Ολα δείχνουν πως ο μεγάλος στόχος για τον υποψήφιο πρόεδρο κοινής αποδοχής στην ΕΠΟ βρίσκεται πολύ κοντά στην επίτευξή του, αν δεν έχει ήδη επιτευχθεί.
Η μοναδική, ίσως, υποψηφιότητα που θα μπορούσε να ενώσει τους τέσσερις ισχυρούς του ελληνικού ποδοσφαίρου και να συγκεντρώσει την καθολική αποδοχή των Ποδοσφαιρικών Ενώσεων της χώρας, ο Θοδωρής Ζαγοράκης, δηλαδή, φαίνεται ότι έχει ήδη εξασφαλίσει την συγκατάθεση όλων για να διαδεχθεί στην ηγεσία της ομοσπονδίας ποδοσφαίρου τον Βαγγέλη Γραμμένο.
Κι αν αυτό, τελικώς, συμβεί θα είναι άλλη μία υπόθεση τους τελευταίους μήνες στην οποία η πολιτική ηγεσία του Αθλητισμού έχει βάλει το... χεράκι της προκειμένου να ξεπεραστούν προβλήματα, εμμονές, αδιέξοδα, να ξεπεραστούν διαμορφωθείσες ισορροπίες ισχύος.
Ξέρουμε καλά ότι είναι από πάρα πολύ δύσκολο έως αδύνατο οι ισχυροί του ελληνικού ποδοσφαίρου να συμφωνήσουν σε κάτι. Ακόμη και στον Κλάτενμπεργκ που συμφώνησαν το περασμένο καλοκαίρι, πολύ γρήγορα άρχισαν να παίρνουν πίσω την εμπιστοσύνη που είχαν δώσει στον Αγγλο αρχιδιαιτητή.
Ξέρουμε, επίσης, ότι οι ισχυροί του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι αυτοί που διαχρονικά δίνουν την... ευλογία για τον πρόεδρο της ΕΠΟ, ανάλογα με το ποιος την κάθε περίοδο έχει την ισχυρότερη επιρροή στις Ενώσεις για να επηρεάσει την ψήφο τους.
Πριν, λοιπόν, υπάρξει η πρόταση της κυβέρνησης, μέσω του υφυπουργού Αθλητισμού Λευτέρη Αυγενάκη, για την υποψηφιότητα Ζαγοράκη, ήταν φανερό πως το μπλοκ ισχύος που εξέλεξε τον Γραμμένο είχε αποφασίσει να στηρίξει και να εκλέξει τον Ψαρόπουλο, έστω κι αν κανείς δεν ενθουσιαζόταν από αυτή την προοπτική.
Αυτός, προφανώς, ήταν και ο λόγος που οι ζυμώσεις το τελευταίο διάστημα εντάθηκαν, που ο ρόλος Αυγενάκη ήταν πιο ενεργός, που ο Ζαγοράκης ζήτησε να έχει και σε προσωπικό επίπεδο την διαβεβαίωση του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, ότι στηρίζει την υποψηφιότητά του, ώστε να σταλεί το μήνυμα και σε όποιον από το Big4 δεν είχε πει ακόμη το “ναι”,
Παρεμπιπτόντως, ο Ζαγοράκης δεν έχει κανένα κώλυμα, κανένα ασυμβίβαστο, θα συνεχίσει να είναι -έως την ολοκλήρωση της θητείας του- ευρωβουλευτής και θα εισπράττει το μισθό του, διότι σε διαφορετική περίπτωση θα έμενε άνεργος (ο πρόεδρος της ΕΠΟ δεν έχει μισθό).
Επίσης, δεν θα είναι απαραίτητο να έχει καθημερινή παρουσία στην ομοσπονδία, η οποία, πλέον, θα διοικείται από CEO και τεχνοκράτες, βάσει του οργανωτικού σχεδίου που περιλαμβάνεται στην ολιστική μελέτη των υπερεθνικών ομοσπονδιών.
Ο δρόμος για την ανάληψη της προεδρίας της ΕΠΟ από μια λαμπερή ποδοσφαιρική προσωπικότητα, που τυγχάνει της αποδοχής όλων, άνοιξε. Και μαζί θα ανοίξει ο δρόμος για ένα σύγχρονο, ευρωπαϊκό μοντέλο οργάνωσης και διοίκησης του κορυφαίου θεσμού στο ελληνικό ποδόσφαιρο.