Είναι ξεκάθαρο πως η χθεσινή ήττα του ΠΑΟΚ αποτελεί ταφόπλακα στις όποιες ελπίδες για τη διεκδίκηση του Πρωταθλήματος και προφανώς είναι το μεγάλο αουτσάιντερ για τη δεύτερη θέση που οδηγεί στα προκριματικά του CHL. Mαθηματικά φυσικά και υπάρχουν ελπίδες αλλά ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας, πρέπει να φέρει μόνο νίκες και παράλληλα να χάνουν βαθμοί και οι άλλες ομάδες.
Σε κάθε περίπτωση και για αυτό επέλεξα τον συγκεκριμένο τίτλο στην στήλη, ο ΠΑΟΚ είναι υποχρεωμένος να αφήσει κάθε σκέψη πως το πιο κρίσιμο ματς της σεζόν είναι ο τελικός του Κυπέλλου στις 27 Μαϊου με την ΑΕΚ ή τον Ολυμπιακό. Ναι μιλάμε για ένα ματς που κρίνει έναν τίτλο, ναι μιλάμε για ένα ματς που θα δώσει το καλύτερο ευρωπαϊκό εισιτήριο και απευθείας είσοδο σε ομίλους αλλά αυτό το ματς ΑΡΓΕΙ.
Ανεξάρτητα το αν έχει ελάχιστες ελπίδες για τις δυο πρώτες θέσεις, έχει να δώσει επτά τελικούς. Δεν είναι ματς διαδικαστικού χαρακτήρα. Ακόμη και αν δεν καταφέρει να μπει στη 2άδα, σε κάθε περίπτωση ο ΠΑΟΚ δεν πρέπει να χάσει επαφή με την κορυφή και η διαφορά να αυξηθεί σε τέτοιο βαθμό που ουσιαστικά θα καταστρέψει ότι χτίστηκε με κόπο από την αρχή της σεζόν.
Γιατί έχασε χθες ο ΠΑΟΚ αν και προηγήθηκε; Αφενός διότι δεν κατάφερε να κάνει το 0-2 και να φορτώσει με περισσότερο άγχος τους παίκτες και την κερκίδα. Με τη λήξη του πρώτου μέρους ακούστηκαν αποδοκιμασίες. Αλλά ο ΠΑΟΚ στο δεύτερο μέρος δεν το εκμεταλλεύτηκε, δεχθηκε ένα γκολ από λάθος του Κουλιεράκη μετά από από το ωραίο γκολ του Μπακαμπού και το 3-1 ήταν μια λογική συνέπεια της αγωνιστικής και ψυχολογικής καθίζησης των ασπρόμαυρων.
Ο ΠΑΟΚ έφυγε από το Γ. Καραϊσκάκης με την αίσθηση "πώς το κατάφερα αυτό;" χωρίς όμως να μπορεί να υποστηρίξει πως ήταν η ομάδα που με εξαίρεση το τελευταίο κομμάτι του πρώτου μέρους και αναφέρομαι μετά το 0-1 ήταν αυτή που κυριάρχησε. Αλλά σαφώς και εκνευρίζουν τα φτηνά λάθη. Σε κάθε περίπτωση, ο τελικός του Κυπέλλου αργεί. Οφείλουν άπαντες να το δείξουν και στην πράξη στα επτά ματς των πλέι οφ που απομένουν.