Οι προυποθέσεις για τη δημιουργία ενός ΠΑΟΚ που δεν θα απογοητεύσει φέτους τους οπαδούς του είναι συγκεκριμένες και αυτονόητες:
Να διατηρηθεί και να βελτιωθεί ακόμη περισσότερο η “χημεία” μεταξύ των παικτών που υπήρχαν και πέρσι στο ρόστερ. Να επιτευχθεί σύντομα το “δέσιμό” τους με τους νεοαποκτηθέντες, για να γίνει η ομάδα απόλυτα ομοιογενής.
Να αποδειχθούν πετυχημένες μεταγραφές ο Μπάμπα, ο Εκόνγκ, ο Σαμάτα, ο Κανίς, όποιος άλλος αποκτηθεί, αλλά και ο Βρακάς, ο Τσιγγάρας και ο Παναγιώτης Τζίμας που επέστρεψαν από δανεισμό.
Τελικά, να προκύψει στην πράξη μια ομάδα πιο ποιοτική και πιο σταθερή από την περσινή. Μια ομάδα που θα διαψεύσει πανηγυρικά την αίσθηση που υπάρχει σήμερα ότι δεν θα καταφέρει να διεκδικήσει το Πρωτάθλημα.
Τη στιγμή αυτή πρόεχει φυσικά η πρόκριση επί της Μπεϊτάρ, για να μείνουν ζωντανές οι ελπίδες για είσοδο σε όμιλο του Κόνφερενς Λιγκ. Μια καλή ευρωπαϊκή πορεία θα δώσει μεγάλη χαρά, θα ενισχύσει τα ταμεία της ΠΑΕ και θα τονώσει το διεθνές γόητρο του ΠΑΟΚ. Κακά τα ψέματα, όμως, τη μεγάλη εικόνα κάθε σεζόν συνθέτει το Πρωτάθλημα και καθόλου ασήμαντο δεν είναι το Κύπελλο. Αλλωστε, αυτές είναι οι δύο διοργανώσεις που μπορεί ο ΠΑΟΚ να διεκδικήσει και να κατακτήσει τίτλους και όχι φυσικά οι ευρωπαϊκές.
Αρα, ο ΠΑΟΚ πρέπει να γίνει πολύ ανώτερος από τον περσινό για να σταθεί επάξια και στα τρία μέτωπα. Γιατί αν πρόκειται να αρχίσουν παίκτες και προπονητής να πιπιλίζουν την καραμέλα της κούρασης από τους συνεχόμενους αγώνες για να δικαιολογούν κάθε ήττα, είτε στην Ευρώπή είτε στην Ελλάδα, τότε θα καταντήσουμε να λέμε ότι… κακώς ο ΠΑΟΚ προχωράει στο Κόνφερενς Λιγκ, “φορτώνοντας” συνεχώς το αγωνιστικό πρόγραμμά του. Ναι, τρεις διοργανώσεις με απαιτήσεις είναι δύσκολη υπόθεση, αλλά τα δύσκολα είναι για τις πραγματικά μεγάλες ομάδες.
Εκείνο που εύχομαι, πέρα απ’ όλα αυτά, είναι να συνεχιστεί η ανάδειξη και η αξιοποίηση νεαρών από τα σπλάχνα του ΠΑΟΚ. Ξέρετε πόσοι τέτοιοι παίκτες υπάρχουν αυτή τη στιγμή στο ρόστερ; Μετρήστε: Κουλιεράκης, Κωνσταντέλιας, Τσιγγάρας, Μιχαηλίδης, Λύρατζης, Τσαούσης, Σελιμάι, Παναγιώτου, Βρακάς, Γιαξής, Γκορντεζιάνι, Στ. Τζίμας, Π. Τζίμας. Σύνολο 13. Μαζί με τους τερματοφύλακες (Ταλιχμανίδης, Μπαλωμένος, Τσιόπτσης), 16! Το μισό ρόστερ! Θα χωρέσουν να παίξουν όλοι με καλούς χρόνους συμμετοχής; Οχι. Προφανώς όχι. Αλλά όποιοι έχουν προσόντα και προσωπικότητα πρέπει να “δουλευτούν” καλά και να υποστηριχτούν επίμονα. Μόνο κέρδος θα έχει ο ΠΑΟΚ. Οσο βλέπω ότι πιάνουν θέση ακόμη στο ρόστερ κάτι Νινούα και κάτι Μουργκ, θυμώνω.
Το πρώτο ματς με την Μπειτάρ δεν αργεί καθόλου. Θα το δώσει μια εκδοχή του περσινού ΠΑΟΚ, με μία, δύο το πολύ, προσθήκες από τους νεοαποκτηθέντες και τους δανεικούς που επανήλθαν. Είναι ξεκάθαρο ότι η ομάδα θα παίξει το παιχνίδι που ξέρει, με τα ήδη δουλεμένα χαρακτηριστικά της φιλοσοφίας Λουτσέσκου. Λογικά, αποκλείεται να δούμε το άναρχο συνονθύλευμα των περσινών αγώνων με τη Λέφσκι. Αρα, λογικά επίσης, υπάρχει η δυνατότητα να ξεπεραστεί το εμπόδιο της ισραηλινής ομάδας για να γίνει μια καλή αρχή στη νέα σεζόν. Ολοι το θέλουν και όλοι το χρειάζονται. Και ο κόουτς και οι παίκτες και ο κόσμος. Αν μη τι άλλο, για να γίνει η όλη ατμόσφαιρα λίγο πιο ευχάριστη. Για να “σκάσει” ένα χαμόγελο η αισιοδοξία.
ΥΓ. Το δείγμα γραφής του φιλικού με τη Βέστερλο δεν ήταν καλό. Η μετάβαση στην άμυνα έπασχε απελπιστικά. Και από οργάνωση και από συγκέντρωση και από ταχύτητα. Αλλά όπως δεν ενθουσιάστηκε κανείς από τη νίκη επί της Γκενκ, δεν πρέπει και να απογοητευτεί κανείς από αυτή την ήττα. Ενα έχει σημασία. Στο πρώτο ματς με την Μπειτάρ να δούμε έναν καλό ΠΑΟΚ, που θα τον απαρτίζουν οι καλύτεροι και οι πιο έτοιμοι από τους παίκτες. Αυτή τη στιμή τίποτε άλλο δεν “μετράει” περισσότερο.