Για τον Αρη δεν είναι λίγο πράγμα το ότι μετά από 22 χρόνια έχει τόσο εντυπωσιακό ξεκίνημα στο Πρωτάθλημα. Συνολικά τέσσερις νίκες και μία ισοπαλία σε πέντε αγώνες.
Ο,τι το καλύτερο για μία ομάδα η οποία έχει 15 νεοαποκτηθέντες ποδοσφαιριστές, να στρογγυλοκάθεται στην πρώτη θέση του βαθμολογικού πίνακα. Εκεί όπου θα είναι ακόμη και μετά το τέλος της 5ης αγωνιστικής. Ανεξαρτήτως από τα υπόλοιπα αποτελέσματα. Και επειδή ο βασικός στόχος του Αρη ήταν, μετά το τέλος του αγώνα στους «Ζωσιμάδες», να παραμείνει στην πρώτη θέση του βαθμολογικού πίνακα, δικαιούνται οι «κίτρινοι» να αισθάνονται ικανοποίηση με την επιτυχία του στόχου τους.
Μπορεί να χρειάστηκε να χτυποκαρδίσουν για να τον πετύχουν, αλλά στο ποδόσφαιρο εκείνο που μετράει είναι το τελικό αποτέλεσμα και από τη στιγμή που το πέτυχε ο Αρης, όλα καλά. Βεβαίως θα ήταν καλύτερα αν κατάφερνε να έχει ισορροπημένη απόδοση και στα 90 λεπτά του αγώνα, αλλά αυτό είναι θέμα χρόνου και αντικείμενο σκληρής δουλειάς.
Είναι αλήθεια ότι ο Αρης δεν κατάφερε να έχει ένα 90λεπτο με σταθερή απόδοση και μεσοαμυντική και μεσοεπιθετική ισορροπία. Για παράδειγμα και στο ΟΑΚΑ όπου πέτυχε μία σπουδαία νίκη είχε ένα εξαιρετικό πρώτο ημίχρονο και ένα ψυχοφθόρο δεύτερο. Η ελπίδα ότι κάτι θα άλλαζε λόγω της δουλειάς που έγινε κατά τη διακοπή, μετατράπηκε σε προβληματισμό μετά το τέλος του χθεσινού αγώνα με τον Απόλλωνα Σμύρνης.
Ο λόγος; Ο Αρης είχε και πάλι ένα καλό, αν όχι εξαιρετικό, πρώτο ημίχρονο κατάφερε να πετύχει γκολ με τον Γκάμα, αλλά δεν είχε την πολυτέλεια να «κλειδώσει» το αποτέλεσμα. Οι οκτώ συνολικά τελικές του πρώτου ημιχρόνου ήταν για την… στατιστική, καθώς μία-δύο μύρισαν γκολ, ενώ στο β’ ημίχρονο σε 45 λεπτά οι «κίτρινοι» είχαν μόνο δύο τελικές: Ενα σουτ άουτ του Μπερτόγλιο στο 67’ από καλή θέση και ένα του Ματίγια στο 81’. Τίποτε περισσότερο στις μετρημένες στα δάχτυλα φορές που ο Αρης πάτησε την αντίπαλη περιοχή.
Οι «κίτιρινοι» είχαν καλή κυκλοφορία και αυτοματισμούς στα πρώτα 15’ του αγώνα. Απάντησαν στη δύναμη των παικτών του Απόλλωνα, είχαν κατοχή και δημιούργησαν δύο αξιόλογες τελικές. Με τον Σούντγκρεν στο δεξιό άκρο της άμυνας, απόντα τον Γκάνεα λόγω τραυματισμού και τον Σάκιτς στη θέση του, ήταν αμυντικός σχηματισμός του Αρη. Και Ματέο Γκαρσία το νέο πρόσωπο στην αρχική ενδεκάδα, μεσοεπιθετικά. Ομως ο Αργεντίνος δεν εύρισκε χώρο για να κάνει τα… «μαγικά» του καθώς ο Παράσχος του έβαλε αμυντικές «παγίδες» ξέροντας ότι περιμένει πολλά ο Αρης από τον Γκαρσία.
Αυτό όμως που δεν κατάφερε να το πετύχει ο Αρης οργανωμένα το πέτυχε στηριζόμενος στην ατομική ποιότητα παικτών όπως αυτή του σκόρερ Γκάμα, του Μπερτόγλιο και ορισμένα διαστήματα του Ματίγια.
Στο β’ ημίχρονο ο Απόλλων πήρε μέτρα στο γήπεδο ανεβάζοντας της γραμμές και πίεσε τον Αρη με αποτέλεσμα να υποχρεώσει τους «κίτρινους» να περάσουν δύσκολες στιγμές.
Ο Ακης Μάντζιος απάντησε στην πίεση βάζοντας στον αγώνα τον Μαντσίνι αντί του Γκάμα και τον Κάτσε αντί του Γκαρσία στο 75ο και αλλάζοντας τον σχηματισμό σε 4-3-3. Λίγο νωρίτερα ο προπονητής του Αρη έβαλε στον αγώνα τον Λούκας Σάσα στη θέση του Τζέιμς Τζέγκο. Ο Γιώργος Παράσχος προκειμένου να αυξήσει τις πιθανότητες ισοφάρισης έριξε στον αγώνα τους Μουνιέ και Ντάουντα, κινήσεις που αύξησαν την πίεση στην άμυνα του Αρη.
Στο τέλος της ημέρας οι «κίτρινοι» κρατούν την πρωτιά και τη νίκη, αλλά αν αυτά τους… κοιμίσουν θα έχουν προβλήματα με αντιπάλους μεγαλύτερης δυναμικής απ’ αυτή του Απόλλωνα.