Ας αρχίσουμε από τα… εύκολα για να μην χάσουμε το δάσος και επικεντρωθούμε στο δέντρο. Είναι υπερβολικές οι διαμαρτυρίες του Παναθηναϊκού για το γκολ του Μακέντα που δεν μέτρησε, καθώς ο Γκεστράνιους είχε σφυρίξει πριν η μπάλα πάει στον Ιταλό και ήδη ορισμένοι παίκτες του ΠΑΟΚ είχαν βάλει … φρένο στην κίνησή τους.
Γνωρίζω την αρνητική
προδιάθεση των «πρασίνων» απέναντι
στον Φιλανδό λόγω του περσινού ντέρμπι
με τον Ολυμπιακό, όμως, στην προκειμένη
περίπτωση δεν γνώριζε όταν σφύριζε
ότι η φάση θα κατέληγε σε γκολ και ήταν
προφανές-τουλάχιστον σε όσους ήμασταν
στο γήπεδο-ότι δεν άφησε το πλεονέκτημα
πολύ απλά για να δώσει
κίτρινη στον Λύρατζη
για το φάουλ που έκανε.
Η πλευρά του Παναθηναϊκού υπερτονίζει
το «it´s my fault»
που εκστόμισε ο Γκεστράνιους
και έπιασε η κάμερα του συνδρομητικού
ως το μεγαλύτερο πειστήριο ενοχής, αλλά
μάλλον είναι ακριβώς το αντίθετο.
Τεκμήριο ότι επρόκειτο για ανθρώπινο
λάθος. Αν είχε την πρόθεση να αδικήσει
τον Παναθηναϊκό ο Φιλανδός, φυσικά και
δεν θα ζητούσε συγνώμη. Μπορούν
να του χρεώσουν ότι δεν είναι καλός
διαιτητής και δεν διαβάζει σωστά τις
φάσεις, αλλά όχι πρόθεση.
Κατά την άποψη του γράφοντος, εξάλλου, πολύ δύσκολα οποιοσδήποτε διαιτητής θα έδινε πέναλτι στην φάση του Κρμέντσικ με τον Βέλεθ στο φινάλε (αν και υπάρχει εμπλοκή των ποδιών των δύο παικτών). Το ότι δεν πήγε για on field review ο Γκεστράνιους σημαίνει ότι πολύ απλά είχε την ίδια άποψη και ο Πολωνός στο VAR.
Πάμε στα ουσιώδη, τώρα. Δεν είναι λίγο εκείνοι που κάνουν λόγο για μία ακόμη μέτρια ως κακή εμφάνιση του ΠΑΟΚ, υποστηρίζουν ότι δεν βγήκε το 3-4-3 αυτή την φορά στον Γκαρσία και ότι ο 43χρονος τεχνικός θα έπρεπε να ψάξει με αλλαγή σχηματισμού και πιο επιθετικά τη νίκη. Θα μου επιτρέψουν να διαφωνήσω μαζί τους καθέτως, οριζοντίως και διαγωνίως. Το σχήμα με τους τρεις αμυντικούς είναι εκείνο που οδηγεί με ασφάλεια τον Δικέφαλο στην Ευρώπη. Είναι εκείνο που του έδωσε το βασικό όπλο για να αισθανθεί ότι έχει υπό έλεγχο την εξασφάλιση ενός εισιτηρίου για το Conference League: Την αποτελεσματική ανασταλτική λειτουργία. Το τρίτο σερί μηδέν παθητικό που κατέγραψαν οι «ασπρόμαυροι» ήταν το μεγάλο κέρδος από το χθεσινό παιχνίδι και τα πρώτα πειστήρια ήρθαν λίγες ώρες αργότερα με την ισοπαλία του Αρη και την ήττα της ΑΕΚ. Επειδή θα είναι αρκετά κουραστικό να αναλύσουμε πώς εξελίσσεται βαθμολογικά η κατάσταση, προτείνω να «σκανάρετε» τον πίνακα, κάνοντας την υπόθεση ότι ο ΠΑΟΚ έχει έναν βαθμό λιγότερο. Ξέρω ότι ορισμένοι θα σκεφτείτε «τι μας λες, γιατί να μην κάνουμε την υπόθεση με δύο επιπλέον βαθμούς που θα έπαιρνε ο ΠΑΟΚ αν νικούσε τον Παναθηναϊκό;». Ακριβώς σ’ αυτό το δίλημμα «0 ή 3 βαθμούς με Παναθηναϊκό;» απάντησε ο Γκαρσία: «Εναν στα σίγουρα...».
