Πολλοί ήταν εκείνοι που γκρίνιαζαν το περασμένο καλοκαίρι όταν πληροφορήθηκαν ότι ο Αρης, πρωτοτυπώντας, δεν θα έκανε κανονική προετοιμασία. Δηλαδή δεν θα ταξίδευε σ’ ένα αθλητικό κέντρο όπου θα υπήρχαν χαμηλές θερμοκρασίες και η δυνατότητα η ομάδα να συμμετάσχει σε τρεις- τέσσερις φιλικούς αγώνες, χωρίς την επιβάρυνση των πολύωρων ταξιδιών όπως στο Ισραήλ και τη Βουλγαρία.
Το κυριότερο, τα μέλη του κλαμπ επί 10 περίπου ημέρες θα ήταν αφοσιωμένοι σ’ έναν συγκεκριμένο στόχο, χωρίς εξωγενείς επιρροές, ενώ θα υπήρχαν και οι κατάλληλες συνθήκες για ενίσχυση των μεταξύ τους φιλικών δεσμών. Δεν είμαι σίγουρος ότι ο Παλίκουτσα ήταν αυτός που αποφάσισε η προετοιμασία να γίνει στην Ελλάδα ή αν του επιβλήθηκε η ομάδα να παραμείνει στη Θεσσαλονίκη. Σε κάθε περίπτωση ήταν μία λάθος απόφαση η οποία αφήνει το αγωνιστικό της αποτύπωμα στην απόδοση του Αρη.
Η ομάδα δεν έχει αντοχές μετά το 60ο λεπτό κι αυτό φάνηκε τόσο με τον Παναιτωλικό, αλλά ήδη το σκορ ήταν 2-0, όσο και με τον Ολυμπιακό και την Κηφισιά. Αυτά παθαίνει μία ομάδα όταν πηγαίνει κόντρα στους ισχύοντες κανόνες. Το αποτέλεσμα ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο. Τώρα ο Αρης λοιπόν θα πρέπει κατά τη διάρκεια της διακοπής να σώσει ό,τι σώζεται, χωρίς να είναι σίγουρο ότι όλα διορθώνονται. Σαφώς η δουλειά που θα γίνει σ’ αυτό το διάστημα θα βοηθήσει για να βελτιωθεί η αθλητική του εικόνα, αλλά ο βαθμός της βελτίωσης είναι κάτι προς συζήτηση.
Εχω την άποψη ότι το πρόβλημα του Αρη δεν είναι μόνο η φυσική κατάσταση των ποδοσφαιριστών. Είναι και η ποιότητα του ρόστερ. Εκεί όπου υπάρχει έλλειμμα, αλλά από τη στιγμή που τώρα λύσεις δεν υπάρχουν, γίνεται κουβέντα για τη φυσική κατάσταση.
Στους αγώνες με τον Αστέρα Τρίπολης και με τον Παναιτωλικό δεν μπήκαν τέτοια ζητήματα ή τουλάχιστον σε τόσο έντονο βαθμό. Μπήκαν όμως μετά τον αγώνα με τον Ολυμπιακό, στον οποίο «χάθηκε» ο Αρης μετά το 60ο λεπτό και την περασμένη Κυριακή μετά τον αγώνα με την Κηφισιά. Και όχι άδικα. Ο Αρης ήταν απογοητευτικός στο β’ ημίχρονο και κυρίως μετά τις αλλαγές που έκανε ο Αναστασίου. Χρονικό σημείο που ο Μάντζιος προσπάθησε να απαντήσει, αλλά μάταια καθώς οι δικές του επιλογές δεν έδωσαν αγωνιστική ώθηση στην ομάδα.
Θα ήταν όλα διαφορετικά για τον Αρη, αν ο Μορόν ή ο Κάρλσον, σε δύο φάσεις έστελναν την μπάλα στα δίχτυα, αλλά μία νίκη απλώς θα δημιουργούσε μία επίπλαστη εικόνα για την ομάδα.
O Aρης έκανε πολλές μεταγραφές, αλλά όσο περνάει ο χρόνος αποδεικνύεται ότι ήταν ποσοτικές κι όχι ποιοτικές. Ποδοσφαιριστές όπως ο Κάρλσον, ο Ματαρίτα, ο Μενέντεζ και Πάρντο δεν δίνουν αγωνιστική δυναμική στον Αρη και σαφώς είναι ένα τουλάχιστον level κάτω από τους αντίστοιχους των ομάδων που πρωταγωνιστούν. Αν σ αυτό προστεθεί και η αγωνιστική καθίζηση του Νταρίντα, ποδοσφαιριστή κομβικού στην απόδοση του Αρη που εξοντώθηκε παίζοντας πολλαπλούς ρόλους, είναι εύκολο να καταλήξει κάποιος στους λόγους που η ομάδα είναι ένα βήμα μπρος κι ένα πίσω. Και αυτές οι παθογένειες δεν διορθώνονται όσο κι αν το προσπαθήσει ο Μάντζιος κατά τη διακοπή.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news