Έμειναν ανοιχτοί λογαριασμοί, με την ΑΕΚ να παίρνει ανέλπιστο «Χ» και να βάζει στα δύσκολα τους γηπεδούχους. Ανεξήγητος αιφνιδιασμός και μέγα λάθος από τον Ρουμάνο κόουτς, να μην χρησιμποιήσει – ούτε και σαν αλλαγή – τον Τσιγγάρα, ο οποίος είχε αλλάξει στα τελευταία παιχνίδια την εικόνα της ομάδας.
Σε αυτό το παιχνίδι αν σε κάτι θα πρέπει να σταθείς και να το επισημάνεις, ξέχωρα βέβαια από το αποτέλεσμα και την εικόνα που παρουσίασαν οι δύο ομάδες, είναι ο τρόπος που επέλεξε ο κόουτς των γηπεδούχων να το διαχειριστεί. Κι όταν λέμε ο τρόπος, ασφαλώς εννοούμε το σκεπτικό του και τις επιλογές του.
Ο πρώτος λοιπόν κι εξαιρετικής σημασίας αγώνας των προημιτελικών με την ΑΕΚ, επιφύλαξε και μία απίστευτη και αναιτιολόγητη έκπληξη από μέρους του Ραζβάν Λουτσέσκου. Ο τελευταίος στο συγκεκριμένο και πολύ σημαντικό (επαναλαμβάνουμε) παιχνίδι, προχώρησε σε ένα αιφνιδιασμό που θεωρείται και είναι μια ανορθόδοξη ποδοσφαιρική κωλοτούμπα (ή οπισθοδρόμηση) και μια ασυγχώρητη κατά την άποψη μας αυτοδιάψευση των όσων επαληθεύτηκαν και μάλιστα με εντυπωσιακό τρόπο σε όλα τα τελευταία παιχνίδια του ΠΑΟΚ.
Μη μου πείτε ότι υπάρχει έστω και ένας που δεν είδε τι ακριβώς άλλαξε, όταν ο κόουτς των γηπεδούχων αποφάσισε – επιτέλους – και ύστερα από μεγάλη καθυστέρηση με τη χρησιμοποίηση ενός γρήγορου μαχητικού παίκτη, που άλλαξε τον ρυθμό και ανέβασε ταχύτητα στο αργοκίνητο και χωρίς επιστροφές κέντρο του.
Μη μου πείτε ότι από τη στιγμή που χρησιμοποιήθηκε ο νεαρός Τσιγγάρας δεν άλλαξαν πολλά. Οχι μόνο στο θέμα του ρυθμού και της ταχύτητας, αλλά και της σύνδεσης των δύο γραμμών και της έγκαιρης επιστροφής και αποτελεσματικής αντιμετώπισης των αντεπιθέσεων.
Ο νεαρός όπως όλοι το έχουν παραδεχθεί με το παιχνίδι του απάλλαξε και τον πολυτιμότατο Κούρτιτς, με συνέπεια ο Σλοβένος να επιδοθεί με επιτυχία στις δημιουργικές και αποτελεσματικές του επιθετικές προσπάθειες.
Είναι αλήθεια βέβαια ότι το σύνολο των ρεπόρτερ του ΠΑΟΚ το τελευταίο διάστημα τον Τσιγγάρα τον χαρακτηρίζει υπερπολύτιμο και ως εκ τούτου αδιαμφισβήτητα να συμμετέχει ως βασικός σε κάθε παιχνίδι. Προσθέτοντας ότι η χρησιμοποίηση του θα έπρεπε να ξεκινήσει από καιρό. Θεωρούμε επιβεβλημένο να υπενθυμίσουμε ότι ο Ρουμάνος τον επιστράτευσε μόνον όταν ξέμεινε. Ο νεαρός επιβεβαίωσε άμεσα την αξία του, δίνοντας λύση σε ένα από τα μεγάλα αδιέξοδα που αντιμετώπιζε ο προπονητής του με το αργόστροφο κέντρο του.
Δυστυχώς όμως όπως φαίνεται ο Ραζβάν απρόσμενα βέβαια χθες, λησμόνησε το πόσο σημαντικός είναι και τον άφησε στον πάγκο. Δεν τον χρησιμοποίησε ούτε καν σαν αλλαγή. Κι αυτό, ενώ έβλεπε να επιστρέφει η γνωστή εφιαλτική εικόνα μιας ανύπαρκτης και αργοκίνητης μεσαίας γραμμής, χωρίς επιστροφές και ριμπάουντ, που είχε αφήσει εκτεθειμένη αρκετές φορές και την άμυνα της και τον Πασχαλάκη. Εμμονές; Τι άλλο θα μπορούσε κανείς να πιστέψει βλέποντας αυτού του είδους τις ανεξήγητες συμπεριφορές; Δεν περνάει ποτέ από το μυαλό μας σαφέστατα ότι αυτή η συμπεριφορά και αυτός ο αποκλεισμός έχουν κάποια άλλη εξήγηση που οδηγεί σε άλλου είδους σκέψεις.
Πάμε όμως στο παιχνίδι. Η ΑΕΚ ήρθε καλά διαβασμένη παρά τα προβλήματα της. Στόχος στο να πάρει το «Χ» την βοήθησε η μαχητικότητα των παικτών της, η ανοχή βέβαια του Ούγγρου ρέφερι που θαρρείς και διαιτήτευε αγώνα κατς και η ανικανότητα μέχρις ενός σημείου των αντιπάλων της.
Σε ατομικό επίπεδο ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει για τον Πασχαλάκη που κράτησε όρθιο τον ΠΑΟΚ. Η άμυνα του οποίου δεν είχε καμία συνοχή αλλά ούτε και βοήθειες από τους μέσους (σκιά του εαυτού του ο Σβαμπ). Ο Λύρατζης έδειξε πως μπορεί να δώσει πολλά, αν βέβαια αποκτήσει εμπειρίες. Με λάθη το δίδυμο Ινγκασον – Κρέσπο, μπλοκαρισμένος ο Ζίβκοβιτς, σάκος του μποξέρ Μήτογλου ο Άκπομ, άτολμος ο Ζαμπά, ανύπαρκτος – το επαναλαμβάνουμε - ο Σβαμπ. Στα ρηχά ο Αουγούστο. Ο πολύτιμος Κούρτιτς απόντος του Τσιγγάρα ήταν υποχρεωμένος να τρέχει να συμμαζεύει πολλά, χάνοντας την ευχέρεια να βγει μπροστά και να δώσει λύσεις (όπως έδωσε πολλές φορές) στις δυσκολίες που υπήρχαν. Δεν είχε καμία ουσιαστική «συμμετοχή» στο παιχνίδι ο Σίντκλεϊ. Οι αλλαγές ίσως θα έπρεπε να γίνουν πιο νωρίς. Οι λογαριασμοί λοιπόν έμειναν ανοιχτοί, όπως ανοιχτό και αναπάντητο θα μείνει το ερωτηματικό μιας ανεξήγητης πέρα ως πέρα εμμονής (μη χρησιμοποίηση Τσιγγάρα).