Θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει ως μη αναμενόμενη την μεταγραφική έξαρση και την «εκτόξευση» των συμβολαίων, σε ύψη όχι συνηθισμένα για τα ελληνικά μεταγραφικά δεδομένα. Οι τελευταίες όμως συμφωνίες συγκεκριμένων εκπροσώπων του «BIG-4», οδηγούν επί του προκειμένου σε δεύτερες σκέψεις. Αδιαμφισβήτητα πρωταγωνιστής σε αυτό το αιφνιδιαστικό μεταγραφικό «ράλι», είναι ο Ολυμπιακός.
Οι ερυθρόλευκοι προφανώς στοχεύοντας να γιορτάσουν τα 100 χρόνια από την ίδρυση του δαφνοστεφανομένου, φιλοδοξούν να συνδυάσουν την επέτειο με κατακτήσεις τίτλων, τόσο στο ποδόσφαιρο, όσο και στο μπάσκετ. Το λιμάνι παρουσιάζει μια ιδιαίτερα έντονη κινητικότητα προς αυτή τη κατεύθυνση, ανεβάζοντας συγχρόνως ψηλά και τον πήχη στους ανταγωνιστές.
Είναι αλήθεια πως κάποιες από αυτές τις κοστοβόρες μεταγραφές των ερυθρολεύκων έγιναν για να αναπληρώσουν σημαντικά κενά, όπως αυτά που άφησαν πίσω τους ο Ποντένσε και ο Φορτούνης. Το ίδιο αλήθεια είναι όμως ότι κάποιες από τις νέες προσθήκες αποτελούν ξεχωριστές ποιοτικές περιπτώσεις, ικανές να ανατρέψουν ισορροπίες και συσχετισμούς, στη μάχη της διεκδίκησης του τίτλου.
Το ζήτημα και το πρόβλημα στην προκειμένη περίπτωση αφορά αποκλειστικά και ολοφάνερα τους υπόλοιπους «τρεις» της παρεούλας του «ρετιρέ», οι δύο εκ των οποίων (Παναθηναϊκός και ΑΕΚ) επιχειρούν μέχρις ενός σημείου βέβαια, να ανταγωνιστούν τους προπορευόμενους Πειραιώτες, προσεγγίζοντας εξίσου λαμπερά ονόματα και αδιαφορώντας για το κόστος, αλλά και για την… ηλικία τους. Άλλωστε ο Γουίλιαv για τον οποίο πανηγύριζε το λιμάνι, αισίως έχει συμπληρώσει τα 36 του χρόνια.
Είναι αλήθεια πως έριξε και ρίχνει λεφτά ο Αλαφούζος. Πήρε φίρμες και παρά τις απογοητεύσεις που είχε, επιμένει σε περαιτέρω ενίσχυση. Από κοντά και ο νεοφερμένος στον χώρο «Σούπερ Μάριο» που επιχειρεί αντιπερισπασμούς με προτάσεις σε ονόματα, όπως ο Μαρσιάλ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Το κλίμα και η περιρέουσα ατμόσφαιρα ειδικά στο ρετιρέ μπορεί να είναι ρευστά και αδιαμόρφωτα, από τη στιγμή που δεν έχουν ολοκληρωθεί οι προσπάθειες των διαγωνιζόμενων και ανταγωνιζόμενων, όμως αφήνουν ελεύθερο το πεδίο για τον σχηματισμό μιας συγκεκριμένης εικόνας και άποψης.
Ότι δηλαδή οι «βόμβες» οι μεταγραφικές που σκάνε η μια πίσω από την άλλη διαταράσσουν επικίνδυνα τις μέχρι τώρα ισορροπίες, τους αντίστοιχους συσχετισμούς, αλλά και τις προοπτικές και προσδοκίες της τετράδας του ρετιρέ. Αφήσαμε «έξω» από την συζήτηση τον πρωταθλητή ΠΑΟΚ, από τη στιγμή που όπως όλα δείχνουν δεν μετέχει σε αυτόν τον υψηλού επιπέδου ανταγωνισμό.
Να σκεφτεί κανείς ότι έχασε μέσα από τα χέρια του μια πολύ καλή ευκαιρία, που του ήρθε σαν δώρο και της οποίας το κόστος μπροστά στα όσα ξοδεύουν οι ανταγωνιστές, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί στην κυριολεξία αστείο. Δυστυχώς χάθηκε ένας παίκτης που μπορούσε να αποδειχθεί πολύτιμος. Το τι συνέβη στην περίπτωση Χατζηδιάκου (φωτό), δεν είναι παρά ένα ακόμη δείγμα της ανορθόδοξης μεταγραφικής δραστηριότητας των υπευθύνων (αλήθεια ποιοι είναι;) του πρωταθλητή Ελλάδας.
Το «ποιος» και το τι» έφταιξε σίγουρα θα τα πληροφορηθείτε – αν δεν το έχετε ήδη πληροφορηθεί - από το γνωστό άτυπο γραφείο Τύπου, των φίλα προσκείμενων κονδυλοφόρων και… μικροφώνων.