Προεκτείνουμε τα όρια μας, όταν τα υπερβαίνουμε! Κάπου το διαβάσαμε αυτό. Το κρατήσαμε. Ποιός το είπε; Δε θυμόμαστε, ειλικρινά. Μήπως όμως, έχει σημασία ποιο το είπε ; Σημασία έχει τι είπε…
Η αλήθεια λοιπόν, είναι πως στην Ελλάδα και στον Πρωταθλητή ο Γιάννης Κωνσταντέλιας και ο Κωνσταντίνος Κουλιεράκης προέκτειναν τα όρια τους. Τα υπερέβησαν. Είναι απόλυτα λογικό, να μην τους χωρά ο τόπος εδώ. Είναι απόλυτα ορθό να θέλουν την ανάπτυξη τους, την πρόοδο τους αγωνιστικά. Εξάλλου οι ρίζες υπάρχουν, για να βγάζουμε κλαδιά. Κι όχι για να μένουμε σε αυτές!
Με λίγα λόγια ναι μεν, πονά τον κόσμο του Πρωταθλητή κάθε κουβέντα για μετακίνηση τους αλλά… Αυτή είναι η αλήθεια, δε. Η μετακίνηση αυτών των ευλογημένων ταλέντων σε ανώτερο Πρωτάθλημα, με καλύτερες προοπτικές για τα ανώτατα, είναι η ανάπτυξη τους. Η πρόοδος τους είναι.
Αργά ή γρήγορα αυτά τα «αετόπουλα» θα πετάξουν για άλλους ουρανούς. Οι δικοί μας, εδώ στην Ελλάδα, δεν τους αρκούν για τις πτήσεις τους. Τώρα, εάν κι εφ’ όσον φύγουν εφέτος ή φύγουν του χρόνου; Ο Θεός κι η ψυχή αυτών και των οικογενειών τους. Κι ο Πρωταθλητής βεβαίως, βεβαίως…
Όλοι μας, καθεμία και καθείς μας δε θαυμάζουμε τόσο αυτούς τους δύο χαρισματικά από τον Θεό ταλαντούχους παίκτες, σάρκες εκ σαρκών του Πρωταθλητή, για αυτό που είναι. Όσο τους θαυμάζουμε γι’ αυτό που θα είναι! Ε, για να γίνουν, αυτό που θα είναι… Πρέπει να παίξουν σε ανώτερο Πρωτάθλημα. Να αλλάξουν σκηνή. Να πρωταγωνιστήσουν σε χώρους στους οποίους οι προοπτικές διεθνούς καταξίωσης διαμορφώνουν πεδία δόξας λαμπρά. Με άλλα λόγια; Πρέπει να είναι από τώρα (δίχως εμείς αυτό το «τώρα», να το ορίζουμε εφέτος ή του χρόνου), αυτός που θα γίνουν μετά.
Αυτοί, οι οικογένειες τους… Ήτοι, το βασικό «υλικό» της επιτυχημένης «συνταγής» τους κι ο Πρωταθλητλης ως κοιτίδα τους θα αποφασίσουν για την επόμενη ημέρα τους. Θα αποφασίσουν με το πνεύμα κι ουχί με την ψυχή. Ο νοών νοείτω!
Δε θα είναι εύκολη η απόφαση. Δε θα είναι εύκολο και το πέταγμα τους σε άλλους ουρανούς. Εύκολα φθάνουμε στις κορυφές. Δύσκολα μένουμε. Κι εκεί, στους νέους ουρανούς για Γιάννη Κωνσταντέλια και Κωνσταντίνο Κουλιεράκη οι δυσκολίες θα εκτοξευθούν. Οι απαιτήσεις θα αυξηθούν. Οι συγκρίσεις θα πολλαπλασιασθούν. Άλλες συνθήκες μέσα και έξω από τα γήπεδα θα διαμορφωθούν…
Με δύο λόγια; Αλλάζοντας επίπεδο, αλλάζει κι ο βαθμός δυσκολίας. Εάν κι εφ’ όσον το λέει η η ψυχή του, για να δώσουν νέες σκληρότερες μάχες μεγαλύτερης καταξίωσης … Ιδού η Ρόδος τους!
Κι εμείς, δίχως να συμβουλεύουμε (προς Θεού, όχι…), πιστεύουμε πως η αλλαγή ενός κατ’ αρχήν επιπέδου, η μετακίνηση σε ένα ανώτερο από ένα ανώτατο Πρωτάθλημα, θα είναι ομαλότερη εξέλιξη. Με σίγουρα και σταθερά βήματα κτίζονται καλύτερα κι ασφαλέστερα οι καριέρες αλλά… Είπαμε ο Θεός κι η ψυχή όλων: Αυτών, των οικογενειών τους και του Πρωταθλητή.
Όπως και να το κάνουμε πάντως, είναι πόνος και δη βαθύς για τον κόσμο του Πρωταθλητή ακόμη κι η σκέψη απλώματος των φτερών των «αετόπουλων» για άλλους ουρανούς. Ως εκ τούτου οφείλουν όλοι… Αυτοί, οι ευλογημένοι Γιάννης Κωνσταντέλιας και Κωνσταντίνος Κουλιεράκης, οι οικογένειες τους κι ο Πρωταθλητής με τον τρόπο τους να σεβασθούν τον πόνο του κόσμου τους. Κι από την πλευρά του κόσμου όμως, οφείλεται σεβασμός στα όνειρα τα οποία κάνουν τα καμάρια τους. Αυτά τα όνειρα βλέπετε, έχουν ημερομηνία λήξης. Μήτε τους περιμένουν , μήτε τα περιμένουν μία ζωή…