Παρακολουθώ για περισσότερο από τρεις δεκαετίες τον τρόπο λειτουργίας των επικεφαλής της πολιτικής ηγεσίας του Αθλητισμού στη χώρα μας. Δεν θυμάμαι πολλούς υφυπουργούς Αθλητισμού που να άφησαν στο πέρασμά τους από το συγκεκριμένο υπουργείο αξιομνημόνευτα πεπραγμένα.
Οι περισσότεροι διαχείριση έκαναν, δεν έδειξαν διατεθειμένοι να συγκρουστούν, ούτε να αποφασίσουν και να προσπαθήσουν ώστε να εφαρμόσουν μια μεταρρύθμιση, αδιαφορώντας για το όποιο πολιτικό κόστος.
Ξέρετε, μιλάμε πολλές φορές στην Ελλάδα για μεταρρύθμιση και αναρωτιόμαστε γιατί δεν γίνονται μεταρρυθμίσεις στη χώρα μας. Είναι πολύ απλό: δεν γίνονται επειδή οι πολιτικοί δεν θέλουν να... σπάσουν αυγά, δεν θέλουν να... τσαλακωθούν, δεν θέλουν να γίνουν κακοί.
Διότι, για να αλλάξεις καταστάσεις παγιωμένες επί δεκαετίες, για να... ξεκουνήσεις από τη θέση τους πρόσωπα που έχουν ριζώσει, για να επιδιώξεις αλλαγές και να δώσεις μια άλλη προοπτική, πρέπει να έχεις αποφασίσει ότι θα βρεις πολλούς απέναντί σου. Τα λέω όλα αυτά με αφορμή όσα έχουν γίνει τους τελευταίους μήνες στη χώρα μας, σε επίπεδο πολύ σημαντικών αποφάσεων για τον αθλητισμό, που δεν έχουν προηγούμενο.
Είναι κατάκτηση για τον ελληνικό αθλητισμό και η θέσπιση ορίων στις θητείες και στις ηλικίες για τις ομοσπονδίες και η δημιουργία του Μητρώου Αθλητικών Σωματείων και η σύσταση της Εθνικής Πλατφόρμας Αθλητικής Ακεραιότητας.
Οπως ακόμη μεγαλύτερη κατάκτηση είναι όσα ψηφίστηκαν χθες στη Βουλή και θα εφαρμοστούν το επόμενο διάστημα: η εναρμόνιση με την ολιστική μελέτη των FIFA-UEFA (εκλογές ΕΠΟ, Λέσχες Φιλάθλων, οργανωμένη μετακίνηση φιλάθλων κλπ), η αναδιάρθρωση των επαγγελματικών κατηγοριών ποδοσφαίρου, η πλατφόρμα καταγραφής αθλητικών εγκαταστάσεων «ΠΕΛΟΠΑΣ».
Ενώ δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα ούτε κάποια από τα 13 μέτρα της σειράς των άμεσων παρεμβάσεων για τον αθλητισμό, με σημαντικότερα, κατά την άποψή μου, τον αθλητικό συνήγορο, τη γραμμή υποστήριξης των αθλητών που υφίστανται οποιουδήποτε είδους κακοποίηση, την ενεργοποίηση του Εθνικού Κέντρου Αθλητικών Ερευνών, τα μητρώα προπονητών-αθλητικών φορέων, την ψηφιακή βίβλο 2020-2025.
Ολα αυτά έγιναν -και θα γίνουν- μέσα σε απίστευτα σύντομο χρονικό διάστημα. Δεν έχει φτάσει ούτε καν στα μισά της θητείας της αυτή η κυβέρνηση. Αποδεικνύεται εν τοις πράγμασι, συνεπώς, ότι όταν υπάρχει η βούληση, η αποφασιστικότητα και η έλλειψη του φόβου για το πολιτικό κόστος, μπορούν να γίνουν πολλά πράγματα, να γίνουν μεταρρυθμίσεις. Οπως αυτή που εξελλίσσεται και σύντομα θα ολοκληρωθεί στον ελληνικό αθλητισμό, παρά τις όποιες διαφωνίες, ενστάσεις, συγκρούσεις, πικρίες...
Το είπαμε, εξάλλου: καμία μεταρρύθμιση δεν έγινε ποτέ με... χαμόγελο, αγκαλιές και φιλιά...