Μπορεί να ακούγεται κάπως υπερβολικό, αλλά το χθεσινό ματς του ΠΑΟΚ στο Αγρίνιο θύμισε κάπως, τουλάχιστον στον γράφοντα, μέρες της αήττητης ομάδας της σεζόν 2018-19.
Όχι τόσο σε επίπεδο ποδοσφαίρου που έπαιξαν οι παίκτες του Πάμπλο Γκαρσία στο ντεμπούτο του στον πάγκο, αλλά σε επίπεδο νοοτροπίας και νεύρου. Η εικόνα του Δικεφάλου μέσα στο γήπεδο έμοιαζε να έχει ταύτιση με το θυμικό του απλού οπαδού που παρακολουθούσε το ματς από την τηλεόραση.
Στην αρχή, δίψα να μπει στον αγωνιστικό χώρο, να πάρει κεφάλι στο σκορ και να κυνηγήσει ένα δεύτερο τέρμα και στην συνέχεια, μετά το πέναλτι υπερβάλλοντα ζήλου που έκανε ο Ινγκασον στον Αριγίμπι, τσαντίλα και πείσμα για να έρθει η νίκη.
Προφανώς το μυαλό δεν ήταν όσο καθαρό έπρεπε μετά το 1-1, αλλά ήταν προφανές ότι οι παίκτες αντιλαμβάνονταν την ισοπαλία ως αποτυχία και γι' αυτό πάλευαν να την αποφύγουν μέχρι που ήρθε ο Νινούα και λύτρωσε τον Δικέφαλο.
Αυτή είναι η πρώτη εμφανής διαφορά με την εποχή Φερέιρα. Προφανώς και ο Πορτογάλος ήθελε τη νίκη, αλλά πιο πολύ τον ένοιαζε το τακτικό μέρος του πρότζεκτ. Να αφομοιώσουν οι παίκτες του το 3-4-2-1 αφού υπήρχε μπροστά ένα πλάνο τριετίας.
Γι' αυτό και ίσως να ξένιζε τον κόσμο του ΠΑΟΚ όταν άκουγε τον Αμπέλ να "δικαιολογεί" αποτελέσματα όπως η ισοπαλία με την Ομόνοια τα οποία τα προσέγγιζε μόνο από την τακτική πλευρά τους.
Υπάρχει και ένας άλλος τρόπος για να διαπιστώσει κανείς την διαφορά στην νοοτροπία των δύο προπονητών. Ο Φερέιρα σε κάθε δημόσια αναφορά του "έδειχνε" το βάθος χρόνου που απαιτείται για να αποδώσει η δουλειά του, ενώ ο Γκαρσία με το καλημέρα προσέγγισε το θέμα με την λογική που αντιλαμβάνεται καλύτερα ο κόσμος: «με νοιάζει το αποτέλεσμα στο αμέσως επόμενο παιχνίδι».
Καμία από τις δύο προσεγγίσεις δεν είναι παράλογη, αλλά ο ΠΑΟΚ έχει την ανάγκη να τις συνδυάζει. Να σκυλιάζει για την νίκη κάθε Κυριακή αλλά να έχει και τον μακροπρόθεσμο στόχο να βελτιώνεται ως ομάδα.
Αυτή την κάψα για το τρίποντο την είδε ο κόσμος γι' αυτό και το χθεσινό ματς στο Αγρίνιο έφερε και μια πιο έντονη αντίδραση στα social media σε σχέση με προηγούμενες αναμετρήσεις.
Το τελικό 3-1 υπέρ του ΠΑΟΚ… έβγαλε το μέταλλο που πρέπει να έχει πάντα αυτή η ομάδα και αυτό είναι που χαροποίησε τον κόσμο.
Παράλληλα, "γέννησε" και πρωταγωνιστές με πλέον χαρακτηριστική την περίπτωση τού Νινούα. Ο Γεωργιανός Φραντζέσκος πέτυχε ένα γκολ-φάουλ που θαύμασε και ο Τσιάρτας και έστειλε μήνυμα ότι θέλει να γίνει ένας από τους παίκτες που μπορούν να παίρνει στις πλάτες του τον Δικέφαλο.
