Τελικώς δικαιώθηκαν όλοι εκείνοι οι οποίοι εκτιμούσαν ότι οι νέες εξαγγελίες για την αθλητική βία θα ήταν απλώς ένα ξαναζεσταμένο φαγητό και τίποτε περισσότερο. Αλλωστε εδώ και δύο δεκαετίες οι κυβερνήσεις ασχολούνται σοβαρά με το θέμα της βίας, ψηφίζουν νόμους και προσπαθούν να κλείσουν όλα τα πιθανά παράθυρα χωρίς αποτέλεσμα.
Αν υπήρξε μία διχογνωμία ήταν στην περίπτωση της ψήφισης του ιδιώνυμου, το οποίο εφαρμόστηκε με επιτυχία, καταργήθηκε στη συνέχεια και το επανέφερε πάλι η σημερινή Κυβέρνηση. Με δεδομένο ότι το πρόβλημα είναι ήδη τα τελευταία χρόνια μέσα στους αθλητικούς χώρους δεν θα πρέπει να προσδοκούμε λύση από την εκπαίδευση των νέων οπαδών.
Πολύτιμες οι δράσεις που έγιναν μετά τη δολοφονία του Αλκη, αλλά αποδείχθηκε ότι θα μπορέσουν να εκπαιδεύσουν στο πνεύμα της αθλητικής κουλτούρας τους λιλιπούτειους φιλάθλους και μόνο. Γιατί τα φονικά επεισόδια που ακολούθησαν οδηγούν στο συμπέρασμα ότι στις μεγαλύτερες ηλικίες η κατάσταση έχει ξεφύγει.
Κι ίσως όπως δήλωσε χθες ο καθηγητής εγκληματολογίας κ. Πανούσης στο Metropolis 95,5 και στην εκπομπή του Κώστα Πετρωτού και του Βασίλη Βλαχόπουλου «πλέον μιλάμε για μεταχουλιγκανική βία». Κάτι που σημαίνει ότι έχει αναβαθμιστεί το επίπεδο της και ξεφεύγει από την απλή αντιπαράθεση οπαδών δύο ομάδων. Εβαλε κι ένα ερώτημα ο κ. Πανούσης:
«Με ποια κριτήρια αποφασίστηκαν τα μέτρα; Γιατί στη σύσκεψη δεν κλήθηκαν επιστήμονες οι οποίοι έχουν εντρυφήσει επιστημονικά στο θέμα της βίας;». Δικαιολογημένα ερωτήματα από έναν εγκληματολόγο, αλλά μάλλον δεν θα πάρει απάντηση. Ο λόγος; Τα μέτρα και οι εξαγγελίες έχουν πολιτικό χαρακτήρα. Εκεί που βρίσκεται ένα μεγάλο μέρος της ρίζας του προβλήματος. Στην Ελλάδα διαχρονικά υπάρχει ένα σφιχταγκάλιασμα μεταξύ των πολιτικών και των ιδιοκτητών των ομάδων.
Σχέσεις οι οποίες δεν επιτρέπουν αποφάσεις οι οποίες θα θίγουν συμφέροντα μεγαλοεπιχειρηματιών που ασχολούνται με τον επαγγελματικό αθλητισμό. Οπότε οι Κυβερνήσεις δεν βάζουν τα χέρια επί των τύπων των ήλων. Απλώς στρίβουν δια των… εξαγγελιών. Όπως θα γίνει και στη νέα version για τη βία, με αφορμή το θλιβερό γεγονός που έγινε στον Πειραιά.
Τα πράγματα είναι απλά. Οι ΠΑΕ να έχουν την ευθύνη για την ομαλή διεξαγωγή του αγώνα, κι όταν αποτυγχάνουν να τιμωρούνται αυστηρά. Στα θέατρα και τις συναυλίες που είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις δεν πηγαίνουν ΜΑΤ. Γιατί λοιπόν να παρίσταται η Αστυνομία που έχει πολλά άλλα σοβαρά πράγματα να κάνει; Πολύ δε περισσότερο τι φυλάει, από τη στιγμή που απουσιάζουν οι φιλοξενούμενοι οπαδοί;
Δεύτερο μέτρο η τοποθέτηση καμερών σ’ όλους τους χώρους και η διαχείριση τους από αστυνόμους. Και τρίτον ταυτοποίηση όσων μπαίνουν στο γήπεδο με το εισιτήριο που έχουν στα χέρια τους. Για όλα αυτά δεν ακούστηκε κουβέντα. Οπότε μετά από δύο μήνες που οι αγώνες θα διεξάγονται χωρίς κόσμο, θα συνεχίσει να είναι ορατός ο κίνδυνος να βιώσουμε ένα ακόμη θλιβερό γεγονός. Δυστυχώς.