Εμπνευσμένη ομιλία – καλωσόρισμα, με ένα παράλληλο μήνυμα στον «όλο οργανισμό ΠΑΟΚ» και τις εκατοντάδες χιλιάδες φίλους του λαοφιλέστατου συλλόγου, τους οποίους ο έμπειρος κόουτς παροτρύνει να μην ξεχάσουν ποτέ αυτό που πέτυχε η ομάδα τους. Ο άθλος της κατάκτησης του κορυφαίου πρωταθλήματος στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, επιβάλλεται να διατηρηθεί σαν φάρος, που θα οδηγεί από εδώ και πέρα τις «πτήσεις» των αετών.
Πολύ ορθά το προχθεσινό καλωσόρισμα του Ραζβάν Λουτσέσκου στους παίκτες του προβλήθηκε πρωτοσέλιδα και σαν πρώτο θέμα, στη χθεσινή έκδοση της «Metrosport». Με δεδομένη την απήχηση σε αυτούς που πέτυχαν το αδιαμφισβήτητα κορυφαίο αγωνιστικό έπος, είχαμε και μια παράλληλη μηνυματική προέκταση θα λέγαμε, προς όλους όσους αποτελούν την τεράστια οικογένεια του ΠΑΟΚ.
Διαβάζοντας το μικρό λογύδριο, προσωπικά ένιωσα ότι ο έμπειρος κόουτς για μια ακόμη φορά ανέλαβε την ευθύνη να στοκάρει ένα πελώριο επικοινωνιακό κενό. Το οποίο προκλήθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα και αφορούσε την «αποκοπή» από ένα συναρπαστικό συναίσθημα, όπως ήταν αυτό που γεννήθηκε με την κατάκτηση του φετινού πρωταθλήματος και την αντίστοιχη προσγείωση στα καθημερινά και τετριμμένα.
Τη στιγμή που άλλοι όργωναν την Ελλάδα περιφέροντας σαν τον Επιτάφιο τα τρόπαια τους σε όλη την επικράτεια, διοργανώνοντας οπαδικές τελετές και προσβλέποντας σε προσηλυτισμούς νεαρών οπαδών, στον ΠΑΟΚ όλοι και όλα έμειναν σε μια βραδιά, στην οποία έγιναν οι απονομές και γιορτάστηκε η ιστορική κατάκτηση του φετινού τίτλου. Η αύρα του έπους σιγά – σιγά άρχισε να σβήνει.
Η κούπα πέρασε ένα βράδυ στην αγκαλιά του Βιεϊρίνια και άλλο ένα στα χέρια του Ιβάν και από εκεί και πέρα κάποιες φωτογραφήσεις και τίποτα περισσότερο. Κι όμως θα μπορούσε κι επιβαλλόταν το τρόπαιο να το «δει» και να το «χαρεί» ολόκληρη η βόρεια Ελλάδα και όχι μόνο. Είναι γνωστό πως η περιφέρεια όπου κυριαρχεί σε απόλυτο βαθμό το ΠΑΟΚτσήδικο στοιχείο, ζητούσε και περίμενε κάτι τέτοιο. Δεν ήταν δα και κάτι το δύσκολο.
Εν πάση περιπτώσει, το να αποκοπεί ο «όλος ΠΑΟΚ» από το συναίσθημα και την αύρα που υπήρχε, ήταν ένα λάθος για το οποίο ευθύνονται αρκετοί. Θα προσέθετα σε αυτούς και ένα μέρος του ασπρόμαυρου ρεπορτάζ. Το λάθος αυτό λοιπόν το εντόπισε άμεσα ο ευφυής Ρουμάνος κόουτς. Διαβάστε ένα μέρος από το λογύδριο του το οποίο επέλεξα, γιατί το συνέδεσα με την αδικαιολόγητη εξασθένηση ενός συναισθήματος και μιας αύρας υπέροχης, που έσβησε χωρίς λόγο.
Ο πανέξυπνος Ραζβάν ξαναέβαλε με όσα είπε στους παίκτες του, στις ράγες το τρένο της περηφάνιας, των προσδοκιών και των μεγάλων κατακτήσεων: «Το μήνυμα που θέλω να σας στείλω είναι ότι είστε πρωταθλητές. Αυτή η επιτυχία μας μας δημιουργεί περισσότερες ευθύνες. Είστε διαφορετικοί, αλλά τώρα πρέπει να δούμε τι έχετε μέσα σας και πως θα καταφέρουμε να το εκμεταλλευτούμε και να κάνουμε πλεονέκτημα αυτή την εμπειρία», είπε αρχικά ο Ρουμάνος τεχνικός.
Και στη συνέχεια πρόσθεσε: «Η αυτοπεποίθηση, η εμπειρία στη διαχείριση σκληρών, δύσκολων και σύνθετων στιγμών, κατά την διάρκεια του αγώνα και όλης της σεζόν. Είμαστε πλέον σε άλλο επίπεδο, αυτή είναι η πραγματικότητα. Μην τα παρατάτε ποτέ! Παλέψτε, παλέψτε, παλέψτε σε όλες τις δύσκολες καταστάσεις μέχρι την τελευταία στιγμή του παιχνιδιού, μέχρι την τελευταία στιγμή του Πρωταθλήματος».
Ελπίζω
να με δικαιολογήσετε στην προσπάθεια
μου να συνδέσω τα όσα είπε ο Λουτσέσκου,
με το κενό που υπήρχε και την αδικαιολόγητη
απομάκρυνση από το υπέροχο συναίσθημα
της κατάκτησης του πιο μάγκικου
πρωταθλήματος.
ΥΓ1:
Αιφνιδιαστική μεταγραφική δραστηριότητα
από τους τρεις του ΠΟΚ. Ο Παναθηναϊκός
χτυπάει τον φορ Παβόν, η ΑΕΚ τον φορ
Μπαρέιρο και ο Ολυμπιακός ανακοίνωσε
τον μέσο Στάμενιτς. Στον ΠΑΟΚ ξαφνικά
στροφή σε ό,τι έχει σχέση με τον Τζίμα.
Πηγαίνει δανεικός – εκτός απροόπτου –
στη Νυρεμβέργη. Οι προσπάθειες συνεχίζονται
για τον Μπρέιθγουεϊτ.
ΥΓ2: «Έφυγε» ο Κώστας Βουλώνης. Φίλος, στέλεχος βασικό και συνεργάτης μου για δεκαετίες στα «ΣΠΟΡ του του βορρά». Υπεύθυνος του κιτρινόμαυρου ρεπορτάζ, έγραψε την δική του ιστορία και άφησε αξιόλογη παρακαταθήκη στην αθλητικογραφία της πόλης. Ήρεμος, χαμηλών τόνων, προσέφερε στην αγαπημένη του ομάδα τον Άρη, όσα λίγοι. Εκτιμούσα την άποψη του. Μιλούσαμε τακτικά και μέχρι τελευταία για τα όσα συμβαίνουν στον χώρο που υπηρετήσαμε. Η τελευταία κουβέντα μας ήταν για τον αγαπημένο δισέγγονο του. Τον αποχαιρετώ με θλίψη και σεβασμό, συλλυπούμενος θερμά τους δικούς του.