Η αλήθεια είναι, κατά παραδοχή και του Άκη Μάντζιου στις δηλώσεις που έκανε την περασμένη Παρασκευή, ότι η εξέλιξη του χθεσινού αγώνα του Άρη με τον Αστέρα Τρίπολης ήταν ένα τεράστιο ερωτηματικό. Το τι θα παρουσίαζε ο Αστέρας ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο. Μία ομάδα με συνοχή στις γραμμές, αγωνιστικό ρυθμό και καλή μεσοαμυντική λειτουργία. Ο άγνωστος «Χ», πριν από το πρώτο σφύριγμα ήταν η αγωνιστική συμπεριφορά του Άρη. Ομάδας η οποία δεν αγωνίστηκε την προηγούμενη εβδομάδα, που προετοιμάστηκε με πολλά εμπόδια λόγω των κρουσμάτων covid-19 και ο προπονητής είχε ψαλιδισμένες επιλογές για μία αξιόπιστη ενδεκάδα. Τελικώς όμως όλα αυτά αποδείχθηκαν μικρά εμπόδια προκειμένου να γκρεμίσουν τον Άρη από την κορυφή. Με δεδομένο ότι οι «κίτρινοι» δεν είχαν λόγους να κρυφτούν πίσω από τα προβλήματα προκειμένου να δικαιολογήσουν τυχόν στραβοπάτημα, έκαναν αυτό που μπορούσαν καλύτερα και πέτυχαν ακόμη μία νίκη η οποία τους επανάφερε χωρίς συγκάτοικο στην κορυφή. Πορεία η οποία είναι η καλύτερη της ιστορίας τους στις έξι πρώτες αγωνιστικές του Πρωταθλήματος.
Τι οδήγησε τον Αρη, παρά τα προβλήματα, στη νέα νίκη; Η πολυτέλεια του περίσσιου ταλέντου στο ρόστερ. Η παρουσία περισσότερων του ενός παίκτη σε όλες τις θέσεις, έλυσε τα χέρια του Μάντζιου. Ο προπονητής του Άρη είδε με ικανοποίηση τον Σιαμπάνη να αποτελεί εγγυημένη λύση κάτω από τα δοκάρια, τον Μπεναλουάν να δίνει λύσεις με ταχύτητα τόσο χαμηλά όσο και στον αέρα και τον Σίλβα να τρέχει σαν βέλος προς την εστία του Αστέρα σε κάθε επιθετικό τρανζίσιον των «κίτρινων».
Και δεν ήταν τα μοναδικά στοιχεία που έσπρωξαν τον Άρη στη νίκη. Οι «κίτρινοι» μπορεί να κέρδισαν με… αυτογκόλ του Πασσαλίδη, αλλά είχαν ακόμη 12 τελικές προσπάθειες από τις οποίες στις μισές τουλάχιστον έφτασαν μία ανάσα από το γκολ. Τα ωραία τα έκαναν στο β’ ημίχρονο, γιατί στο α’ είχαν όλο κι όλο τρεις τελικές και ο Αστέρας μόνο μία. Ο λόγος; Πλην των πρώτων 15 λεπτών που ο Άρης δημιούργησε δύο ευκαιρίες για γκολ, κυκλοφορούσε αργά την μπάλα με αποτέλεσμα να είναι προβλέψιμη η ανάπτυξη του. Αυτό έκανε εύκολη μεσοαμυντικά τη δουλειά των παικτών του Αστέρα. Η μεταμόρφωση ήρθε στο β’ ημίχρονο. Ο Γκαρσία μετακινήθηκε πίσω από τον φορ σε ρόλο οργανωτή, με αποτέλεσμα να έχει πολύ χώρο για δράση, ο Γκάμα πήγε δεξιά και όλα άλλαξαν για τον Άρη. Πίεσε ασφυκτικά τον Αστέρα, δημιούργησε τέσσερις τελικές σε 15’ και τις αύξησε σε εννέα μέχρι το τέλος του αγώνα. Η πίεση έφερε το λάθος της άμυνας του Αστέρα και το γκολ. Τα πράγματα για την ομάδα του Μάντζιου έγιναν περισσότερο εύκολα μετά το 70’ όταν οι φιλοξενούμενοι έπαιξαν τα ρέστα τους ενισχύοντας την μεσοεπιθετική τους γραμμή, αλλά παρότι άγγιξαν την ισοφάριση στις καθυστερήσεις το σκορ δεν άλλαξε. Σε αντίθετη περίπτωση θα είχαμε ένα επίπλαστο αποτέλεσμα, καθώς ο Άρης του β’ ημιχρόνου, υπήρχαν στιγμές, που έκανε πράματα και θάματα μέσα στο γήπεδο.
Τι κρατάει λοιπόν η ομάδα του Μάντζιου; Το γεγονός ότι αποδείχτηκε στην πράξη η αγωνιστική δυναμική του φετινού ρόστερ που πείθει ότι έχει DNA νικητή. Τι πρέπει να προβληματίσει; Η αγωνιστική αρρυθμία του α’ ημιχρόνου, η οποία θέλει δουλειά για να αποφύγουν οι «κίτρινοι» βραδιές με… απρόοπτα.