Να αποκτήσει «σάρκα και οστά» –μετά από αρκετά έτη καθυστερήσεων- ζητούν επιχειρηματίες του κλάδου το μεγάλο project των υδροπλάνων που υπόσχεται να αλλάξει τον «χάρτη» των μεταφορών στην χώρα. Βασική προϋπόθεση αποτελεί να επιταχυνθούν οι ρυθμοί των αδειοδοτήσεων και η κατασκευή υδατοδρομίων, αλλά και… να βρεθούν πιλότοι.
Οι μισθοί τους είναι ελκυστικοί και υπό προϋποθέσεις φθάνουν στο εξωτερικό έως τις 8.000 ευρώ μηνιαίως. Μάλιστα στο παρελθόν έχουν δοθεί, για περιορισμένο χρονικό διάστημα, τέτοιες αποδοχές σε πιλότους υδροπλάνων και στην Ελλάδα! Πότε; Το 2004 είχε συσταθεί η πρώτη εταιρεία που πρόλαβε να πετάξει για λίγο καιρό με υδροπλάνα πάνω από τις ελληνικές θάλασσες, στο Ιόνιο, η καναδική AirSea Lines, αλλά λόγω γραφειοκρατικών και άλλων προβλημάτων εγκατέλειψε με άδοξο τρόπο τα σχέδια της. Προηγουμένως είχε προσλάβει κάποιους πιλότους…
Το ενδιαφέρον της εταιρείας για την ανάληψη πτητικού έργου ήταν δεδομένο, όμως όπως εξηγούσε μερικούς μήνες πριν το «αντίο», το 2009, ο ιδρυτής της AirSea Lines Ελλάδας Μιχάλης Πατέλης «…4 χρόνια αντιμετωπίζουμε πολλά προβλήματα, εξ’ αιτίας των αργών ρυθμών διεκπεραίωσης των υποθέσεων από τις δημόσιες υπηρεσίες και πλέον έχουμε φτάσει στα όρια, ως επιχείρηση, που έχει επενδύσει πάνω από 20 εκατ. ευρώ και απασχολεί περισσότερα από 70 άτομα προσωπικό».
Σήμερα, δυο εταιρείες, η Hellenic Seaplanes και η Grecian Air Seaplanes, παραμένουν ενεργές στην Ελλάδα και περιμένουν κατ’ αρχάς την δημιουργία ενός βιώσιμου δικτύου υδατοδρομίων και κατ’ επέκταση την έναρξη των πτήσεων τους με το νέο μέσο, για να φέρουν τους στόλους τους.
Stand by βρίσκονται, φυσικά, και άλλοι υποψήφιοι ενδιαφερόμενοι π.χ. η Trans Maldivian Airways, η εταιρεία με τον μεγαλύτερο στόλο υδροπλάνων (+60) στον κόσμο με έδρα τις εξωτικές Μαλδίβες, τεχνικό κλιμάκιο της οποίας πρόσφατα επισκέφθηκε την Ελλάδα, ήλεγξε τις εγκαταστάσεις του αδειοδοτημένου υδατοδρομίου της Κέρκυρας και προέβη σε διερευνητικές επαφές, εκφράζοντας και προς αρμόδιους φορείς την επιθυμία της να δραστηριοποιηθεί μελλοντικά και στην Ελλάδα, όπως αποκάλυψε το newmoney.
Από Μαλδίβες και Καναδά
Όταν –με το καλό- αρχίζουν να πετούν τα υδροπλάνα από και προς ελληνικούς προορισμούς, από λιμάνια, μαρίνες, νησιά, λίμνες, το επόμενο που θα πράξουν οι εταιρείες θα είναι να… ψάξουν για πιλότους. Και αν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις, αν δηλαδή τηρηθούν αυτή τη φορά τα χρονοδιαγράμματα, αυτό θα συμβεί είτε από το προσεχές καλοκαίρι, είτε από το φθινόπωρο του 2022.