Το ίδιο έδειξε και ο Σβαμπ στο
πρώτο μέρος, ο Αντρίγια Ζίβκοβιτς σε κάποιες στιγμές, ενώ ο Τσόλακ-επιτέλους-αποτίναξε το βάρος του πρώτου γκολ και ίσως γι αυτό δήλωσε "από τώρα αρχίζει η παρουσία μου στον ΠΑΟΚ".
Η συσπείρωση
που έψαχνε και το... μοντέλο Μπάγερν
Οι εικόνες με τους πανηγυρισμούς μετά τα γκολ του Νινούα και του Τσόλακ ήταν ό,τι πιο ελπιδοφόρο μπορούσε να περιμένει χθες ο κόσμος. Γιατί αυτό στέλνει το μήνυμα ότι οι παίκτες έχουν αρχίσει να δένονται, να γίνονται μία γροθιά, πλέον, με έναν προπονητή που γνωρίζει πολύ καλά τι σημαίνει ΠΑΟΚ. Ακόμη και η κίνηση να αφήσουν οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές τον Κροάτη να εκτελέσει το πέναλτι δείχνει μια καλώς εννοούμενη αλληλεγγύη που την έχει ανάγκη ο Δικέφαλος: όλοι για έναν και ένας για όλους.
Εδώ είναι που η παρουσία ενός εμβληματικού για τον ΠΑΟΚ ανθρώπου στο τιμόνι της ομάδας είναι καταλυτική στο να περνά το DNA της στα αποδυτήρια. Ίσως αυτό να εξηγεί γιατί ο Ιβάν Σαββίδης ενεργοποιεί βετεράνους παίκτες, που έχουν… περάσει τις εξετάσεις, σε διάφορους ρόλους στον σύλλογο. Ο Στέλιος Μαλεζάς αναλαμβάνει την ομάδα Κ19 και ο Σαλπιγγίδης είναι προ των πυλών για να αναλάβει πόστο στην ΠΑΕ, όχι πάντως σε ρόλο προπονητή αφού είναι κάτι που δεν επιθυμεί.
Ο ΠΑΟΚ αρχίζει να... θυμίζει Μπάγερν επιχειρώντας να στηριχθεί σε δικά του παιδιά. Θα έλεγε κανείς ότι μάλλον προσπαθεί να βελτιώσει το προηγούμενο μοντέλο του. Ο Αμπέλ Φερέιρα ήταν νέος, γνώστης του μοντέρνου ποδοσφαίρου, πέρασε ορισμένα θετικά στοιχεία, αλλά δεν πέτυχε σε έναν συγκεκριμένο τομέα: Δεν αντιλήφθηκε σε ποια ομάδα είχε έρθει προπονητής. Δεν είχε το DNA που κουβαλά αυτή η ομάδα γι' αυτό και έμοιαζε κάπως απόμακρος από το συναίσθημα του κόσμου.
Με τον Γκαρσία και τα άλλα παιδιά
ο Ιβάν Σαββίδης θέλει να συνδυάσει γνώση του ποδοσφαίρου και γνώση του τι εστί ΠΑΟΚ. Ιδανικός συνδυασμός για να απογειωθεί μια ομάδα με τη δυναμική του Δικεφάλου.
Υ.Γ. 1: Δεν αποφεύγω την κριτική πάνω σε τακτικές και την αλλαγή συστήματος του ΠΑΟΚ. Το 4-2-3-1 είναι ακριβώς όπως το περιέγραψε ο Βιεϊρίνια χθες στο βράδυ στο OPEN: Δύσκολο για τον Γκαρσία να το περάσει στη ομάδα γιατί οι παίκτες που είχαν αποκτηθεί ως μεταγραφές επιλέχθηκαν βάσει ικανότητας να παίξουν στο 3-4-2-1, αλλά από την άλλη είναι ένα σύστημα που έφερε τις επιτυχίες των τελευταίων χρόνων στον ΠΑΟΚ.
Υ.Γ.2: Ο Νινούα άνοιξε την όρεξη των οπαδών του ΠΑΟΚ για πολλά ακόμη φάουλ-γκολ. Αλήθεια, πόσο είχαν λείψει από τον ΠΑΟΚ τα γκολ από στημένες φάσεις;