Με δύο ήττες από μία πολύ καλή ομάδα, αποκλείστηκε ο ΠΑΟΚ από τους ομίλους του Champions League και έχασε την χρυσή ευκαιρία να αλλάξει επίπεδο, να συμμετέχει στην κορυφαία διοργάνωση της Ευρώπης και να κάνει υπερήφανο τον κόσμο του.
Παρά τα όσα έγιναν, το συμπέρασμα είναι ένα και ξεκάθαρο. Οι παίκτες του ΠΑΟΚ και ο Φερέιρα, δεν μπόρεσαν, παρά την θέληση που έδειξαν και την προσπάθεια που κατέβαλαν, να ξεπεράσουν το εμπόδιο μίας ομάδας που σε καμία περίπτωση δεν ήταν η Μπενφίκα, ή η Μπεσίκτας, είχε όμως και στα δύο ματς, μία σταθερή – ορθολογική ποδοσφαρική τακτική. Σε αυτή και στο γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ δεν ήταν αποτελεσματικός και στα δύο ματς, πλήρωσε ο Δικέφαλος τον αποκλεισμό.
Θεωρητικά η άμυνα με τους τρείς αμυντικούς, θα λειτουργούσε καλύτερα. Όταν όμως δέχεσαι τέσσερα γκολ σε δύο παιχνίδια, ακόμη κι αν το ένα ήρθε με αυτογκόλ, δείχνει ότι σαν ομάδα δεν λειτούργησες σωστά. Ο ΠΑΟΚ αποκλείστηκε από μία ομάδα που παρουσίασε καλύτερα στοιχεία σε ομαδικό επίπεδο. Θα μπορούσε, επαναλαμβάνω, εάν αξιοποιούσε τις ευκαιρίες να αλλάξει την ροή των δύο αγώνων. Αλλά με τα εάν, δεν έρχεται το τελικό αποτέλεσμα.
Το όνειρο των ομίλων έμεινε απατηλό, η πρόκριση χάθηκε άδοξα, δικαιολογίες σαφέστατα υπάρχουν γιατί σε καθοριστικά σημεία των δύο αγώνων χάθηκαν ευκαιρίες, όμως το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει. Και το τελικό σκορ και στα δύο παιχνίδια, διαμορφώθηκε από τα λάθη, τις παραλείψεις, την αστοχία, την ατυχία, την αναποτελεσματικότητα που έδωσαν την ευκαιρία στην Κράσνονταρ να προκριθεί για πρώτη φορά στην ιστορία της. Η πρόκριση χάθηκε άδοξα και στα δύο παιχνίδια.
Αυτή την στιγμή, ότι κι αν πει κανείς θα είναι περιττό. Οι όποιες κρίσεις για τα λάθη που οδήγησαν σε αυτό τον αποκλεισμό, θα αναλυθούν τις επόμενες ημέρες, γιατί ο ΠΑΟΚ πρέπει να προχωρήσει. Η πικρία είναι μεγάλη, όμως πλέον ο ΠΑΟΚ καλείται να διαχειριστεί αυτό τον άδοξο αποκλεισμό γιατί τον περιμένουν συνεχόμενα παιχνίδια και στις τρείς διοργανώσεις.