Στα λίγα χρόνια, που ηγείται της ΠΑΕ Αρης, ο Θόδωρος Καρυπίδης έχει συναναστραφεί με κόσμο και... κοσμάκη. Δεν είναι και μικρή υπόθεση να αναλαμβάνεις στη Γ' εθνική και να οδηγείς την ομάδα σε δύο σερί κατακτήσεις ευρωπαϊκών εισιτηρίων, έστω κι αν μεσολάβησε η αποτυχία της ανόδου στην Α' εθνική.
Πολλές γνωριμίες, ακόμη περισσότερες χειραψίες και ανθρώπους, τους οποίους έμαθε από την καλή και την... ανάποδη. Το "άδειασμα", λένε, έρχεται από τους "δικούς" σου.
Εκείνους, που εμπιστεύτηκες, άνοιξες πόρτες, η μεγαλύτερη εκ των οποίων του Αρη, και η οποία -με τη σειρά της- έδωσε ευκαιρίες επαγγελματικής αποκατάστασης σε πρώην συνεργάτες και όχι κατ' ανάγκην φίλους, που λίγα χρόνια πριν ήταν άσημοι, άγνωστοι και έψαχναν να πιαστούν από κάπου.
Οταν δε, "τους μαθαίνεις να κολυμπούν και γυρεύουν να σε πνίξουν", όπως έγραψε ο ίδιος, τότε το "άδειασμα" είναι εντονότερο.
Ο ίδιος μόνο ξέρει ποιον ή ποιους εννοεί. Αν επιχειρήσουμε να δούμε λίγο πιο πίσω και να συνδέσουμε γεγονότα, τότε ίσως φτάσουμε και στην κορυφή του "παγόβουνου".
Ατομα, που πήραν θέση, έκαναν παιχνίδι και αντί να φτιάξουν "κάτι", προξένησαν ζημιά, δεν είναι δα και αμέτρητα.
Και όταν εκείνοι "ανέβηκαν" μέσω του Καρυπίδη ή του Αρη, κάνοντας νέα "κονέ", προς δικό τους όφελος, τότε κάτι μοιάζει να είναι πιο ξεκάθαρο.
Οταν, μάλιστα, τηλεφωνούν σε ποδοσφαιριστές, παραμονή κρίσιμων αγώνων, παροτρύνοντάς του να υπογράψουν αλλού, τάζοντάς τους συμβόλαια χιλιάδων ευρώ, τότε οι φιγούρες γίνονται πιο ευδιάκριτες.
Η δημιουργία προβλημάτων, τη στιγμή που η ομάδα έχει ηρεμία, από γνωστά πρόσωπα είναι φαινόμενο, που δεν συναντάται συχνά. Στον Αρη, όμως, συμβαίνει και δεν είναι εύκολο να κόψεις τον σύνδεσμο. Γιατί κάποια πράγματα δεν γίνονται απευθείας, αλλά με μεσάζοντες.
Το φόρτωμα "άχρηστων" συμβολαίων, οι ρήτρες που πληρώθηκαν χωρίς κανέναν λόγο και οι παίκτες, που ήρθαν χωρίς να πληρούν βασικά κριτήρια (π.χ. ιατρικές εξετάσεις) είναι ικανοί λόγοι, για να φτάσει ο Καρυπίδης σε ποστάρισμα-έκφρασης των συναισθημάτων του.
Ασχέτως της δικής του ευθύνης, η οποία είναι υπαρκτή και λογική, γιατί ο ίδιος έπαιρνε κάθε τελική απόφαση, κάποια πράγματα μοιάζουν τόσο φανερά και "κραυγαλέα", που σε "πνίγουν". Οπως θα "έπνιγαν" κάθε αρειανό, ο οποίος έβλεπε -με ψύχραιμο μάτι- τί ρόλο είχαν κάποιοι και τί σκοπούς επιτελούσαν. Ευτυχώς, έφυγαν, άρα ο πνιγμός αποφεύχθηκε, αλλά το κολύμπι προς πιο ήρεμα νερά έχει συνέχεια.
Η εμπιστοσύνη δεν επιστρέφεται, πάντα, στις μέρες μας και σε χώρους, όπως το ελληνικό ποδόσφαιρο, ίσως και ποτέ.
Αναλόγως θα έπραττε ο καθένας, αν βρισκόταν στη θέση του Θόδωρου Καρυπίδη. Αρκεί, από εδώ και στο εξής, να διατηρήσει καθαρό μυαλό και να προχωρήσει σε σωστές επιλογές ανθρώπων.
Ο Αγγελος Χαριστέας είναι μεταξύ εκείνων και, για καλό του Αρη και του Καρυπίδη, δεν είναι ο μόνος στην παρούσα φάση.