Η ενεργειακή κρίση έχει επηρεάσει όλη τη χώρα, καθώς άπαντες, ανοίγουν με τρόμο τους λογαριασμούς του ρεύματος, είτε μιλάμε για οικιακούς, είτε πολύ περισσότερο για αυτούς που αφορούν επιχειρήσεις.
Εξαίρεση δεν αποτελούν οι οίκοι ανοχής που υπάρχουν στην χώρα, οι οποίοι έτσι και αλλιώς, έχουν υποστεί ισχυρό πλήγμα από τον κορωνοϊό, τα τελευταία τρία χρόνια. Τώρα, το θέμα που έχει προκύψει με την ενέργεια, για πολλές τέτοιες επιχειρήσεις, αποτελεί το τελειωτικό χτύπημα, με αποτέλεσμα να απειλούνται με λουκέτο.
Όπως αναφέρει σε ρεπορτάζ της η Espresso, εξαιτίας των φουσκωμένων λογαριασμών ρεύματος, οι οίκοι ανοχής στη Θεσσαλονίκη θα αναγκαστούν στο εξής να σβήνουν οριστικά τα γνώριμα φανάρια έξω από τις πόρτες τους, ενώ προχωρούν και σε άλλα μέτρα που θα προκαλέσουν αίσθηση, αλλά και… ζέστη στα ήδη «καυτά» σεντόνια τους!
Οπως εξηγεί η πρόεδρος του Σωματείου Εκδιδόμενων Προσώπων Ελλάδας (ΣΕΠΕ) Ελλη Κανελλοπούλου, προ της πανδημίας στα σπίτια του έρωτα λειτουργούσαν επί εικοσιτετραώρου βάσεως τα κλιματιστικά, κάτι που έχει σταματήσει πλέον, όπως τονίζει.
Κατανάλωση
«Ο λογαριασμός ρεύματος για έναν μέσο οίκο ανοχής ανέρχεται στα 1.000 ευρώ, ενδεχομένως και περισσότερο. Οπότε, όλοι μας λαμβάνουμε τα μέτρα μας, προσπαθώντας να μειώσουμε την κατανάλωση. Πολλοί κλείνουν πλέον τα κλιματιστικά όταν δεν υπάρχει πελάτης, με αποτέλεσμα να υπάρχει αναμονή ως ότου δροσιστούν τα δωμάτια. Παλαιότερα, βέβαια, δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο, απλώς πλέον είναι μια έκτακτη λύση, όπως φυσικά και το να κλείνουμε τα φώτα» ανέφερε.
Σύμφωνα με την πρόεδρο του σωματείου, η ακρίβεια οδηγεί σε λουκέτα, τα λουκέτα στην άνθηση της παράνομης εργασίας και η μαύρη αγορά στην κατάρρευση του κλάδου.
«Οι νόμιμες εργαζόμενες στους οίκους ανοχής αγγίζουν μόλις το 6%, ενώ το ποσοστό των παράνομων έχει εκτοξευτεί πάνω από το 90%. Αυτό που θα γίνει είναι ότι θα τα κλείσουν όλοι και οι εργαζόμενοι του χώρου θα βγουν στους δρόμους, κάτι που ήδη παρατηρείται σε πολύ μεγάλο βαθμό» επισήμανε η Ελλη Κανελλοπούλου και κατέληξε τονίζοντας: «Τίθεται ζήτημα επιβίωσης πια. Ο κίνδυνος είναι καθημερινός και έχουμε φτάσει σε σημείο που λέμε ότι “δεν βγαίνουμε”».
Πηγή: dikaiologitika.gr