«Κόλαση»
θυμίζει η Μαριούπολη.
Πτώματα που
δεν έχουν ακόμα περισυλλεχθεί, τυλιγμένα
σε κουβέρτες, παλτά, οποιαδήποτε είδος
καλύμματος, κείτονται σε ακάλυπτους
χώρους που έχουν καθαριστεί από τα
χαλάσματα. Οι νεκροί συχνά θάβονται σε
ομαδικούς τάφους.
Τριγύρω
στέκονται μαυρισμένοι σκελετοί πολυώροφων
πολυκατοικιών, συνηθισμένων κτισμάτων
της σοβιετικής εποχής. Λιωμένα ή διαλυμένα
μέταλλα κρέμονται από τα μπαλκόνια.
Σπασμένα τζάμια, ξύλα, σίδερα είναι
σκορπισμένα μεταξύ κτιρίων και στους
δρόμους.
Περίπου
400.000 άνθρωποι έχουν εγκλωβιστεί στη
στρατηγική πόλη-λιμάνι στη Θάλασσα του
Αζόφ για πάνω από δύο εβδομάδες. Πασχίζουν
να προστατευθούν από τους σφοδρούς
βομβαρδισμούς που έχουν κόψει το
ηλεκτρικό ρεύμα, τη θέρμανση, το νερό,
λένε οι τοπικές αρχές.
Το ρωσικό
υπουργείο Άμυνας δήλωσε χθες ότι δυνάμεις
του «σφίγγουν τον κλοιό» γύρω από τη
Μαριούπολη και ότι εχθροπραξίες
διεξάγονταν στο κέντρο της πόλης.
Χωρίς νερό
και θέρμανση
Χωρίς νερό
ή θέρμανση, γυναίκες μαζεύονται σε
σημεία όπου έχουν ανάψει φωτιές για να
μαγειρέψουν οτιδήποτε μπορούν να βρουν.
Καθώς πλησιάζει η άνοιξη, δεν υπάρχει
πλέον χιόνι για να μπορέσουν να το
λιώσουν ώστε να καλύψουν τις ανάγκες
τους σε νερό.
Κάτοικοι
λένε ότι κανείς δεν το περίμενε αυτό
στη μετασοβιετική Ουκρανία, αν και
κάποιοι έζησαν κι άλλες αναταραχές που
συντάραξαν τη χώρα όταν ήταν υπό σοβιετική
κυριαρχία.
«Είχε ρώσικο
διαβατήριο, ρωσική υπηκοότητα, πολλά
μετάλλια», δήλωσε ο Αλεξάντερ, 57 ετών,
δείχνοντας προς το υπαίθριο σημείο όπου
κείτεται, προς το παρόν, η σορός της
πεθεράς του. «Η πεθερά μου γεννήθηκε το
1936. Επιβίωσε από την πολιορκία του
Λένινγκραντ», δήλωσε, αναφερόμενος στις
900 ημέρες πολιορκίας της πόλης που τώρα
είναι γνωστή ως Αγία Πετρούπολη από
τους ναζί. «Είχε τιμηθεί ως εργαζόμενη
στις ιχθυοκαλλιέργειες στη Ρωσική
Ομοσπονδία. Και τώρα, ορίστε πού είναι».
Αξιωματούχοι
στη Μαριούπολη λένε ότι 2.500 άνθρωποι
έχουν χάσει τη ζωή τους αφότου εισέβαλαν
οι ρωσικές δυνάμεις την 24η Φεβρουαρίου.
Ο κυβερνήτης της περιοχής του Ντονέσκ
Πάβλο Κιριλένκο δήλωσε χθες ότι περίπου
35.000 άνθρωποι κατάφεραν να διαφύγουν
από την πόλη τις τελευταίες ημέρες,
πολλοί πεζή ή με κομβόι ΙΧ αυτοκινήτων
τις σπάνιες στιγμές που σταματούν οι
ρωσικοί βομβαρδισμοί.
Αυτοί που
μένουν πίσω συχνά βρίσκονται σε απόγνωση
– και το κρύο και η αγωνία γίνονται
πλέον πολύ έντονα.
«Νιώθω
απαίσια»
«Νιώθω
απαίσια. Δεν θέλω να κατηγορήσω κανέναν,
αλλά είμαι αηδιασμένη και τρομαγμένη.
Και κρυώνω», λέει η Όλγα, με ροζ καπέλο
κάτω από την κουκούλα της κι ένα μεγάλο
παλτό. «Δεν έχω πλέον λόγια. Δεν ήμουν
προετοιμασμένη να γίνει έτσι η ζωή μου».
Η Ρωσία
αρνείται ότι βάζει στο στόχαστρο αμάχους
και κατηγορεί το Κίεβο ότι τους
χρησιμοποιεί ως ανθρώπινες ασπίδες.
Ουκρανοί αξιωματούχοι το διαψεύδουν.
Η Μαριούπολη
θεωρείται στρατηγικής σημασίας «έπαθλο»
για τους Ρώσους εισβολείς που θέλουν
να συνδέσουν την Κριμαία, την οποία
προσάρτησε η Μόσχα το 2014, και τις δύο
αποσχισθείσες περιφέρειες της ανατολικής
Ουκρανίας.
Την περασμένη
εβδομάδα, βομβαρδίστηκε νοσοκομείο
όπου λειτουργούσε μαιευτήριο, με ασθενείς
να βγαίνουν στους δρόμους για να σωθούν.
Θέατρο που
χρησιμοποιούσαν ως καταφύγιο οικογένειες
που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα
σπίτια τους επίσης βομβαρδίστηκε –
παρά το γεγονός ότι η λέξη «παιδιά» ήταν
γραμμένη στο έδαφος στο εξωτερικό με
γράμματα τόσο μεγάλα που μπορούσαν να
τα διαβάσουν πιλότοι αεροσκαφών.
Μεταξύ των
κατοίκων που φοβούνται για τη ζωή τους
έχει αναπτυχθεί μια ιδιαίτερη αίσθηση
αλληλεγγύης. Κάτοικοι προσφέρουν
καταφύγιο σε αγνώστους.
«Περάσαμε
δυο μέρες σ’ ένα υπόγειο. Δεν μπορούσε
να κουνηθεί. Νόμιζα ότι δεν θα επεβίωνε»
δήλωσε μεσήλικη κάτοικος, δείχνοντας
την ηλικιωμένη μητέρα της.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