Ας μην ξεχνάμε ότι δεν έχουν περάσει πολλές μέρες από τότε που ο ΠΑΟΚ αντιμετώπισε ξανά μεσημέρι τον Παναθηναϊκό στην Λεωφόρο. Τότε, με την λογική του «νίκη, τίποτα άλλο», ο Δικέφαλος έχασε στο τέλος τα αυτά και τα πασχάλια με το βαρύ 3-0. Αν είχε και τότε την συνταγή του 3-4-3 θα μετρούσε συν ένα βαθμό και σίγουρα αν το έκανε και με τον Αστέρα στην Τρίπολη, οι πιθανότητες για νίκη θα ήταν περισσότερες γιατί δύσκολα θα δεχόταν γκολ.
Όλα αυτά τα γνωρίζει και ο Γκαρσία. Δούλεψε στο μυαλό του ό,τι έχει συμβεί μέχρι σήμερα και κατέληξε στο να επιλέξει το σχήμα με τρεις αμυντικούς. Προφανώς, ο Ουρουγουανός τεχνικός αντιλήφθηκε ποιες ακριβώς είναι οι δυνατότητες και οι αδυναμίες της ομάδας του. Και φρόντισε να ακολουθήσει τον δρόμο του ρεαλισμού. Αυτόν που χθες το μεσημέρι αποκαλύφθηκε όσο τίποτα άλλο με μια του μόνο κίνηση. Ενδεχομένως αρκετοί δεν το έχετε σκεφτεί, αλλά αμέσως μετά την φάση με τον Μακέντα, η κίνηση του Γκαρσία ήταν να βγάλει τον Λύρατζη και να βάλει τον Ινγκασον. Εδειξε ότι μεγαλύτερη αξία εκείνη την στιγμή ήταν να διατηρήσει το κεκτημένο (τον έναν βαθμό), παρά να πάρει ρίσκα για την νίκη.
Εν πολλοίς, ο Γκαρσία το τελευταίο διάστημα πορεύεται με μία συνταγή που την είχε ζήσει και ως ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ, την εποχή του Φερνάντο Σάντος: «αν δεν μπορείς να νικήσεις, τουλάχιστον να μην χάνεις».
Για να μην παρεξηγηθώ, βέβαια, φυσικά και ο Γκαρσία ήθελε ο ΠΑΟΚ να πάρει την νίκη. Το έκανε όμως, προσπαθώντας να μην βάλει σε αμφισβήτηση δύο στόχους: Ο πρώτος είναι αυτός που αναλύσαμε ήδη, το μηδέν παθητικό, την βάση πάνω στην οποία έχτισε κάθε επιτυχία του τελευταία και ο δεύτερος, η ρεβάνς των ημιτελικών με την ΑΕΚ. Ο Σβαμπ και ο Ροντρίγκο έπρεπε να ξεκουραστούν, ο Ινγκασον το ίδιο. Στο πρόγραμμα ήταν αυτό να συμβεί και με τον Μπάμπα και τον Βιεϊρίνια, αν το ματς εξελισσόταν όπως το ήθελε ο ΠΑΟΚ, αν δηλαδή έπαιρνε κεφάλι στο σκορ. Αυτό δεν συνέβη, οι δύο παίκτες έπαιξαν ως το τέλος. Ο τραυματισμός του Ελ Καντουρί (σήμερα θα φανεί αν οι ενοχλήσεις στον λαγονοψοΐτη σημαίνουν κάτι πιο σοβαρό) και το κενό που υπήρχε στα δεξιά, οδήγησαν τον προπονητή του ΠΑΟΚ στο να ρίξει στο ματς και τους Λάμπρου και Ινγκασον. Είχαν προηγηθεί ο Κρμέντσικ, ο Μουργκ και ο Σβαμπ, κινήσεις μάλλον προγραμματισμένες όπως άφησε να εννοηθεί ο Γκαρσία στις δηλώσεις του στο ΠΑΟΚ TV. Ίσως θα μπορούσε να αφήσει 15-20 λεπτά παραπάνω τον Σφιντέρσκι και τον Τζόλη, αλλά είναι σαφές ότι και οι δύο είναι απαραίτητοι για το ματς με την ΑΕΚ. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Αντριγια ταλαιπωρείται με ίωση και δεν μπορεί κανείς να είναι σίγουρος πόσο έτοιμος θα είναι για ένα γεμάτο 90λεπτο την Μεγάλη Πέμπτη.
Και κάτι τελευταίο. Προτάσσοντας ο Ουρουγουανός τεχνικός τον τρόπο που διαχειρίζεται τα παιχνίδια ο γέρος Βιεϊρίνια που δεν έχει κάνει προετοιμασία το καλοκαίρι και υπογραμμίζοντας την ανάγκη οι παίκτες που παίρνουν ευκαιρίες να μην τις αφήνουν να πάνε χαμένες, ήθελε να στείλει ένα μήνυμα σε όλο το εύρος του ρόστερ. Ελπίζω να το λάβουν όλοι…