Χθες στα Γιάννενα αποδόθηκε δικαιοσύνη. Γιατί κέρδισε η ΟΜΑΔΑ που κατέβηκε να παίξει ποδόσφαιρο μια ομάδα με ασπρόμαυρα που σε καμιά περίπτωση δεν θυμίζει τον ΠΑΟΚ. Για να το ξεκαθαρίσω καμιά απαξίωση από την πλευρά μου στην ομάδα του Δικεφάλου αλλά τελικά μήπως οι ίδιοι στον ΠΑΟΚ έχουν καταφέρει να απαξιώσουν αγωνιστικά τον σύλλογο;
Να δεχθώ πως ο ΠΑΟΚ είχε πολλές απουσίες. Να δεχθώ πως προέκυψαν και την τελευταία στιγμή (Αντρίγια και Λύρατζης). Όμως για να φτάσουμε στο σημείο να λέμε ότι χρειάζονται ΟΛΟΙ οι παίκτες της ομάδας για να μην χάσουν τον ΠΑΣ αυτό είναι όχι απλά θέμα αλλά τεράστιο πρόβλημα. Και έχω μια απορία: πόσο χειρότερος μπορεί να είναι ο Μάριος Τσαούσης από αυτόν τον Σίντκλεϊ;
Προφανώς και ο Λουτσέσκου είναι αυτός που αποφασίζει αλλά άπαντες κρινόμαστε για τις επιλογές μας. Και χθες αν εξαιρέσουμε την παρουσία του Σβαμπ κανείς άλλος ποδοσφαιριστής δεν έδειχνε να καταλαβαίνει ποια φανέλα φορούσε και που έπαιζε. Δεν μπορώ να μην κρίνω αυστηρά τον Κούρτιτς, τον Σάστρε, τον Μιτρίτσα και τον Μουργκ ή ακόμη και τον Τέιλορ που τον είδαμε σε θέση εξτρέμ. Δεν μιλάμε για ποδοσφαιριστές που δεν έπαιζαν ή κάποιοι από αυτούς δεν είχαν πάρει ήδη ευκαιρίες.
Το πρόβλημα του ΠΑΟΚ δεν είναι ψυχολογικό. Είναι αγωνιστικό και υπάρχουν ποδοσφαιριστές που δεν μπορούν να υπηρετήσουν το πρότζεκτ. Και απορώ αν αυτή τη στιγμή υπάρχει κάτι άλλο πέρα από την ελπίδα των επιστροφών πολλών και αναντικατάστατων ποδοσφαιριστών που μπορεί να κρατήσει τον ΠΑΟΚ. Μέχρι τον τελικό; Μέχρι τον τελικό.
Αλλά αλλοίμονο αν πάει στον τελικό ο ΠΑΟΚ για να διεκδικήσει εκτός από τρόπαιο και ευρωπαϊκό εισιτήριο. Θα είναι εφιάλτης. Δεν ξέρω πόσοι επιστρέφουν την Τετάρτη. Αλλά ξέρω ότι οι μισοί και παραπάνω από αυτούς που έπαιξαν χθες έχουν αποδειχθεί ελλιπείς για να υπηρετήσουν το πλάνο.