Aγαπητή Metrosport
H ομάδα ηρέμησε, σχεδόν όλοι οι τραυματίες είναι πλέον έτοιμοι, οι διεθνείς δεν έμειναν άπραγοι και η ζωή συνεχίζεται για τον ΠΑΟΚ στο ντέρμπι κορυφής με τον Βόλο. Σαν αστείο ακούγεται. Ντέρμπι με τον Βόλο και, μάλιστα, κορυφής; Ναι, είναι. Γιατί ο Βόλος είναι μέχρι στιγμής η ευχάριστη έκπληξη του Πρωταθλήματος, έχει παίξει πολύ καλό ποδόσφαιρο και δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι βρέθηκε μετά τις πέντε πρώτες αγωνιστικές στην πρώτη θέση, παρέα με τον ΠΑΟΚ.
Εννοείται ότι ο ΠΑΟΚ πρέπει να τον σεβαστεί αν δεν θέλει να έχει δυσάρεστες εκπλήξεις και ζητούμενο σ' αυτό το παιχνίδι δεν είναι μόνο να αφήσει πίσω τρεις βαθμούς τον αντίπαλό του, αλλά και να πάει χωρίς απώλειες, με ακόμη καλύτερο ηθικό, στο άλλο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Ουσιαστικά το Πρωτάθλημα τώρα αρχίζει και το ματς στο Καραϊσκάκη, με έναν ΠΑΟΚ που θα είναι, προφανώς, κομπλέ με μοναδικό απόντα τον Ολιβέϊρα, θα αποτελέσει το δεύτερο αξιόπιστο κρας τεστ μετά τον αγώνα με την ΑΕΚ. Μετά από μια νίκη επί του Βόλου, που θεωρείται (και πρέπει να) είναι δεδομένη, ο ΠΑΟΚ θα έχει την ευκαιρία να δείξει σε όλους ότι μπορεί να αμφισβητήσει τη θεωρητική ανωτερότητα του Ολυμπιακού και να επιβεβαιώσει ότι οι δυο τους θα είναι οι διεκδικητές του τίτλου μέχρι το φίνις.
Προσωπικά, με την επάνοδο των απόντων, δεν περιμένω να δω από τον ΠΑΟΚ το πολύ ωραίο ποδόσφαιρο, που αρέσει σε όλους τους φιλάθλους. Με προπονητή τον Λουτσέσκου πρέπει να το πάρουμε όλοι απόφαση ότι σκοπός της ομάδας σε κάθε ματς είναι μόνο η νίκη και, τελικά, η επίτευξη των στόχων της χρονιάς και όχι απαραίτητα να παίξει καλό ποδόσφαιρο. Δεκτό, αλλά δεν θα πάψω ποτέ να πιστεύω ότι όταν μια ομάδα παίζει καλά έχει πιο πολλές πιθανότητες για τη νίκη. Αν όχι, περιμένει να βοηθηθεί από την εμπειρία των παικτών της, από το πάθος τους, από τα λάθη του αντιπάλου και από την τύχη, η οποία στάθηκε στο πλευρό του ΠΑΟΚ πλουσιοπάροχα στα παχινίδια με τον Αστέρα και τον Παναιτωλικό.
Σε τελική ανάλυση, πάντως, κανέναν οπαδό του ΠΑΟΚ δεν θα “χαλάσει” η ομάδα αν κάνει λίγα καλά παιχνίδια αλλά κατακτήσει το Πρωτάθλημα ή και το νταμπλ. Το αντίθετο είναι που σε πικραίνει. Να παίζεις ωραίο ποδόσφαιρο και στο τέλος να αποτυγχάνεις. Κάτι σαν αυτό που έπαθε η Εθνική ομάδα στη Στοκχόλμη. Μια χαρά τα πήγε στο πρώτο ημίχρονο, επωφελήθηκε από την υπεροπτική αγωνιστική στρατηγική της Σουηδίας, “χτύπησε” άψογα στους ελεύθερους χώρους με μακρινές πάσες, αλλά τη σταμάτησαν τα δοκάρια. Και στο δεύτερο, ενώ όλοι λέγαμε ότι κάποια στιγμή θα έρθει το γκολ, έχασε το παιχνίδι από δύο παιδαριώδη λάθη των στόπερ. Τι να την κάνεις, λοιπόν, την καλή εμφάνιση, όταν χάνεις το ματς και μαζί σχεδόν όλες τις ελπίδες για τον στόχο που ήταν η πρόκριση;
Και, μια που το έφερε η κουβέντα, αξίζουν συγχαρητήρια στους διεθνείς και τον Φαν'τ Σιπ για την προσπάθειά τους. Δεν γίνεται να κερδίσουμε τους Ισπανούς και οι Ισπανοί να μην κερδίσουν τους Σουηδούς, που από τώρα έχουν προκριθεί, αλλά δεν χρειάζεται να γίνει αυτό το διπλό θαύμα για να αναγνωρίσουμε ότι η Εθνική έκανε βήματα προόδου μετά από μια περίοδο που είχε βουτήξει στο τέλμα της ανυποληψίας.
ΥΓ. Αν κάποια στιγμή αποφασίσουμε να ασχοληθούμε σοβαρά με το ελληνικό ποδόσφαιρο και προστατεύσουμε την ανάδειξη Ελλήνων ποδοσφαιριστών, τότε θα μπορούμε πάλι να διεκδικούμε με αξιώσεις την επίτευξη μεγαλεπήβολων στόχων. Οταν, δηλαδή, ο ομοσπονδιακός προπονητής θα πάψει να βασίζεται σε κάποιους παίκτες που παίζουν στο εξωτερικό και ψάχνει με το κερί να βρει τους υπόλοιπους στα ρόστερ των ελληνικών ομάδων.
Στέλιος Α. Γρηγοριάδης