Το προφανές είναι ότι οι επιχειρήσεις οι οποίες θα δραστηριοποιηθούν ως προς το πτητικό σκέλος στον κλάδο των υδροπλάνων (σ.σ. η Ελληνικά Υδατοδρόμια εξειδικεύεται στην μελέτη, κατασκευή, αδειοδότηση και λειτουργία υδατοδρομίων και διαθέτει κοινούς μετόχους με την Grecian Air Seaplanes) θα αναζητήσουν πιλότους και μηχανικούς για τα αμφίβια σκάφη τους από το εξωτερικό, στην αρχή τουλάχιστον.
Όπως εξηγούν πηγές με γνώση του αντικειμένου, καθώς δεν υπάρχουν ακόμα έμπειροι Έλληνες πιλότοι υδροπλάνων θα πρέπει πρώτα να εκπαιδευτούν κατάλληλα και στη συνέχεια να πετάξουν προοδευτικά ως κυβερνήτες ή συγκυβερνήτες.
Για να προσλάβει μια εταιρεία που εκτελεί πτήσεις με υδροπλάνα έναν καλό και έμπειρο πιλότο, με αρκετές ώρες στο πηδάλιο στο βιογραφικό του, για να είναι ασφαλή τα ταξίδια τους και το operation, θα αναγκασθεί, πιθανότατα, να τον πληρώσει κάπως ακριβά.
Επειδή ο αριθμός των καλών πιλότων δεν είναι πολύ μεγάλος παγκοσμίως, αυτοί αποκτούν πλεονέκτημα στις διαπραγματεύσεις για συμφωνίες με τις ενδιαφερόμενες εταιρείες για συνεργασία μαζί τους και ειδικά αν προέρχονται από τις Μαλδίβες ή τον Καναδά –οι top- πολλοί από αυτούς εξασφαλίζουν και κλειστά συμβόλαια 2 και 3 ετών, με τις ανάλογες αποδοχές…
Η «ελίτ» των επαγγελματιών του κλάδου (που υπολογίζονται στους 100-150) καταφέρνουν να «κρατούν» ψηλά τους μισθούς τους, πόσο μάλλον όταν ταξιδεύουν για να εργασθούν στο εξωτερικό, αξιοποιώντας τον άγραφο νόμο της προσφοράς και της ζήτησης στην αγορά. Και από την στιγμή που οι ανάγκες του κλάδου αυξάνονται, τα κασέ των καλύτερων και πιο έμπειρων πιλότων –κυρίως αυτών που πετούν σε Μαλδίβες και Καναδά- κυμαίνονται όντως γύρω στο όριο των 8.000 ευρώ…
Η πανδημία, βέβαια, καθήλωσε τα υδροπλάνα επί μήνες και στους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς, άρα ενδεχομένως οι συγκεκριμένοι μισθοί να τεθούν υπό διαπραγμάτευση μέχρι να επανεκκινηθεί πλήρως η δραστηριότητα των αερομεταφορών.
Ακαδημίες πιλότων και Canadair
Το restart της «τουριστικής βιομηχανίας» είναι το πρώτο ζητούμενο για όλους τους κλάδους που συσχετίζονται με αυτήν. Οι εταιρίες που θα αναλάβουν τις πτήσεις με υδροπλάνα στην Ελλάδα στο εγγύς μέλλον έχουν δυο λύσεις για να αποφύγουν το υψηλό κόστος στους μισθούς των ξένων πιλότων.
