Ο ΠΑΟΚ δεν άφησε αναξιοποίητες τις γκέλες του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού. Πέρασε με 2-0 από το Αγρίνιο, βρέθηκε στην τρίτη θέση αφήνοντας πίσω με δύο βαθμούς τον Ολυμπιακό και μείωσε στους δέκα τη διαφορά από τον Παναθηναικό, διατηρώντας την απόσταση των τεσσάρων από τη δεύτερη ΑΕΚ. Το νικηφόρο σερί συνεχίστηκε, όπως συνεχίστηκε και το σερί του μηδενικού παθητικού σε τέσσερα ματς στο Πρωτάθλημα και ένα στο Κύπελλο. 450 λεπτά, συν τις καθυστερήσεις, κοντά στα 500. Σημαντικό και αυτό.
Xάρη στη ζωντάνια του Κουλιεράκη, του Νάρει, του Ολιβέρια και του Ζίβκοβιτς, που, νωρίς, πήρε τη θέση του τραυματισθένα Ελ Καντουρί, αλλά και τις εύστοχες πάσες και σέντρες από τον Σβαμπ και τον Ράφα Σοάρες, ο ΠΑΟΚ κυριάρχησε στο πρώτο ημίχρονο, απέναντι μάλιστα σε έναν πολύ μαχητικό Παναιτωλικό, που έπαιξε με σφιχτή διπλή ζώνη άμυνας και προσπάθησε να “χτυπήσει” με αντεπιθέσεις, χωρίς όμως ποτέ ο ΠΑΟΚ να κινδυνεύσει. Εγιναν καλοί συνδυασμοί, βγήκαν φάσεις, έγιναν τελικές προσπάθειες, αλλά όλα τα σουτ ήταν αδύναμα και αποκρούστηκαν εύκολα ή δύσκολα από τον τερματοφύλακα του Παναιτωλικού.
Στον πιο καλό από τους συνδυασμούς, ο Ολιβέιρα πέρασε έξυπνα στον Νάρει, εκείνος σκόραρε με ωραίο στριφτό συρτό σου, αλλά το VAR δεν “μέτρησε” το γκολ γιατί βρήκε σε θέση οφ σάιντ τον Νάρει για ελάχιστα χιλιοστά. Για ελάχιστα εκατοστά δεν δόθηκε πέναλτι αλλά φάουλ στην ανατροπή του Ζίβκοβιτς, στην τελευταία φάση του πρώτου ημιχρόνου. Αρκούσε, όμως, το φάουλ για να γίνει το 0-1. Το εκτέλεσε ο Νάρει, ο Ολιβέιρα πήρε την κεφαλιά από κοντά κι έτσι ο ΠΑΟΚ πήρε αυτό που το άξιζε με βάση την εμφάνισή του.
Πάντως, αξίζει ένα πρόστιμο στον Αουγκούστο, γιατί κλάσματα του δευτερολέπτου πριν την εκτέλεση του φάουλ από τον Νάρει, σπρώχνει και πετάει κάτω τον αντίπαλο που τον μάρκαρε, μπροστά στην εστία του Παναιτωλικού. Ακατανόητη, βλακώδης ενέργεια, γιατί αν την έκανε πάνω στην εκτέλεση το γκολ δεν θα “μετρούσε”.
Στο δεύτερο ημίχρονο έγινε διαφορετικό παιχνίδι. Ο Παναιτωλικός ρίσκαρε, τα έπαιξε όλα για όλα, πίεσε όσο μπορούσε, αλλά η αλήθεια είναι ότι έχασε μόνο μία καλή ευκαιρία, με τον Καρέλη, μετά από σωτήρια επέμβαση του Κοτάρσκι. Ο ΠΑΟΚ, όπως ήταν λογικό, βρήκε ελεύθερους χώρους, έκανε πολλές επιθέσεις, δημιούργησε καλές ευκαιρίες, αλλά σε όλες η τελική προσπάθεια ήταν τσαπατσούλικη. Αποκορύφωμα το μπάσιμο του Ζίβκοβιτς μετά από δικό του κλέψιμο της μπάλας και το “πούλημα” της μπάλας στους αμυντικούς του Παναιτωλικού, ενώ δίπλα του, Κωνσταντέλιας και Ολιβέιρα περίμεναν μόνοι και ανενόχλητοι να πάρουν την μπάλα και να τη στείλουν στα δίχτυα.
Αυτό που φαινόταν σίγουρο αλλά δεν ερχόταν, ήρθε επιτέλους στο 86'΄. Ο Αουγκούστο έκλεψε, προχώρησε, έδωσε στον Ζίβκοβιτς, ο Σέρβος δεν φέρθηκε αυτή τη φορά εγωιστικά, του την ξαναέδωσε και ο Βραζιλιάνος μέσος με ωραίο αριστερό πλασέ “έγραψε” το 2-0.
Δίκαιη νίκη, χωρίς συζήτηση, που θα μπορούσε μάλιστα να είναι ευρύτερη στο σκορ, αλλά η βιασύνη και η επιπολαιότητα στην τελική ενέργεια δεν το επέτρεψαν. Ισως και η κούραση να έπαιξε τον ρόλο της, γιατί άλλο είναι να δίνεις επίσημους αγώνες και άλλο να παίζεις φιλικά και να κάνεις προπονήσεις επί έναν μήνα.
ΥΓ. Ο ΠΑΟΚ πάει με ηρεμία και αισιοδοξία στα Χριστούγεννα. Την Τετάρτη 28 του μήνα τον περιμένει ο Ατρόμητος στο Περιστέρι. Ισχύουν ακριβώς τα ίδια που ίσχυαν στο χθεσινό ματς. Νίκη πάση θυσία. Γιατί για να πλησιάσει κι άλλο στην κορυφή, χρειάζεται να χάνουν βαθμούς Παναθηναϊκός και ΑΕΚ, αλλά πρωτίστως πρέπει να μη χάνει ο ίδιος.
Στέλιος Απ. Γρηγοριάδης