Στο χθεσινό σχόλιο είχαμε ξεκαθαρίσει πως αντιδράσαμε οργισμένα στον τρόπο με τον οποίο «δόθηκε στεγνά» ο Βιεϊρίνια στα… πιράνχας της κακοπροαίρετης (συγκεκριμένα και αντιΠΑΟΚτσήδικης) ενημέρωσης, χωρίς να τολμήσει κανείς από εκείνους που όφειλαν να τον προστατέψουν, να του συμπαρασταθεί και να δημιουργήσει ένα ανάχωμα σε αυτή τη θλιβερή επιχείρηση της αποδόμησης του.
Είχαμε παράλληλα επισημάνει πως δεν υποστηρίζουμε την εκ προοιμίου και άνευ όρων υποχώρηση ή συγκατάθεση στις όποιες αξιώσεις και ενστάσεις υπήρχαν από τη μια ή από την άλλη πλευρά μένοντας σταθεροί και αμετακίνητοι στην ηθική πλευρά του θέματος. Παράλληλα και στη ζημιά που προκλήθηκε ιδιαίτερα σε επικοινωνιακό επίπεδο στον σύλλογο, του οποίου οι υψηλόφρονες αρχές δεν επιτρέπουν τέτοιου είδους συμπεριφορές. Είναι γνωστό ότι το ΠΑΟΚτσήδικο DNA δεν αφήνει ούτε καν υποψία ασέβειας και αγνωμοσύνης.
Άλλωστε το «συναίσθημα» αποτελεί το Α και το Ω στον ΠΑΟΚτσήδικο ψυχισμό. Βορά λοιπόν στα πιράνχας της ενημέρωσης, ότι καλύτερο έχει να επιδείξει σε επίπεδο προσφοράς και ήθους η ιστορία του δικεφάλου. Ένας αθλητής διαμάντι, θύμα της απρονοησίας εκείνων που χάρις στο ταλέντο του απόλαυσαν μεγαλεία που ούτε μπορούσαν να φανταστούν. Ο Αντελίνο Βιεϊρίνια ήρθε (επέστρεψε) στον ΠΑΟΚ το 2016, όντας πρωταθλητής Ευρώπης με την Πορτογαλία του Σάντος.
Έχοντας μάλιστα ανοιχτό ένα χρυσό συμβόλαιο με τη Βόλφσμπουργκ που μπορούσε να καθίσει και να αναπαυθεί άνετα πάνω του. Και ήρθε γιατί το είχε υποσχεθεί και γιατί έτσι το ένιωθε. Είναι αλήθεια πως κάποιοι πολέμησαν τότε και προσπάθησαν να τορπιλίσουν τη μεταγραφή του, η οποία ολοκληρώθηκε με προσωπική επέμβαση του Ιβάν. Τον οποίο δικαίωσε απόλυτα. Το τι πέτυχε ο ΠΑΟΚ με τον ερχομό του έχει καταγραφεί με χρυσά γράμματα. Το ποια ήταν η συμμετοχή του στο μεγαλύτερο επίτευγμα της διαδρομής του συλλόγου (αήττητο νταμπλ) κάτι που ευχόμαστε να ξαναγίνει αλλά φαντάζει πολύ δύσκολο, έχει καταχωρηθεί σε ένα κεφάλαιο που ίσως αποτελέσει για τις νεότερες γενιές των ΠΑΟΚτσήδων το «ευαγγέλιο» τους. Δεν χρειάζεται να επικαλεστούμε τη συνδρομή κανενός για να «φιλοτεχνήσουμε» την εικόνα ενός αθλητή που έχει δώσει απλόχερα και γενναιόδωρα με το μεγάλο ταλέντο και το ανεπανάληπτο ήθος του, τόση περηφάνια στον κόσμο του ΠΑΟΚ.
Σε μια ραδιοφωνική εκπομπή άκουσα τις απόψεις δύο παλαιών βετεράνων του ΠΑΟΚ για την υπόθεση Βιεϊρίνια. Για το αν η προσφορά που του έγινε ήταν η ενδεδειγμένη ή προσβλητική και ταπεινωτική. Ο ένας ο Χρήστος ο Δημόπουλος υποστήριξε το πρώτο. Ο Γιώργος Τουρσουνίδης ήταν κάθετα αντίθετος και την χαρακτήρισε απαράδεκτη. Κάθισα λίγο και σκέφτηκα με ποιο σκεπτικό ή με πιο συναίσθημα τοποθετήθηκαν τόσο αντίθετα.
Έμεινα μια στιγμή σε δύο γεγονότα και κατέληξα εύκολα στο συμπέρασμα μου. Ο συμπαθέστατος Χρήστος εγκατέλειψε τον ΠΑΟΚ και προτίμησε τον πλούσιο τότε Παναθηναϊκό (δικαίωμά του) και ο Γιώργος Τουρσουνίδης κορυφαίος μεταγραφικός στόχος την εποχή που ήταν στο ζενίθ της καριέρας του χάλασε τη μεταγραφή του και έμεινε στον ΠΑΟΚ παρά το γεγονός ότι είχαν συμφωνήσει Βουλινός και Βαρδινογιάννης και είχαν πέσει και οι προκαταβολές. Και αυτό το έκανε ικανοποιώντας την επιθυμία των οργανωμένων που τον επισκέφτηκαν με επικεφαλής τον Μάκη Μαυρομιχάλη (Μανάβη) και του ζήτησαν εκείνες τις δύσκολες στιγμές να μείνει στην Τούμπα και να υπηρετήσει τον ΠΑΟΚ.
Αν σας λέει τίποτε αυτή η σύγκριση σε μια πρώτη ανάγνωση έχει καλώς. Αν όχι να σας βοηθήσουμε δίνοντας σας και μια συμβουλή. Σε τόσο σημαντικές υποθέσεις να μην βιάζεστε να τοποθετείστε και πάντοτε να βλέπετε ποιοι είναι και ποιο είναι το σκεπτικό με το οποίο τις καταθέτουν. Διαφορετικά υπάρχει πιθανότητα να συμπεριληφθείτε σε εκείνους τους αφελώς βιαστικούς και παραπληροφορημένους, που πέφτουν θύματα αμφιλεγόμενων σφυγμομετρήσεων οι οποίες στο σύνολο τους με ελάχιστες εξαιρέσεις, στόχο έχουν να βλάψουν επικοινωνιακά τον ΠΑΟΚ.
ΥΓ1: Πολύς θόρυβος βέβαια για την υπόθεση Βιεϊρίνια και ούτε ένας λόγος όμως για την ταμπακιέρα. Και η ταμπακιέρα δεν είναι άλλη από ότι το δίδυμο των ξενόφερτων τα έχει βρει μια χαρά στις μεταξύ τους σχέσεις. Ο Θεός να βάλει το χέρι του.
ΥΓ2: Απίστευτα σενάρια με παρασκηνιακές πολιτικές παρεμβάσεις στο χώρο του ποδοσφαίρου. Με εξωθεσμικές τακτοποιήσεις αδιεξόδων στις οποίες συναινούν και υψηλόβαθμα στελέχη της ΟΥΕΦΑ και της ΦΙΦΑ.