Οι νίκες χτίζουν αυτοπεποίθηση, ανεξαρτήτως εμφανίσεων. Τα προκριματικά είτε αφορούν ένα Euro, ένα Μουντιάλ ή ένα Nations League, δεν είναι ένα πρωτάθλημα που κρατάει μία σεζόν και μπορείς να διορθώσεις ένα «κακό» αποτέλεσμα.
Εδώ κάθε λάθος κοστίζει και στην προκειμένη περίπτωση το Nations League δεν είναι παρά 6 παιχνίδια, 3 εντός και 3 εκτός, που τα δίνεις κάθε μήνα από δύο φορές. Αναμφίβολα ο χρόνος που είχε στην διάθεση του ο Γιοβάνοβιτς είναι λίγος για να έρθουν «σαρωτικές» αλλαγές σε μια ομάδα που είχε ούτως ή άλλως είχε χημεία και δεν μπορούν να γκρεμιστούν τα πάντα, επειδή αποκλειστήκαμε σε ένα παιχνίδι από τους Γεωργιανούς στην διαδικασία των πέναλτι! Το ράβε – ξήλωνε δεν είναι εύκολο όταν μιλάμε για Εθνική ομάδα και όχι σύλλογο.
Παρόλα αυτά και νέα πρόσωπα βλέπουμε και καλό διάβασμα του αντιπάλου βλέπουμε, ήδη με το… καλημέρα σε αυτά τα δύο πρώτα νικηφόρα 90λεπτα. Πάμε να δούμε όμως στοιχεία που κρατήσαμε από το χθεσινό παιχνίδι και είναι άξια σχολιασμού:
-Οι δύο σκόρερ μας βρήκαν δίχτυα όχι με το καλό τους πόδι που είναι το δεξί, αλλά με το αριστερό! Κάτι που φανερώνει και την ποιότητα τους, αλλά και την δουλειά που έχουν ρίξει αυτά τα παιδιά, έτσι ώστε να βελτιώσουν και το «αριστερό» πόδι και να μην είναι προβλέψιμοι για την αντίπαλη άμυνα.
-Για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι το δίδυμο Μαυροπάνος – Κουλιεράκης στην άμυνα όχι απλά εμπνέει σιγουριά, αλλά δείχνει να έχει χημεία που δύσκολα συναντάς σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.
-Ο Μανώλης Σιώπης για όσο είχε δυνάμεις έδωσε φοβερά τρεξίματα, έκοψε και έκλεψε μπάλες, αλλά αποτέλεσε και στήριγμα για την λεγόμενη «πρώτη πάσα» από την άμυνα.
-Ο Τσιμίκας μπορεί να μην έκανε σπουδαία πράγματα επιθετικά, αλλά η εμπειρία του ήταν εμφανής και σε μονομαχίες με αντιπάλους του, αλλά και με τις τοποθετήσεις – επεμβάσεις του μέσα στο παιχνίδι. Με καλές και κακές στιγμές ο Ρότα, που πάντως με την μαχητικότητα του και τον ρυθμό που έχει αποκτήσει (παίζοντας βασικός στην ΑΕΚ), δείχνει πιο έτοιμος από τον Χατζηγιοβάννη.
-Με συγκεκριμένο… ταβάνι στην απόδοση του ο Μπουχαλάκης που δεν είναι γρήγορος και το γεγονός ότι δεν παίζει στην Χέρτα, δεν του επιτρέπει να βρει και ρυθμό στα πόδια του.
-Το ίδιο ισχύει και για τον Χατζηγιοβάννη που είναι «αόρατος» επιθετικά, αλλά για τον προπονητή του – με δεδομένη και την απουσία του Μασούρα – είναι αυτός που τακτικά και κυρίως αμυντικά κάνει αυτά που του ζητάει, έστω και για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
-Ο Μπακασέτας έδωσε δύο ασίστ, αν και ουσιαστικά στο πρώτο γκολ, απλά δίνει μια καλή πάσα στον Ιωαννίδη, έτρεξε περισσότερο από ότι απέναντι στην Φινλανδία, έκλεψε μπάλες, συμμετείχε στο build up και ιδιαίτερα στο β΄ ημίχρονο.
-Μαγική και ώριμη η εμφάνιση του Τζόλη, ενός παίκτη με τεράστια φυσικά και τεχνικά προσόντα. Γλυκές υποδοχές μπάλας, καλές τοποθετήσεις, έκρηξη, κουβάλημα μπάλας και αυτό το… ρημάδι, το ένστικτο του σκόρερ. Κάτι που διέκρινε με το που τον είδε, ο Αμπέλ Φερέιρα στον ΠΑΟΚ…
-Ο Φώτης Ιωαννίδης είναι ένα σύγχρονο φορ, είναι ο επιθετικός που θα αποτελέσει πυλώνα αυτής της Εθνικής και το ρεπερτόριο στο σκοράρισμα του αποδεικνύεται ατελείωτο. Πέρα από το πανέμορφο γκολ, είναι σχεδόν αλάνθαστος όταν παίζει με πλάτη τον αντίπαλο, το ίδιο επικίνδυνος πλέον και εκτός περιοχής.
- Από τις αλλαγές πήραμε ενέργεια, τρεξίματα, αλλά και ποιοτική κυκλοφορία μπάλας. Ο Ζαφείρης αργά ή γρήγορα θα αποτελέσει βασικό στέλεχος σε αυτή την ομάδα, γιατί κάνει πολλά πράγματα ως «8άρι» και κυρίως τα κάνει καλά, έχει ποδοσφαιρικό θράσος και φαίνεται η ατομική δουλειά που έχει ρίξει από μικρός. Ο Πέλκας είναι επίσης ένας παίκτης που έχει ωριμότητα στο παιχνίδι του, θα βοηθήσει στα μαρκαρίσματα και μπορεί να ανταπεξέλθει και στις δύο πτέρυγες του γηπέδου.
Ο κόουτς έχει καταφέρει μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα να διατηρήσει το πολύ καλό κλίμα στα αποδυτήρια, να φέρει νέα παιδιά στο προσκήνιο και να «αναγκάσει» αρκετούς (βλέπε Κωνσταντέλια) να δουλέψουν περισσότερο για να κερδίσουν ρόλο μέσα στην ομάδα. Στο χέρι τους είναι, η εξέλιξη που έχουν στους συλλόγους του, να αποτελέσει εφόδιο για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα.
Ραντεβού πλέον στις 10 του Οκτώβρη στο «Γουέμπλεϊ», χωρίς άγχος, αλλά με περισσότερο ποδοσφαιρικό θράσος…