Η μια είναι οι σκέψεις για την ίδρυση Ακαδημιών που θα εκπαιδεύουν Έλληνες πιλότους και η δεύτερη να «αντλήσουν» προσωπικό για τις θέσεις των κυβερνητών ή των συγκυβερνητών από μια πολύ καλή «δεξαμενή». Τους πιλότους των πυροσβεστικών Canadair (οι οποίοι συνήθως συνταξιοδοτούνται νωρίτερα) που ξέρουν πώς να «βουτάνε» το σκάφος στην θάλασσα και θα μπορέσουν πιο εύκολα, ίσως, να προσαρμοσθούν στην ιδιαιτερότητα του ειδικού τύπου μέσου με τους πλωτήρες – και να εκπαιδευτούν πιο εύκολα πως να το ανεβάζουν και να το κατεβάζουν από και προς την θάλασσα ή τις λίμνες…
Όσο θα κυλά ο καιρός και το δίκτυο των υδατοδρομίων θα διευρύνεται και εφόσον επιβεβαιωθούν οι εκτιμήσεις για 140-150 σε όλη την Ελλάδα, παράλληλα με την δημιουργία δυο ή και τριών τουλάχιστον στόλων από 15-20 υδροπλάνα ο καθένας σε βάθος 5ετίας, αναπόφευκτα οι εταιρείες θα υποχρεωθούν να προσλάβουν ανάλογο αριθμό πιλότων.
Ενοίκιο 65.000 ευρώ, για αγορά 8 εκατ.
Οι επιχειρηματίες που εμπλέκονται στο project των υδροπλάνων και των υδατοδρομίων εκφράζουν μια συγκρατημένη αισιοδοξία για την έναρξη των πτήσεων εντός των προσεχών μηνών.
Αδειοδοτημένα είναι αυτά σε Κέρκυρα, Παξούς, Πάτρα και πρόσφατα συνυπέγραψαν τα αρμόδια υπουργεία και για την άδεια αυτού της Καλαμάτας, ενώ, πολλά βρίσκονται σε διάφορες φάσεις της διαδικασίας.
Για να πετάξουν τα πρώτα υδροπλάνα στην Ελλάδα χρειάζεται ένα επιμέρους δίκτυο από 6-7 υδατοδρόμια, με την προοπτική να αναπτυχθούν σταδιακά δεκάδες άλλα σε άλλες περιοχές της χώρας.
Το γεγονός ότι οι επενδυτές παραμένουν «ζεστοί», οι συνθήκες ωριμάζουν και οι συζητήσεις για συνέργειες και συνεργασίες με άλλους κλάδους, μέσα ή τουριστικές επιχειρήσεις, όπως κρουαζιέρα, αεροπορικές, εταιρείες ελικοπτέρων, ξενοδοχειακά συγκροτήματα ή resorts για μεταφορά επιβατών κ.α. συντηρούν ένα θετικό κλίμα.
Από την άλλη πλευρά, θα πρέπει οι εμπλεκόμενες εταιρείες να… αποκτήσουν έσοδα, να αρχίσουν δηλαδή τις πτήσεις και να πουλάνε εισιτήρια.
Διότι, αντιμετωπίζουν ανελαστικά έξοδα, όπως τα πάγια λειτουργικά, οι μισθοί των πιλότων που θα προσληφθούν ή το ενοίκιο ενός αριθμού υδροπλάνων που «παίζει» μηνιαίως στα 60-65.000 δολ. για το καθένα μέχρι να αναπτύξουν πλήρως τους στόλους τους κ.α.
Αντιστοίχως, για όσα αγορασθούν σε καινούργια κατάσταση με αντίτιμο έως 8 εκατ. ευρώ έκαστο π.χ. για τα δημοφιλή αμφίβια DHC-6 Twin Otter Series 400 της Viking Air, θα είναι αναγκαίο να ξεκινήσει η απόσβεση της επένδυσης.
Υπολογίζεται ότι τις προσεχείς εβδομάδες το χρονοδιάγραμμα θα γίνει πιο ακριβές, αν και πλην της γραφειοκρατίας που αντιμετώπιζαν όλα τούτα τα χρόνια οι επιχειρηματίες του κλάδου στην Ελλάδα, βρέθηκαν ξαφνικά απέναντι και σε αστάθμητους παράγοντες, όπως η πανδημία και οι επιπτώσεις της στον τουρισμό – με τον κίνδυνο μιας νέας έξαρσης να ελλοχεύει, η ενεργειακή κρίση και η εκτίναξη των τιμών στα καύσιμα ή ο πόλεμος στην Ουκρανία και η γενικότερη ανασφάλεια που προκαλεί.
Πηγή: newmoney.gr