Η απόφαση του καλλιτέχνη, να εργαστεί σε κλειστό χώρο διασκέδασης εξαιτίας της άποψης του για τον κορωνοϊό και το εμβόλιο, «άναψε» φωτιές.
Υπενθυμίζεται πως Γρηγόρης Πετράκος είχε στραφεί κατά του Πάνου Κιάμου που μαζί με το Posidonio είχαν αποφασίσει αρχές καλοκαιριού, να δουλέψουν αποκλειστικά για εμβολιασμένους και νοσήσαντες πολίτες.
Όπως τονίζει ο ίδιος μιλώντας στην εφημερίδα «Πελοπόννησος», δεν είναι αντιεμβολιαστής αλλά κατά του διαχωρισμού των πολιτών.
Τις τελευταίες ώρες απασχολείς τα media με την επικείμενη εμφάνιση σου, στην Πάτρα
Δεν ξέρω γιατί έχει γίνει τόσο ντόρος. Ίσως ο κόσμος ακόμα και τα μέσα ενημέρωσης να μην έχουν καταλάβει τον τρόπο λειτουργίας των μαγαζιών εδώ και καιρό. Εγώ ήδη από το καλοκαίρι που εργαζόμουν στο Χάραμα θυμάμαι να ισχύει ότι ακριβώς συμβαίνει και τώρα.
Η παρανόηση ήταν μόνο τον Ιούλιο όταν άνοιξαν τα μαγαζιά και η κυβέρνηση είχε δώσει την επιλογή στους επιχειρηματίες να επιλέξουν αν θα λειτουργούν ως χώροι αμιγείς ή μεικτοί. Τότε είχε γίνει και το επεισόδιο που είχα κατέλθει κατά της απόφασης του Πάνου Κιάμου -να επιλέξει τον τρόπο λειτουργίας μόνο για εμβολιασμένους- γιατί κατά την γνώμη μου είναι απαράδεκτο αν έχουμε εμείς της επιλογή, να αποκλείουμε κάποιους από τους πελάτες μας.
Με λίγα λόγια ενώ το κράτος άφηνε ανοιχτή την απόφαση στον κάθε καλλιτέχνη, εκείνοι αποφάσισαν να λειτουργούν μόνο για εμβολιασμένους. Ένας καλλιτέχνης ή μια επιχείρηση δεν πρέπει να διαχωρίζει τους πελάτες της. Δεν υπάρχει καμία κωλοτούμπα. Δεν άλλαξα εγώ την άποψη μου. Όπου μπορώ να επιλέξω θα είμαι σε χώρο μεικτό. Το κράτος δεν έχει πει κάπου ότι οι εργαζόμενοι στην εστίαση υποχρεούνται να εμβολιαστούν. Ο οποιοσδήποτε εργαζόμενος μπορεί να κάνει ένα rapid ή και δύο, ανάλογα πόσα θα συμφωνήσουν και να μπαίνει στην εργασία του σε οποιονδήποτε χώρο. Δεν διαφέρει κάπου η εστίαση.
Πιστεύεις ότι αυτό θα έπρεπε να ισχύει και για την είσοδο των πελατών;
Είμαι κάθετα ενάντια στον διαχωρισμό. Θα μπορούσε να λυθεί το πρόβλημα του διχασμού του κόσμου, καθιερώνοντας δωρεάν rapid tests για όλους με τα οποία θα μπαίνουν στην δουλειά τους το πρωί και σε οποιονδήποτε χώρος εστίασης και διασκέδασης τις υπόλοιπες ώρες.
Αν γίνει υποχρεωτικός ο εμβολιασμός για τους εργαζόμενους στην εστίαση;
Αν κάνει υποχρεωτικό τον εμβολιασμό στο σύνολο των εργαζομένων, θα πρέπει να προσφύγουμε στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια γιατί είναι παράνομο και αντισυνταγματικό.
Πως θα υποχρεώσει 2 εκατ. ανθρώπους που εργάζονται στην εστίαση; Για ποιο λόγο; Τι διαφορά έχει η εστίαση από μια Τράπεζα ή Δημόσια Υπηρεσία; Δεν το καταλαβαίνω. Αν τεθεί ένα τέτοιο θέμα τότε ο καθένας θα κληθεί να πάρει την δική του δύσκολη απόφαση όπως την πήραν οι υγειονομικοί. Εμένα αν με ρωτάς δεν θα το έκανα το εμβόλιο για να εργαστώ.
Δεν υποκύπτω σε κανέναν εκβιασμό. Είναι θέμα αξιοπρέπειας να μην υποκύπτεις σε έναν εκβιασμό. Αν θέλω να κάνω το εμβόλιο για την υγεία μου θα το κάνω. Θέλω όμως να εξετάσω πρώτα κατά πόσο είναι ασφαλές αυτό το εμβόλιο. Όχι μόνο είναι νωρίς αλλά έχω και στοιχεία πως για την ηλικία μου είναι μεγαλύτερο το ρίσκο από τις παρενέργειες του εμβολίου παρά από τον ίδιο τον ιό οπότε δεν θα το έκανα το εμβόλιο. Ένα rapid test μπορώ να το κάνω την εβδομάδα. Δεν είναι ευχάριστο αλλά εφόσον κρίνει το κράτος ότι πρέπει να το κάνω, δεν μου είναι τίποτα.
Κάποιοι θα λέγανε ότι μιλάς εκ του ασφαλούς, καθώς έχεις την δυνατότητα ακόμα να εργάζεσαι χωρίς να εμβολιαστείς
Παρόλο που δουλεύω από τον Ιούλιο θα μπορούσες να πεις ότι είμαι στην βολεμένη πλευρά γιατί το 50% των καλλιτεχνών δεν δουλεύουν.
Εγώ είχα δουλειά και μιλούσα καθημερινά και έλεγα τις απόψεις μου. Αντί να εκτιμηθεί, να πεις ότι ένας άνθρωπος που έχει δουλειά κάθεται και εκτίθεται δημόσια και προσπαθεί να διεκδικήσει τα δικαιώματα των υπολοίπων, πάνε να μου προσάψουν τώρα «κωλοτούμπα». Τέθηκα ξαφνικά υπέρ του διαχωρισμού; Καθόλου. Είμαι πολύ στεναχωρημένος και κάθε μέρα αρθρογραφώ και κινούμε πολιτικά για να αλλάξω αυτή την κατάσταση αλλά δεν μπορώ και να μην εργαστώ. Ήμουν 1,5 χρόνο άνεργός. Έχω μια οικογένεια με 3 παιδιά και μια επιχείρησή που συνεργάζομαι 8 χρόνια και έχει 60 εργαζόμενους. Όλοι εξαρτόμαστε από αυτή την εργασία. Αναγκαστικά δουλεύουμε με τους κανόνες της κυβέρνησης αλλά προσπαθούμε με κάθε έννομο μέσο και αγώνα να ανατρέψουμε αυτή την κατάσταση προς το καλύτερο.