Αγαπητή Metrosport
Χθες , 9 Φεβρουαρίου, γιορτάστηκε η Παγκόσμια Ημέρα της Ελληνικής Γλώσσας. Πόσοι Ελληνες το ξέρουν αυτό; Ελάχιστοι. Και ελαφρώς λιγότεροι από αυτούς που νοιάζονται για την ελληνική γλώσσα. Oι περισσότεροι αγνοούν την αξία της και δεν τους πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι πρέπει να την αγαπήσουν, ή, έστω, να τη σεβαστούν, για να υπερασπιστούν την ανάγκη της επιβίωσής της ανά τους αιώνες των αιώνων.
Μιλάμε μια γλώσσα που μετρά περισσότερα από πέντε χιλιάδες χρόνια ζωής, από την πρωτοελληνική μορφή της, περίπου το 3000 π.Χ. έως σήμερα. Είναι η γλώσσα που πρώτη κωδικοποίησε ανώτερες λεξιλογικές αναφορές, τόσο σε αφηρημένες όσο και σε τεχνικές έννοιες. Είναι η γλώσσα που σχηματοποίησε το εννοιολόγιο του δυτικού πολιτισμού. Προσέξτε τι είπε (ανάμεσα σε πάρα πολλούς άλλους ξένους επιστήμονες πάσης φύσεως) η Γαλλίδα ακαδημαϊκός και Ελληνίστρια Jacqueline de Romilly: «Αν η Ελλάδα ζητούσε να αφαιρέσουμε από τις γλώσσες των άλλων χωρών τις ελληνικές λέξεις, θα κατέρρεε ο δυτικός πολιτισμός»!
Σε όλο τον πλανήτη γη ξέρουν ότι οι Ελληνες ήταν που δημιούργησαν λέξεις οι οποίες δίνουν νόημα στην ύπαρξη, οδηγούν στη διαπίστωση του πραγματικού, του υπαρκτού, αλλά και του υπερβατικού, λέξεις που αποδίδουν με ακρίβεια αυθύπαρκτες έννοιες, ιδέες και αξίες, λέξεις που εκφράζουν σύνθετα νοήματα, λέξεις που καλύπτουν κάθε ανάγκη έκφρασης.
Σε ΟΛΕΣ τις γλώσσες των χωρών του δυτικού (και όχι μόνο) κόσμου ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ το ελληνικό λεξιλόγιο. Ολοι οι λαοί μιλούν με βάση την ελληνική γλώσσα, όλοι οι λαοί υποκλίνονται στην ελληνική γλώσσα, όλοι οι λαοί αναγνωρίζουν την πρωτοπορία της Ελλάδας στον πολιτισμό και τις επιστήμες, ωστόσο ο ίδιος ο ελληνικός λαός, σε μια συντριπτική πλειονότητα, “ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ” καθημερινά τη δική του γλώσσα.
Είναι ζήτημα που για να αναλυθεί δεν φτάνει ο χώρος όχι μιας στήλης σε μια εφημερίδα, αλλά ούτε ολόκληρο βιβλίο. Απλά θα πω ότι οι δράστες τού κατά συρροή και κατ' εξακολούθηση εγκλήματος που διαπράττεται σε βάρος της γλώσσας μας είναι πρώτα οι αγράμματοι “δημοσιογράφοι” που έχουν κατακλύσει τα Μ.Μ.Ε. και διαμορφώνουν (λόγω της ισχυρότατης διείσδυσης της τηλεόρασης, του ραδιοφώνου και των ιστοσελίδων στο γνωστικό υποσυνείδητο του κοινού) ένα νέο αποκρουστικό καθεστώς αδυναμίας στη διατύπωση του λόγου.
Υστερα, το εκπαιδευτικό σύστημα, που, με τις χρόνιες αδυναμίες του, εξουδετερώνει την ποιότητα των όποιων αξιόλογων φιλόλογων καθηγητών. Και, τέλος, όσοι από εμάς προτιμάμε τον εύκολο δρόμο και μας αρκεί... απλώς να συνεννοούμαστε μεταξύ μας και όχι τον δύσκολο που είναι να αγαπήσουμε τη γλώσσα και να ασχοληθούμε σοβαρά μαζί της, για να διατηρήσουμε τα άφθαστα ποιοτικά χαρακτηριστικά της και να αντισταθούμε τόσο στους αστοιχείωτους βασανιστές της, όσο και στο προβληματικό εκπαιδευτικό σύστημα.
ΥΓ. Το δυστύχημα είναι ότι γίνονται με μεγάλη ευκολία λατρεμένη συνήθεια για τους πολλούς τα κραυγαλέα “μαργαριτάρια” εκείνων που παριστάνουν τους παρουσιαστές τηλεοπτικών εκπομπών, τους ρεπόρτερ, τους παραγωγούς ραδιοφώνου και τους... συντάκτες στις (99 στις 100) άθλιες ιστοσελίδες του αχανούς διαδικτύου. Βλέπετε, το λάθος και η ασχήμια αφομοιώνονται αβασάνιστα, ενώ η αφομοίωση του σωστού και του ωραίου απαιτεί ενδιαφέρον και λίγο κόπο...