Οι ελληνικές ομάδες του big 5 έχουν κάνει μεσοσταθμικά τις λιγότερες μεταγραφές μέχρι τώρα, σε σχέση με τις αντίστοιχες ομάδες της υπόλοιπης Ευρώπης.
Για παράδειγμα η ΑΕΚ έχει αποκτήσει τρεις ποδοσφαιριστές, σ’ αυτούς συμπεριλαμβάνεται και ο Χρυσόπουλος, και έλυσε έξι συμβόλαια. Ο Παναθηναϊκός τέσσερις μεταγραφές και έφυγαν πέντε ποδοσφαιριστές. Ο ΠΑΟΚ είναι μείον επτά συμβόλαια και απέκτησε τρεις ποδοσφαιριστές. Ο Ολυμπιακός βρίσκεται στη χειρότερη κατάσταση απ’ όλους τους ανταγωνιστές του. Εχει ολοκληρώσει, μαζί με τον Καμαρά, πέντε μεταγραφές και συνολικά είναι πλην 12 ποδοσφαιριστές σε σχέση με το περσινό ρόστερ. Περισσότερο δραστήριος είναι μέχρι τώρα ο Αρης ο οποίος έκανε 10 μεταγραφές, αριθμός που ισοφαρίζει τον αριθμό των ποδοσφαιριστών που έφυγαν.
Αντιστοίχως οι ευρωπαϊκές ομάδες δείχνουν περισσότερο οργανωμένες. Βεβαίως είναι και περισσότερο ελκυστικές ως επαγγελματικός προορισμός. Η Μπαρτσελόνα πραγματοποίησε οκτώ συνολικά μεταγραφές, ενώ έφυγαν πέντε ποδοσφαιριστές. Στη Ρεάλ η σχέση είναι 7/4, όπως και στη Βιγιαρεάλ.
Θεωρώ αυτονόητο ότι τα ρόστερ των ομάδων δε θα μείνουν «γυμνά». Προφανώς, με δεδομένο ότι οι μεταγραφικοί τους στόχοι δεν θέλουν να είναι της σειράς, διαγκωνίζονται και με άλλες ομάδες για την απόκτηση τους. Σ’ αυτή τη μάχη έχω την αίσθηση ότι οι ελληνικές ομάδες βρίσκονται σε μειονεκτική θέση. Η ποιότητα του Πρωταθλήματος και οι συνθήκες διεξαγωγής των αγώνων, δεν έλκουν ποδοσφαιριστές οι οποίοι έχουν αντίστοιχες προσφορές απ’ ομάδες της κεντρικής Ευρώπης.
Γι’ αυτό ο ελληνικές ομάδες περιμένουν πρώτα να καθίσει η μεταγραφική σκόνη και να πάνε να ψωνίσουν από τα… υπόλοιπα της αγοράς. Αυτό δεν αποκλείει μία καλή μεταγραφή, καθώς στο ευρωπαϊκό μεταγραφικό παζάρι υπάρχουν αρκετοί ποδοσφαιριστές οι οποίοι με ευκολία θα επιβιώσουν στο ελληνικό Πρωτάθλημα. Ναι στη Super League, για την οποία πιστεύω ότι όλοι έχουμε, σχεδόν, την ίδια άποψη. Ενας ποδοσφαιριστής που έχει κι άλλες προτάσεις είναι εύκολο, αν καθίσει λίγα λεπτά μπροστά στην οθόνη του κινητού του, να μάθει τα πάντα για την ελληνική ομάδα που τον ζητάει. Και μετά είναι επίσης εύκολο να πάρει την περισσότερο συμφέρουσα απόφαση.
Δεν θέλω να πιστέψω ότι οι ιδιοκτήτες αποφάσισαν φέτος να κρατήσουν χαμηλά τον πήχη των μπάτζετ. Εκτιμώ ότι η καθυστέρηση οφείλεται περισσότερο στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στις διαπραγματεύσεις και τίποτε περισσότερο.
Τα media μπορεί να κάνουν θόρυβο για τον «μεταγραφικό οργασμό» των ομάδων, αλλά αυτό δεν σημαίνει κιόλας ότι οι παράγοντες μένουν ξάγρυπνοι. Ο καθένας κάνει τη δουλειά του και στο τέλος θα δούμε τις ψάρια έπιασαν. Ετούτη η εποχή όμως, σε κάθε περίπτωση, είναι εποχή εφορίας. Ο κόσμος βάζει κάτω τις αλλαγές των ρόστερ, σχηματίζει τη νέα ενδεκάδα, κάνει τις δικές του αναλύσεις. Αλλωστε δεν στοιχίζει τίποτε να ονειρεύεται κάποιος για την ομάδα του. Αυτό ήταν, είναι και θα συνεχίσει να είναι το φετίχ των φιλάθλων κάθε καλοκαίρι. Μόνο όταν δουν ότι αλλού τα «κακαρίσματα κι αλλού γέννησαν οι κότες» θα αρχίσουν την γκρίνια.
Ο Αρης είχε την ευκολότερη δουλειά, γιατί δεν ψώνισε από το πάνω ράφι. Ετσι δεν είχε καθόλου ανταγωνισμό για τους ποδοσφαιριστές που αγόρασε μέχρι τώρα. Οπότε το ζήτημα είναι τι θα κάνουν μέσα στο γήπεδο. Σαφώς δικαιούται να είναι αισιόδοξος γιατί ποδόσφαιρο δεν παίζουν ούτε οι αριθμοί, ούτε τα ρόστερ. Κι αυτό ισχύει για όλες τις μεταγραφές.
FOCUS
Ο Τομ Παπαδόπουλος είναι αισιόδοξος ότι το project ΙFG μπορεί να γίνει πράξη. Αν πάντως στηριχτεί στους εγχώριους παράγοντες/φίλους του Ηρακλή, μάλλον θα απογοητευθεί. Αν είναι να γίνει κάτι θα γίνει με τους φίλους επενδυτές από τις Η.Π.Α. Απλά είναι τα πράγματα.