Με το «δεξί» ο ΠΑΟΚ στην πρώτη ευρωπαϊκή του υποχρέωση, στη μάχη των ομίλων του Europa Conference League. Η εκτός έδρας νίκη του, εκτός από τους τρεις πολύτιμους βαθμούς, «συνοδεύεται» και από την εκτίμηση ότι μάλλον έβγαλε νοκ άουτ και έξω από τους διεκδικητές των δύο που θα προκριθούν, την αντίπαλο του. Είναι αλήθεια πως η εμφάνιση του πρώτου ημιχρόνου λαχτάρησε τον κόσμο αλλά και τον ίδιο πιστεύουμε τον Λουτσέσκου, ο οποίος για μια ακόμη φορά διαπίστωσε να μην του βγαίνουν κάποια πράγματα, με συνέπεια να εμφανίζονται σχεδόν πολλά επικίνδυνα συμπτώματα, τα οποία έχουν στοιχίσει πολύτιμους βαθμούς στα τελευταία παιχνίδια του.
Οι εμπνεύσεις της τελευταίας στιγμής και το συχνό ανακάτεμα της τράπουλας, για μια ακόμη φορά άφησαν τα αρνητικά τους αποτυπώματα και δυσκόλεψαν για το μισό του 90λεπτου μια αποστολή, που θα μπορούσε να εξελιχθεί πιο ομαλά και να οδηγήσει χωρίς πίεση και καρδιοχτύπια, σε μια άνετη επικράτηση. Τελικά όμως μπορείς να σταματήσεις την μουρμούρα και να κλείσεις την συζήτηση με το κλασικό: «τέλος καλό, όλα καλά». Κι αυτό, γιατί υπάρχει ένα δεύτερο ημίχρονο τελείως διαφορετικό από το πρώτο. Στη διάρκεια του οποίου αποκαταστάθηκε κατά κάποιο τρόπο η εικόνα και η ποδοσφαιρική κανονικότητα της ομάδας, αλλά και της διαχείρισης από πλευράς κόουτς. Είναι αλήθεια πως πολλοί παίκτες αναζητούσαν απεγνωσμένα να βρουν τα πατήματα τους.
Οι αλλαγές λοιπόν βοήθησαν. Ιδιαίτερα του έμπειρου Τάισον και έτσι το ισοζύγιο σφραγίστηκε με ένα εντυπωσιακό 3-1, το οποίο «πειράχτηκε» στο τελευταίο δευτερόλεπτο, με ένα πέναλτι που ήρθε από τον ουρανό και για το οποίο έκαναν μεγάλη συζήτηση ο διαιτητής με το VAR. Συνοπτικά θα λέγαμε ότι στο πρώτο μέρος είχαμε έναν «λήθαργο» και στην επανάληψη μια πολύ ευχάριστη και αποτελεσματική «αφύπνιση». Μηνύματα ασφαλώς και άφησε η εικόνα του πρώτου 45λεπτου, τα οποία επιβάλλεται να ληφθούν σοβαρά υπόψιν από τον κόουτς. Θαρρώ πως δεν χρειάζεται να πούμε ποιες αστοχίες υπήρξαν. Αν σε κάτι όμως θα πρέπει να σταθούμε, είναι ότι ήρθε η στιγμή ο Ραζβάν να καταλήξει σε κάποιες «σταθερές», γιατί «μεθαύριο» που θα είναι έτοιμος και ο Μάρκος Αντόνιο, επιβάλλεται το βασικό σχήμα να μην είναι υποχρεωμένο να αποδέχεται τον οποιοδήποτε αλεξιπτωτιστή όσο συμπαθής και αν είναι.
Σε ατομικό επίπεδο, ο Κοτάρσκι στο γκολ προδόθηκε από την άμυνα του. Οι αμυντικοί του δικέφαλου παρουσιάζουν μια αδικαιολόγητη αδυναμία ελέγχου στις αερομαχίες, με αποτέλεσμα να έχουμε γκολ από τέτοιες στημένες φάσεις. Ο Κετζιόρα έχασε μάχες, ο Εκόνγκ αρχίζει να προσαρμόζεται, αποφεύγοντας τα μεγάλα λάθη. Εξαιρετικό το γκολ του Κουλιεράκη. Ο Μπάμπα πολύ καλός επιθετικά, αλλά παραμένει αμυντικά ευάλωτος.
Το δίδυμο Σβαμπ - Τσιγγάρα δεν δούλεψε τόσο καλά. Ο Ζίβκοβιτς ως συνήθως έδωσε την ψυχή του, τόσο στην επίθεση όσο και στην άμυνα. Μαχητής ο Σαμάτα, με τον Ντεσπότοφ να είναι μέσα σε όλες τις φάσεις. Πολύ σύντομα θα δούμε μεγάλα πράγματα από αυτόν τον παικταρά. Ο Μουργκ μετριότατος, να μην δικαιώνει για μια ακόμη φορά τον προπονητή του, που επιμένει να τον χρησιμοποιεί και μάλιστα σαν βασικό, σε τόσο κρίσιμα παιχνίδια. Καλό θεωρείται και το 20λεπτο των Κωνσταντέλια και Οζντόεφ.
Μνεία ειδική για τον Τάισον, ο οποίος ήρθε από τον πάγκο για να δώσει το μεγάλο κίνητρο και το αντίστοιχο σύνθημα της «αφύπνισης». Άξιοι συγχαρητηρίων οι φίλοι του ΠΑΟΚ από Ελλάδα και Ευρώπη, που βρέθηκαν στην κερκίδα και στήριξαν με θέρμη την ομάδα τους, βοηθώντας τη να ξεπεράσει το πρόβλημα που είχε στο πρώτο ημίχρονο και να «επιστρέψει» στον αγώνα τελείως διαφορετική. Τέλος καλό λοιπόν, όλα καλά και με την επισήμανση (το τονίζουμε) αυτοί που πρέπει να σκύψουν πάνω στα όποια προβλήματα παραμένουν ακόμη άλυτα, να το κάνουν άμεσα.