Στην τετράδα των κορυφαίων σε συμμετοχές ξένων παικτών του ΠΑΟΚ ο Ντιέγκο Μπίσεσβαρ από το Σάββατο. Να ένα θέμα με δύο αναγνώσεις.
Η πρώτη: Πρόκειται για σπουδαία διάκριση για τον ίδιο. Τον ξεπερνούν μόνο ο Βιειρίνια (με δύο θητείες) στον ΠΑΟΚ, ο Γκουερίνο και ο Φούρτουλα (που είχαν δεσμευτεί με τα πολυετή συμβόλαια εκείνης της εποχής) και μαζί του είναι ο Λίνο, ο οποίος φυσικά θα μείνει πολύ σύντομα μόνος στην πέμπτη θέση. Στη σύγχρονη εποχή της παγκοσμιοποίησης (και) στο ποδόσφαιρο, σε μια εποχή που οι ομάδες αλλάζουν τους παίκτες σαν τα πουκάμισα, ή εκείνοι πετούν σαν τις μέλισσες από λουλούδι σε λουλούδι, η παραμονή του Μπίσεσβαρ επί έξι σεζόν (ήδη άρχισε και η έβδομη), αλλά και η συμπλήρωση (το Σάββατο) 220 συμμετοχών σε επίσημους αγώνες αποτελούν ένα προσωπικό επίτευγμα. Το οποίο, αν μη τι άλλο, δείχνει ότι θεωρήθηκε και εξακολουθεί να θεωρείται πολύ σημαντικός για την ομάδα.
Αυτό ακριβώς, όμως, οδηγεί στη δεύτερη ανάγνωση: Τα πρώτα τέσσερα χρόνια του Μπίσεσβαρ στον ΠΑΟΚ ήταν ιδιαίτερα παραγωγικά. “Κουράστηκε” να κατακτά τίτλους, στους οποίους, μάλιστα, είχε πολύ μεγάλη συμβολή. Μετά, ακολούθησε η φυσιολογική πτώση του, καθώς, πέρα από το βαρύ σκαρί του, άρχισε, όπως ήταν λογικό, να τον επηρεάζει και η ηλικία του. Σήμερα είναι στα 34,5 και από τις 8 Μαρτίου του 2023 θα μπει στα 35. Από τα 31 στα 32 (αν όχι και νωρίτερα) είχε γίνει εμφανές, όχι μόνο για τους προπονητές αλλά για όλους μας, ότι είναι αδύνατο να “βγάλει” με μια σχετική ενέργεια ολόκληρο 90λεπτο, ούτε να παίζει σερί σε πολλούς αγώνες, χωρίς να γίνεται αλλαγή ή να μπαίνει από τον πάγκο. Πέρσι τον Ιανουάριο, πριν ενάμιση χρόνο δηλαδή, κρίθηκε περιττός για τον ΠΑΟΚ και δόθηκε δανεικός στον Απόλλωνα Λεμεσού. Και είναι βέβαιο ότι θα αποτελούσε παρελθόν για τον ΠΑΟΚ αν πέρσι το καλοκαίρι δεν επανερχόταν ο Ραζβάν Λουτσέσκου, που ζήτησε να παραμείνει στο ρόστερ, όπως ζήτησε και φέτος να ανανεώσει το συμβόλαιό του.
Πιστεύω ότι τον συμπαθέστατο για πολλούς λόγους Μπίσεσβαρ δεν θα έπρεπε να τον έχει ανάγκη ο ΠΑΟΚ. Ούτε πέρσι, ούτε φέτος. Είναι ολοφάνερο ότι, αν μιλάμε για απαιτήσεις υψηλού επιπέδου, ο κύκλος του ως ποδοσφαιριστής έχει κλείσει. Και το γεγονός ότι ο προπονητής του ΠΑΟΚ τον θεωρεί κομβικό ακόμη και τώρα δείχνει ότι το ρόστερ της είναι και φέτος ελλειμματικό.
Οχι, ο Λουτσέσκου δεν κάνει λάθος. Βλέπει ότι στα εξτρέμ δεν έχει βάθος, βλέπει επίσης ότι δεν έχει καν δεκάρι, οπότε συμβιβάζεται με τον Μπίσεσβαρ, που ελπίζει ότι θα αντέξει, όσο αντέξει, για άλλη μια χρονιά, να παίξει και τους δύο αυτούς ρόλους, ανάλογα με τις περιστάσεις. Ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο πόνταρε άλλωστε και στον Ελ Καντουρί, ο οποίος, κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε, έτσι κι αλλιώς, να αποτελεί προ πολλού παρελθόν για τον ΠΑΟΚ. Το λάθος είναι στον μεταγραφικό σχεδιασμό. Το λάθος είναι ότι για μία ακόμη φορά δεν αποκτήθηκε ένα ποιοτικό δεκάρι. Το λάθος είναι ότι ο ΠΑΟΚ δεν απέκτησε όχι έναν, αλλά δύο “βαρβάτους” μεσοεπιθετικούς...
ΥΓ. Εν τέλει, είναι ίσως άγαρμπο αυτό που λένε πολλοί οπαδοί, ότι “είναι κατάντια για τον ΠΑΟΚ να κρέμεται από τον Μπίσεσβαρ”, αλλά είναι και η αλήθεια. Ας μην το πούμε “κατάντια”. Ας το πούμε με... λόγιο τρόπο: Είναι ενδεικτικό της έλλειψης ποιότητας μεσοεπιθετικά. Το ίδιο δεν είναι; Ναι, είναι το ίδιο. Γιατί μιλάμε για μια ομάδα που, υποτίθεται, φιλοδοξεί να επανέλθει στον δρόμο των νταμπλ και για μια ομάδα που ονειρεύεται να παίξει, επιτέλους, σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ...
Στέλιος Απ. Γρηγοριάδης