Τα λόγια είναι περιττά. Για τη φόρα, κατηφόρα του ΠΑΟΚ δε χωρά συζήτηση. Όπως ήταν κατόρθωμα, η πορεία του στους προημιτελικούς του Κόνφερενς Λιγκ και στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας με αυτό το γυμνό… ρόστερ … Έτσι είναι κατόρθωμα κι η πορεία του «σαν τρελό φορτηγό με τα φρένα σπασμένα» στα πλέι οφ του Πρωταθλήματος!
Για να φθάσει – κατά πως τα λέγαμε και χθες, ο Κυπελλούχος στο χείλος του γκρεμού. Με το ευρωπαϊκό εισιτήριο βέβαια, στα χέρια του. Δώρο του ανταγωνισμού των αντιπάλων του κι ουχί της δικής του αγωνιστικότητας. Αφήστε που – το λέμε για πολλοστή φορά – δεν περιποιεί τιμή για τον ΠΑΟΚ κάθε αναφορά (κι ως… παρηγοριά ακόμη) σε αυτό το εισιτήριο. Το αυτονόητο δηλαδή, για κάθε αγωνιστική περίοδο.
Κι εδώ, στο χείλος του γκρεμού, είναι ο Θεός και η ψυχή προπονητών και παικτών , πλέον. Σφόδρα εκτεθειμένους σε εαυτούς κι αλλήλους. Κυρίως όμως, στον κόσμο τους. Εύλογα τα άκουσαν χοντρά, πολύ χοντρά. Ίσως μάλιστα, και λίγα να άκουσαν, για τα πολλά τα οποία δεν έκαναν…
Ο κλήρος βέβαια, πέφτει πάλι στον κόσμο. Αυτός επιλέγει – επιμένουμε σε αυτό – να (ματαξανα…)βάλει πλάτη. Να σώσει την ομάδα. Ή να της δώσει μία στην πλάτη. Να τη ρίξει στον γκρεμό.
Τούτο δε, δεν αρκεί, για να πατήσει φρένο και να τραβήξει χειρόφρενο ο ΠΑΟΚ. Να τερματίσει τη φόρα, κατηφόρα του. Πρέπει να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων προπονητές και παίκτες. Επί του παρόντος όλοι είναι στο… βάθος τους!
Για να επαναλάβουμε. Ο Θεός κι η ψυχή τους είναι πλέον, στον ΠΑΟΚ! Πέραν όλων των άλλων… Του πλήθους κακών, στραβών κι ανάποδων… Πάγωσαν ενόψει Τελικού τον κόσμο τους! Εάν κι εφ’ όσον δεν τον ξεπαγώσουν; Θα αυτοκαταστραφούν, εφέτος! Θα ολοκληρώσουν το διάβα τού περάσματος… Παραδείσου, κόλασης.
Ένα κλικ απέχει πάντως, ο ΠΑΟΚ από την ισοφάριση του χειρότερου ρεκόρ στην ιστορία του. Ήτοι, την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο (20221-22) μετρά μηδέν νίκες σε δέκα αγώνες. Μία παρελθούσα περίοδο (1954-65) ο ΠΑΟΚ είχε μηδέν νίκες σε ένδεκα αγώνες. Τότε, μόνον για το επίσημο Πρωτάθλημα της Α΄ Εθνικής …
Είχε νικήσει στις 6 Δεκεμβρίου του 1963 τη Νίκη Βόλου στην Τούμπα 2-1. Τι θυμίζουμε στους παλαιότερους; Εκτός του. ότι νιοι ήταν και γέρασαν… Θυμίζουμε κι άλλες εποχές του ελληνικού ποδοσφαίρου. Με αίσθημα… Ακολούθησαν; Εντός 0-2 με Άρη, εκτός 1-0 με ΑΕΚ, εντός 0-4 με Ολυμπιακό, εκτός 1-1 με Πανιώνιο, 1-1 με Εθνικό, 1-1 με Δόξα, εντός 0-0 με Παναθηναϊκό, 0-1 με Πιερικό, εκτός 0-0 με Απόλλωνα Καλαμαριάς, 0-0 με Προοδευτική, εντός 1-1 με Ηρακλή. Για να νικήσει μετά από ένδεκα αγώνες (με τέσσερεις ήττες κι επτά ισοπαλίες) στις 12 Μαρτίου 1965 στη Ριζούπολη τον Απόλλωνα με δυο γκολ του θρυλικού Ονούφριου Χαραλαμπίδη.
Προπονητές τότε του ΠΑΟΚ ο εξ Ουγγαρίας ορμώμενος Γκεόργκι Μπαμπολτσάι. Αυτός ο οποίος είδε, ξεχώρισε και καθιέρωσε - ευτυχώς – τον «μεγαλέξανδρο» Γιώργο Κούδα…
ΥΓ 1: Πήρατε χαμπάρι το (χοντρό …) ξεφωνητό του Ιβάν Σαββίδη σε νυκτοπερπατητές παίκτες του ΠΑΟΚ; Ονόματα δεν ανέφερε αλλά τους… ξεμπρόστιασε δημοσίως!
ΥΓ 2: Μήπως τα… σκάγια πήραν και τον Ραζβάν Λουτσέσκου; Μήπως επειδή – λέμε τώρα – τους καλύπτει;
ΥΓ 3: Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύκτια… Θυμάστε το διαχρονικό σουξέ του αλησμόνητου Χρήστου Κυριαζή;
ΥΓ 4: Δεν είναι αυτιά, αυτά… Κεραίες είναι! Πως άκουσε (απαράδεκτες, φυσικά…) ύβρεις για την οικογένεια του στην Τούμπα ενώ εκεί καιγόταν το πελεκούδι; Κι εξεμάνη ο Γιασμίν Κούρτιτς στο γήπεδο; Αφού όμως, πρώτα εξεμάνησαν οι φίλοι του «δικέφαλου» στην κερκίδα…