Η πρόκριση σε μία ευρωπαϊκή διοργάνωση, πάντα έχει τη δική της αξία, ανεξαρτήτως από τον τρόπο που την πετυχαίνει μία ομάδα. Μεγαλύτερη αξία αποκτάει όταν έρχεται στη μέση του καλοκαιριού, με το θερμόμετρο στους 35 βαθμούς και την υγρασία να σου κόβει την ανάσα. Συνθήκες τις οποίες αντιμετώπισε ο Αρης στον αγώνα με την Αραράτ.
Κατάφερε όμως να προκριθεί κι αυτή είναι η καλή είδηση από τα 180 λεπτά των αγώνων με τους Αρμένιους. Γιατί οι δύο αγώνες έβγαλαν και προβληματισμό, καθώς ο Αρης αγωνιστικά είχε «χαμηλές πτήσεις» και χρειάστηκε ένα γκολ από τον αμυντικό Φαμπιάνο για να πάρει την πρόκριση. Αυτή στην οποία πίστεψαν χιλιάδες φίλοι των «κίτρινων» και στήριξαν την ομάδα μέχρι το τέλος του αγώνα. Που παρότι δεν έβλεπαν στον αγωνιστικό χώρο αυτό που περίμεναν, συνέχισαν να δείχνουν εμπιστοσύνη στην ομάδα, ότι στο τέλος θα πάρει αυτό που ζητούσε.
Είναι αλήθεια ότι η πρόκριση επιδρά θετικά στον ψυχισμό του κόσμου, αλλά και όλης της ομάδας. Μίας ομάδας η οποία «χτίζεται» από την αρχή και χρειάζεται αυτοπεποίθηση και υπομονή. Και ψυχολογία παίρνουν οι ποδοσφαιριστές μόνο από τις επιτυχίες. Όπως η προχθεσινή η οποία θεωρητικά θα επιδράσει θετικά και θα διώξει από τους ποδοσφαιριστές όλες τις ανασφάλειες που κουβαλούν. Λογικές για κάθε ποδοσφαιριστή ο οποίος αλλάζει επαγγελματικό περιβάλλον και επιβάλλεται να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες και να δείξει μέσα στο γήπεδο όλο το ταλέντο του.
Αυτά είναι τα άλλοθι για την ομάδα του Αρη. Την οποία αν κάποιος την κρίνει ρεαλιστικά θα τις χρεώσει πολλές αγωνιστικές ανορθογραφίες, οι οποίες θα πρέπει να διορθωθούν το συντομότερο.
Ο Τζούρασεκ αχρηστεύτηκε στη θέση που χρησιμοποιήθηκε, ο Ρουπ είχε απλώς φυσική παρουσία και ο Μενέντες έκανε θόρυβο, αλλά δεν είχε ουσία στο παιχνίδι του. Ηταν οι τρεις ποδοσφαιριστές του Αρη οι οποίοι λειτούργησαν ως «βαρίδια» στο παιχνίδι της ομάδας. Απόδειξη; Η είσοδος του Σαβέριο, έδωσε επιθετική ορμή στο Αρη που στα πρώτα 10 λεπτά της συμμετοχής του δημιούργησε τρεις ευκαιρίες για γκολ.
Κι όταν υπάρχουν αδύναμοι κρίκοι στην ομάδα, χάνεται και η ποιότητα των ποδοσφαιριστών οι οποίοι μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Ο Μορόν είναι ένας από αυτούς, αλλά μάταια προσπαθούσε να φανεί χρήσιμος. Ανοιγε χώρους στην περιοχή των Αρμένιων, χωρίς όμως να έχει βοήθειες για συνεργασία με συμπαίκτες του, ενώ πήρε λίγες φορές την μπάλα στα πόδια.
Στα θετικά η αγωνιστική συμπεριφορά του Φεράρι στο αριστερό άκρο της άμυνας και το περισσότερο συλλογικό παιχνίδι του Πάλμα, ο οποίος είναι το βαρόμετρο στην επίθεση. Στοιχείο το οποίο δεν θα πρέπει να ενθουσιάζει γιατί ο Αρης περιμένει προσφορά στην επίθεση και από ποδοσφαιριστές που έχουν μεγαλύτερη εμπειρία και εικόνες από καλύτερα Πρωταθλήματα.