Ο ΠΑΟΚ «μετρήθηκε» απέναντι στον Ολυμπιακό και δεν βρέθηκε ελλιποβαρής. Για να μην πολυλογούμε, το είπε μια χαρά ο Πάμπλο Γκαρσία: «Φάνηκε ότι η δυναμικότητα των δύο ομάδων είναι, πάνω-κάτω, η ίδια και η βαθμολογική διαφορά μας με τον Ολυμπιακό οφείλεται σε εμάς και στα λάθη που κάναμε σε προηγούμενα παιχνίδια».
Από τη στιγμή που δείχνεις ότι μπορείς να νικήσεις τον Ολυμπιακό και χάνεις τη νίκη από μια στιγμή αδράνειας, αποδεικνύεις ότι μπορείς ακόμη και το Πρωτάθλημα να πάρεις. Γιατί, λοιπόν, δεν έχεις καμία ελπίδα να το διεκδικήσεις; Διότι... κατάφερες να «αυτοκτονήσεις» όχι μία αλλά πολλές φορές, με συνέπεια να πετάξεις βαθμούς, που, λογικά, ήταν δικοί σου.
Στο πρώτο ημίχρονο, είδαμε ελάχιστα πράγματα. Από λάθος παίκτη του Ολυμπιακού ο ΠΑΟΚ πάτησε περιοχή μία και μοναδική φορά και έχασε την πολύ καλή ευκαιρία με τον Μουργκ, από λάθος παίκτη του ΠΑΟΚ έχασε ο Ολυμπιακός την τριπλή ευκαιρία, με δύο δοκάρια και μια απόκρουση του Πασχαλάκη. Ο ΠΑΟΚ απείλησε άλλη μία φορά με κεφαλιά του Ινγκασον που απέκρουσε ο Σα και ο Ολυμπιακός με ωραίο φάουλ του Φορτούνη που απέκρουσε ο Πασχαλάκης.
Ο ΠΑΟΚ λειτούργησε άψογα αμυντικά, δεν κατάφερε όμως ούτε την υπεροχή στην κατοχή της μπάλας να έχει, ούτε και να πλησιάσει με αξιώσεις στην αντίπαλη περιοχή. Ο Ολυμπιακός είχε έναν σχετικό έλεγχο παίζοντας κυρίως με Φορτούνη και Βαλμπουενά από δεξιά, αλλά ούτε αυτός «έβγαλε» φάσεις και αναγκάστηκε, όπως και ο ΠΑΟΚ, να καταφύγει σε «γιόμες». Γενικά, ήταν ένα εκατέρωθεν ένα παιχνίδι τακτικής και πολύ συντηρητισμό, καθόλου ρίσκο, πολλές σκληρές μονομαχίες και πολλά φάουλ που μοιραίο ήταν να «σκοτώσουν» το θέαμα.
Σε ό,τι αφορά τον ΠΑΟΚ, το ερώτημα που πρόβαλε σαφώς, ενόψει του δεύτερου ημιχρόνου ήταν σαφές και είχε δύο σκέλη. Αν διατηρήσει την πολύ καλή αμυντική λειτουργία του και αν θα βρει τρόπο να «βγάλει συνδυασμούς, να δημιουργήσει ευκαιρίες και, φυσικά, να σκοράρει. Πράγμα, που, πολύ απλά, σήμαινε αν θα κατορθώσει να πάρει το πάνω χέρι στη μάχη του κέντρου.
Την απάντηση για το δεύτερο σκέλος δεν αργήσαμε να την πάρουμε. Σε ένα από τα επικίνδυνα κόρνερ των παικτών του ΠΑΟΚ, Ο «κάνω πάντα πράγματα να συμβαίνουν» Ουάρντα πήρε την κεφαλιά στην καρδιά της άμυνας του Ολυμπιακού και έδωσε την ευκαιρία στον Ινγκασον να «γράψει» το 1-0 μετά την ασθενή απόκρουση του Σα. Οι παίκτες του ΠΑΟΚ βρέθηκαν καβάλα στο άλογο και, μάλιστα, έδειξαν να ανεβαίνουν πολύ ψυχολογικά, παίρνοντας τον έλεγχο του αγώνα. Εμενε να φανεί αν θα διαχειριστούν σωστά το προβάδισμά τους μέχρι το τέλος.
Και, ενώ τα πήγαιναν μια χαρά και ο Ολυμπιακός δεν είχε ούτε υποψία ευκαιρίας, στο κόρνερ που εκτέλεσε ο Φορτούνης, δεν πήδησε κανείς παίκτης του ΠΑΟΚ για να αποκρούσει, ο Πασχαλάκης έκανε άστοχη έξοδο, ο Μπα πήρε εύκολα την κεφαλιά και μ' αυτό το «ψυχρό» γκολ από το πουθενά έγινε το 1-1.
Κι όμως. Η νίκη θα ερχόταν αν ο Τζόλης δεν στεκόταν στο φινάλε τόσο άτυχος με το υπέροχο σουτ που έστειλε την μπάλα στη συμβολή των δοκών του Σα. Πρέπει και λίγο να σε θέλει...
Ηταν κρίμα που χάθηκαν αυτοί οι δύο βαθμοί, κρίμα που δεν μειώθηκε η διαφορά από τον Ολυμπιακό, κρίμα που ο Ολυμπιακός έμεινε αήττητος, αλλά η σκληρή αλήθεια είναι ότι οι παίκτες του ΠΑΟΚ θα έπαιρναν τη νίκη και, μάλιστα, σχετικά εύκολα αν πρόσεχαν λίγο και αν αντιδρούσαν στοιχειωδώς στο μοιραίο γκολ. Μ' εκείνη την αδράνεια, γκρέμισαν ό,τι έχτισαν σε όλο το ματς και ας μην έπιασαν κάποια σπουδαία απόδοση. Επαιξαν όπως έπρεπε για να πάρουν τους τρεις βαθμούς, αλλά δεν τα κατάφεραν εξ αιτίας αυτής της ολιγωρίας. Φυσικά, έφταιξε και η κακοδαιμονία στην τελευταία φάση, ωστόσο δεν μπορεί κανείς να το επικαλεστεί αυτό, με δεδομένα τα δύο δοκάρια του Ολυμπιακού στην ίδια φάση, στο πρώτο ημίχρονο.
ΥΓ. Αισθάνομαι ότι την ίδια απορία έχουν όλοι οι φίλοι του ΠΑΟΚ. Γιατί άραγε έπρεπε να παίξει ο Μουργκ και όχι ο Τζόλης; Και γιατί έπρεπε να γίνει τόσο αργά η αλλαγή;
Στέλιος Α. Γρηγοριάδης