Χωρίς αμφιβολίες ο κορωνοϊός αλλάζει το σχεδιασμό όλων των ανωνύμων ποδοσφαιρικών εταιρειών – και όχι μόνο – επηρεάζοντας καταλυτικά και τη σημερινή κατάσταση, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί, αλλά και την «αμέσως επόμενη ημέρα» μετά τη λήξη του συναγερμού για την ύπουλη επιδημία.
Το μπάτζετ σίγουρα θα βρεθεί κάτω από τον «πήχη», με τα συμβόλαια των παικτών και τις αμοιβές των διαμεσολαβητών να μπαίνουν σε άλλα καλούπια και να προσαρμόζονται αναγκαστικά στις συνθήκες που θα υπάρχουν μετά από το ισχυρό πλήγμα που έχει υποστεί στο σύνολο της η παγκόσμια οικονομία. Πιστεύω ότι οι υπεύθυνοι ήδη έχουν βάλει στο τραπέζι τη συζήτηση της βίαιης προσαρμογής, αναθεωρώντας και ανασχεδιάζοντας τα πάντα. Η πανδημία του κορωναϊού έχει αλλάξει ριζικά τα πλάνα με συνέπεια όλα να τίθενται υπό αμφισβήτηση και σε νέα βάση.
Διαβάζοντας λοιπόν χθες στο ρεπορτάζ του ΠΑΟΚ τις πρώτες σκέψεις που γίνονται με ορίζοντα ασφαλώς ένα «αύριο» χωρίς την παρουσία του εφιάλτη, σκέψεις μελλοντικής προοπτικής με στόχους που αφορούν την αξιολόγηση του έμψυχου δυναμικού που έχουν αυτή τη στιγμή (σαφώς και με τη λήξη της αγωνιστικής περιόδου) οι νταμπλούχοι, σταμάτησα στο κεφάλαιο «οι επιστροφές των δανεικών». Στο κείμενο υπήρξαν αναφορές σε ονόματα και ανάλογες εκτιμήσεις προφανώς εκπορευόμενες από το στενό περιβάλλον του Αμπέλ Φερέιρα. Δεν έχω την πρόθεση να συμφωνήσω η να διαφωνήσω με τον Πορτογάλο κόουτς για τα όσα αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανεπίσημη πιστεύω διαρροή των προθέσεων του, γιατί ο σκοπός μου από την πρώτη κιόλας στιγμή που διάβασα το κείμενο, δεν ήταν άλλος από το να τοποθετηθώ για ένα θέμα και για μια «διαδικασία» που δυστυχώς και σε πολλές περιπτώσεις στο παρελθόν, αποπνέουν αναξιοπιστία με συνέπεια να υφίσταται μεγάλη ζημιά τόσο ο σύλλογος, όσο και κάποιοι συγκεκριμένοι από τους υπό παραχώρηση νεαρούς και ταλαντούχους παίκτες.
Σαφέστατα ο δανεισμός είναι κάτι που επιβάλλεται να γίνει, από τη στιγμή κατά την οποία το ρόστερ κάθε χρονιά και σε κάθε μεταγραφική περίοδο, υπερφορτώνεται με λαθεμένες εκτιμήσεις και ασυγχώρητους χειρισμούς. Τα παλτά και ημίπαλτα που πλασάρουν οι κάθε επιτήδειοι διαμεσολαβητές παραφουσκώνουν τη λίστα. Κι ως εκ τούτου δεν μένει χώρος για αυτά τα νέα και ταλαντούχα παιδιά, τα οποία αξίζει να σημειωθεί, τα περισσότερα προέρχονται από τις ακαδημίες του Δικεφάλου, για τις οποίες ο μεγαλομέτοχος ξοδεύει «ένα σκασμό λεφτά». Το κακό στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι από τη στιγμή που γίνεται η επιλογή για το ρόστερ της χρονιάς, οι περισσότερες θέσεις είναι κατειλημμένες. Από τη μια οι επιβεβαιωμένοι και δικαιολογημένα βασικοί και από την άλλη ο παίκτες των μανατζαρέων οι οποίοι έχουν δυστυχώς απίστευτη επιρροή και μεγάλη πειθώ για να μην μείνουν έξω από τη λίστα οι δικοί τους παίκτες. Όποιοι και να είναι. Ένα κακό το οποίο συνεχίζεται κι ενισχύεται με τον τρόπο που βρίσκουν κι επιβάλλουν τη συμμετοχή τους στο βασικό σχήμα αυτούς τους παίκτες, οι μάνατζερ τους. Οι περιπτώσεις είναι πολλές. Έχουν χαθεί άξιοι νεαροί με απλούς, διπλούς ή και τριπλούς δανεισμούς για να διατηρηθούν κάποια ποδοσφαιρικά σούργελα επειδή είχαν ισχυρούς προστάτες. Σούργελα που έμειναν παγκίτες για δύο χρόνια, μόνιμα αλλαγές, αλλά έθαψαν ότι φύτρωνε δίπλα τους. Δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή από καραμπόλα ο τρίτος δανεισμός του Γιαννούλη και ο αντίστοιχος τρίτος του Λάμπρου, όπως επίσης ότι χάθηκε ο νεαρός Χαρίσης που στο φετινό πρωτάθλημα είναι μέσα στους τρεις κορυφαίους ανασταλτικούς μέσους!
Αυτές οι περιπτώσεις επιβάλουν πλέον την ανάγκη και την ευθύνη των καθ΄ ύλην αρμοδίων από τώρα και στο εξής στην τόσο σημαντική διαδικασία της αξιολόγησης των δανεικών (παραχώρησης ή επιστροφής) να αλλάξουν πολλά. Να αποκατασταθεί η ευθυκρισία, η αξιοπιστία και η δικαιοσύνη. Γιατί στο παρελθόν έχουν υποστεί αρκετά πλήγματα.