Αρθρογραφεί ο Θάνος Μπούζας
Μέσα σε δύο μέρες συναντήθηκαν συζήτησαν ακόμη και συνέφαγαν επί ώρες προκειμένου να βρουν τις λύσεις για την ομάδα του ΠΑΟΚ. Αναφερόμαστε στους τρεις «σωματειοφύλακες», τον Γιώργο Σαββίδη, τον Λουτσέσκου και τον Μπότο. Οι τρεις αυτοί άνθρωποι αποτελούν όχι μόνο σήμερα αλλά και ένα χρόνο σχεδόν, τα πρόσωπα στην κορυφή των διοικητικών αποφάσεων που αφορούν το υλικό και τις μεταγραφές του Δικεφάλου.
Είναι απαραίτητη η υποσημείωση ότι ο Γιώργος Σαββίδης είχε «αποτραβηχτεί» ως ένα σημείο , με την ενεργό συμμετοχή εξ αποστάσεως να την έχει ο πατέρας του, αλλά δεν παύει ως το μέλος της οικογενείας που έχει ασχοληθεί μετά τον κ. Ιβάν περισσότερο με τον ΠΑΟΚ όχι απλώς να έχει λόγο αλλά να είναι σε αυτό το σημείο αυτός απαραίτητος όπως και η συμμετοχή του. Το ρεπορτάζ λέει ότι η συζήτηση και τις δυο φορές αρχικά κινήθηκε γύρω από τα προβλήματα, τα λάθη που γίνονται και τις αδυναμίες της ομάδας και στη συνέχεια για το πως μπορούν τα παραπάνω να λυθούν.
Για μας , χωρίς να θέλουμε να κριτικάρουμε αφού βάζουμε και τον εαυτό μας μέσα, οι ετεροχρονισμένες συζητήσεις δίνουν μια μεστή γεύση από Ελλάδα. Διότι εμείς οι ‘Έλληνες επί το πλείστον προσπαθούμε να λύσουμε τα προβλήματα αφού έχουν δημιουργηθεί και όταν φτάσει ο κόμπος στο χτένι. Ασχέτως κι αν από πριν γνωρίζαμε ή έστω είχαμε τη διαίσθηση ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά και το μεγάλο πρόβλημα θα προκύψει από στιγμή σε στιγμή. Δεν θα επαναλάβουμε όσα εμείς αλλά και ο κόσμος έλεγε και τόνιζε με αγωνία από τον Μάϊο ακόμη. Ανανέωση της ομάδας, δυο τουλάχιστον ισάξιοι παίκτες σε κάθε θέση και ποσόστωση από Έλληνες παίκτες των ακαδημιών στις αποστολές.
Τίποτε από τα παραπάνω δεν έγινε. Κι ας υπήρχε πολύς χρόνος κι ας είχαν διαπιστωθεί οι ελλείψεις και οι αδυναμίες από τον Ιούλιο ακόμη. Ο Δικέφαλος πνίγηκε για τρίτη συνεχόμενη χρονιά σε ένα μπερδεμένο γαϊτανάκι απόψεων, διχογνωμιών και λανθασμένων αποφάσεων που πάρθηκαν και σωστών που δεν πάρθηκαν. Βούλιαξε στα κανάλια της καθυστέρησης μιας επικοινωνίας που ενώ θα έπρεπε να είναι άμεση και αποτελεσματική έμοιαζε να γίνεται με την σκοτεινή πλευρά της Σελήνης.
Για όλα τα παραπάνω δεν είμαστε υπεύθυνοι εμείς , ούτε ο κόσμος που πληρώνει υλικά και ψυχικά. Είναι οι τρεις που τώρα κάθονται και συζητούν ενώ αυτό θα έπρεπε να γίνεται καθημερινά σχεδόν από την 1η Ιούνη. Δεν θα πούμε κάλιο αργά παρά ποτέ. Θα κάνουμε έναν διαχωρισμό ο οποίος άλλωστε εδώ και καιρό έχει γίνει στο μυαλό του κάθε ΠΑΟΚτσή.
Ένα τεράστιο κομμάτι είναι ο ευεργέτης Σαββίδης και ένα άλλο εντελώς διαφορετικό κομμάτι είναι ο σημερινός ΠΑΟΚ σε σχέση με τους στόχους του και τις προσδοκίες. Και όταν λέμε στόχους εννοούμε αυτούς που αρχικά έθεσαν πρόεδρος και προπονητής και μέσα σε δυο μήνες, αντικειμενικά είδαμε να αλλάζουν, να σμικρύνονται και να θέτουν υπό αμφισβήτηση ακόμη μια χρονιά.
Γι’ αυτό αν είναι να κάνετε συζητήσεις καλό θα είναι ο ένας να έχει σκοπό να βοηθήσει οικονομικά, ο δεύτερος να ψάξει και να βρει και ο τρίτος να λειτουργήσει ως λοχαγός που βοηθά τους στρατιώτες του και όχι ως στρατάρχης που με παρρησία νομίζει ότι ξέρει τα πάντα. Το παρελθόν δεν ορίζει το μέλλον αλλά ούτε βαθμολογεί το παρόν κύριε Λουτσέσκου.