο τρόπος σκέψης της τεχνικής ηγεσίας στη συνάρτηση πειθαρχίας-επιλογών 11άδας θα φανεί την Κυριακή....

Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook