Με την επίσημη ανακοίνωση της υποψηφιότητας του Θοδωρή Ζαγοράκη για την προεδρία της ΕΠΟ, άνοιξε ο πιο ενδιαφέρων κύκλος στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Για πρώτη φορά τα τελευταία 40 χρόνια θα ηγηθεί του κορυφαίου θεσμού στο ελληνικό ποδόσφαιρο ένας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής. Ενας εμβληματικός ποδοσφαιριστής. Ο αρχηγός της εθνικής ομάδας η οποία κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα το 2004.
Δεν θα είναι μετά από δεκαετίες πρόεδρος της ΕΠΟ ο πρόεδρος μιας Ένωσης Ποδοσφαίρου ή ένας -προερχόμενος από το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο- παράγοντας.
Πρόεδρος της ΕΠΟ θα είναι μία ισχυρή προσωπικότητα. Μία προσωπικότητα με κύρος, με αποδοχή, ένας Ευρωβουλευτής.
Στην ηγεσία της ομοσπονδίας του ποδοσφαίρου θα βρίσκεται ένας ισότιμος συνομιλητής των ηγετών της ΟΥΕΦΑ και της ΦΙΦΑ, ένας ισότιμος συνομιλητής του Ελληνα πρωθυπουργού και των κορυφαίων υπουργών της κυβέρνησης, ένας πρόεδρος που θα μπορεί εύκολα να ανοίγει πόρτες στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στον υπόλοιπο κόσμο, που, μεταξύ άλλων, θα αξιοποιήσει και τον κύκλο ισχυρών γνωριμιών που έχει αποκτήσει όσα χρόνια βρίσκεται στην Ευρωβουλή.
Πρόεδρος της ΕΠΟ θα είναι κάποιος που αλλιώς θα μιλάει με τον Μελισσανίδη, τον Μαρινάκη, τον Σαββίδη, τον Αλαφούζο, απ' ό,τι μιλούσε ο Γραμμένος, ο Γκιρτζίκης, ο Σαρρής.
Βέβαια, όπως έγραφα και χθες, το στοίχημά του είναι πώς θα διαχειριστεί τους τέσσερις προαναφερθέντες.
Από την σχέση του με αυτούς θα εξαρτηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό η επιτυχία του. Αν οι ισχυροί του ελληνικού ποδοσφαίρου τού δώσουν πίστωση χρόνου, ελευθερία κινήσεων, την ευχέρεια να υλοποιήσει χωρίς παρεμβάσεις την ολιστική μελέτη, ο Ζαγοράκης έχει πολλές πιθανότητες να καταγραφεί στην ιστορία ως ο πιο πετυχημένος πρόεδρος της ΕΠΟ.
Αν τον αντιμετωπίσουν όπως και τους προκατόχους του, αν συνεχώς τον πιέζουν και προσπαθούν να προστατέψουν τα προσωπικά τους ο καθένας συμφέροντα μόνο, τίποτε δεν θα αλλάξει, ο Ζαγοράκης θα οδηγηθεί στο να καταγραφεί ως άλλος ένας... αναλώσιμος.
Συνεπώς, όλο το παιχνίδι θα παιχτεί στην σχέση του με το Big4. Αν βρει τον τρόπο να τους πείσει ότι πρέπει να βάλουν τα... μαχαίρια στη θήκη, να κηρύξουν ανακωχή, να συμβάλλουν ώστε να σταματήσουν οι εντάσεις, να πάει στην άκρη το κλίμα σύγκρουσης, τότε άλλος άνεμος θα φυσήξει στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ο Ζαγοράκης είναι η μόνη ελπίδα για να φυσήξει αυτός ο... άλλος άνεμος. Αν δεν τα καταφέρει ούτε αυτός, νομίζω ότι δεν θα τα καταφέρει κανένας...