Δικαιολογία δεν υπάρχει. ΚΑΜΙΑ! Και όποιος προσπαθεί να την βρει και να την επικαλεστεί δεν ξέρει που βρίσκεται και τι του γίνεται. Η χθεσινή ήττα μπορεί να ήταν αποτέλεσμα ατομικών λαθών (αν και στη φάση του πέναλτι, μπορεί κανείς να κάνει μεγάλη κουβέντα) αλλά τις επιλογές παικτών τις έκανε ο ίδιος ο προπονητής του ΠΑΟΚ. Και τα κενά στο ρόστερ ή η καραμέλα της έλλειψης επιλογών δεν μπορεί κανείς να τα επικαλεστεί.
Οι εμμονές του Ραζβάν σε πρόσωπα αλλά και σύστημα στοίχισαν στον ΠΑΟΚ. Ο Φερνάντο Βαρέλα θέλει αλλά δεν μπορεί. Επιμένει όμως. Ο Μπίσεσβαρ είναι σκασμένος και το δείχνει και ο ίδιος, το φωνάζει και ο ίδιος. Δεν μπορεί. Ο Εσίτι δεν είναι παίκτης που μπορεί να δημιουργήσει και ειδικά όταν η ομάδα του ΠΡΕΠΕΙ να κερδίσει.
Υπάρχουν δυο μπακ που ΔΕΝ μπορούν. Με αυτή την άμυνα και με τετράδα πίσω ο ΠΑΟΚ ΔΕΝ μπορεί. Αλλά συνεχίζει σαν ένα αυτοκίνητο που έχει μπροστά τοίχο αλλά συνεχίζει να πατά γκάζι αδιαφορώντας για τον κίνδυνο.
Είναι εμμονή να βγάζεις στον αγωνιστικό χώρο την ίδια ενδεκάδα και όταν η ομάδα σου όχι μόνο βρίσκεται πίσω στο σκορ αλλά και ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΤΑΙ. Μπορεί κάποιος να πει ότι αυτός πιστώνεται, δηλαδή ο προπονητής το ότι με Μουργκ και Σβαμπ αρχικά, με Αντρίγια φουλ μπακ και με τριάδα στην άμυνα ο ΠΑΟΚ άρεσε. Ωραία.
Γιατί δεν το έκανε νωρίτερα; Όχι μόνο στο παιχνίδι αυτό αλλά και σε προηγούμενα; Ένας προπονητής πρέπει να αναγνωρίζει τα λάθη του αλλά κυρίως να τα διορθώνει. Και το -13 από την κορυφή πλέον δεν είναι αποτέλεσμα μόνο των κενών στο ρόστερ ή των αναποδιών με τραυματισμούς. Τεράστια η ευθύνη του Λουτσέσκου σε ότι αφορά τη διαχείριση. Η επόμενη μέρα; Έγραφα τη στήλη έχοντας μόλις ακούσει τις δηλώσεις του Λουτσέσκου.
Η επόμενη μέρα για μένα είναι το ματς με την Λίνκολν. Όχι για να χρυσώσει το χάπι η ομάδα. Ούτε για να βρει την εξιλέωση. Στο -13 δεν εξιλεώνεσαι προχωρώντας από τη φάση των ομίλων του Conference. Αλλά από την άλλη δεν θα επιτρέψω στον εαυτό μου να σκέφτεται την αγωνιστική διάλυση της ομάδας ή το «καλό καλοκαίρι» από τον μήνα Δεκέμβριο.