Αυτή η ήττα ξεσκέπασε όλες τις αδυναμίες του ΠΑΟΚ. Είδαμε το παιχνίδι με την ΑΕΚ και σχεδόν όλοι φτάσαμε στο συμπέρασμα ότι ο ΠΑΟΚ δεν ήταν όσο θα έπρεπε έτοιμος για να διεκδικήσει τη νίκη. Εξ ορισμού αυτό ήταν απαράδεκτο αφού ήταν ένα ματς που έκρινε ένα πρωτάθλημα.
Ο οργανισμός έμοιαζε κοιμώμενος, ο κόσμος μετά από νίκη επί του Άρη δεν αγόρασε όλα τα εισιτήρια και ήρθε μια ήττα έστω στις λεπτομέρειες. Όταν θες να διεκδικήσεις πρωτάθλημα τα παραπάνω δεν είναι αποδεκτά!!
Στο Καραϊσκάκη ο ΠΑΟΚ στο 20’ έπρεπε να χάνει με 2-0. Η ενδεκάδα που κατέβασε ο προπονητής σε ένα τόσο κρίσιμο ματς ήταν ασύνδετη, δεν υπήρχε συνεννόηση και μοιραία γινόταν το ένα λάθος μετά το άλλο. Μετά από μια εσωτερική αλλαγή του Αογκούστο σε συνάρτηση με το 0-1 του Μπράντον που έστειλε την ψυχολογία των γηπεδούχων στα τάρταρα, η πλάστιγγα άρχισε να γέρνει ξαφνικά προς τον Δικέφαλο.
Η ενδεκάδα του Ρουμάνου προπονητή βρήκε την αυτοπεποίθηση και τα πατήματά της και για 30’ αγωνιστικά λεπτά ήταν ίσως και καλύτερη από τον Ολυμπιακό. Μάλιστα θα μπορούσε να προηγηθεί με 0-2 στο σουτ του Αογκούστο που έβγαλε ο Πασχαλάκης. Δυστυχώς όμως τα λάθη που βγήκαν μαζεμένα στο πρώτο εικοσάλεπτο έκαναν την εμφάνισή τους περιοδικά στο β΄ ημίχρονο.
Από το χάσιμο της μπάλας στην μεγάλη περιοχή του Ολυμπιακού από τον Κωνσταντέλια δε νοείται να δεχθείς γκολ σε αντεπίθεση ενώ τρεις παίκτες του ΠΑΟΚ έπρεπε απλά να μαρκάρουν τον Μπακαμπού. Ο Σοάρες έκανε τάκλιν στον εαυτό του και οι Ίγκανσον – Κουλιεράκης πήγαιναν προς τα πίσω , άγνωστο γιατί. Στο δεύτερο και το τρίτο είδαμε άλλα δυο παιδικά λάθη. Βέβαια του Ζίφκοβιτς δόθηκε πέναλτι, του Γαλανόπουλου στο Βόλο στο 84’ ΟΧΙ με επεξήγηση από τον φοβικό Σιδηρόπουλο ότι ο παίκτης δεν έβλεπε τη μπάλα… ενώ ο Ζίφκοβιτς την έβλεπε. Έτσι τα παίρνει τα πρωταθλήματα ο Μελισανίδης κύριοι της διοίκησης του ΠΑΟΚ. Εσείς ΚΟΙΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ. Και τον Ολυμπιακό να κερδίζατε τρίτοι θα βγαίνατε. Αλλά για να επιστρέψουμε στο παιχνίδι: ο ΠΑΟΚ είχε πρόβλημα εκτός από τα λάθη στα χαφ.
Πλην του Τάισον που ήταν ότι πιο αξιόλογο είχε χθες ο ΠΑΟΚ , οι υπόλοιποι και αυτοί που έπαιζαν αλλά και κυρίως αυτοί που μπήκαν δεν προσέφεραν τίποτε. Ο Σοάρες στο κέντρο δεν ξέρουμε γιατί έπαιξε ξαφνικά και γιατί συνέχισε να αγωνίζεται στο β’ ημίχρονο. Εδώ παρενθετικά να αναφέρουμε ότι σε αυτό το χρονικό σημείο γίνεται αντιληπτό το ότι ο ΠΑΟΚ δεν διαθέτει παίκτες που μπορούν να μπουν μέσα και να κρατήσουν μπάλα ή να αλλάξουν τη ροή ενός ματς.
Παλιά ήταν ο Μπίσεσβαρ, ο Βιερίνια, ο Πρίγιοβιτς. Σήμερα όλοι – και ο προπονητής- πρέπει να αγγίξουν το άριστα για να πετύχουν. Ο Ολυμπιακός ήταν μόνο ο Μπακαμπού και ο Ρέαμτσουκ. Μια μέτρια ομάδα. Συνοπτικά το ότι ο ΠΑΟΚ δεν διεκδικεί ουσιαστικά τίποτε σήμερα είναι το φυσιολογικό. Πήγε να κάνει την υπέρβαση με ένα ρόστερ ελλιπές, με μια διοίκηση που δεν προσέφερε όπως επιβάλλεται να κάνει όταν θες να διεκδικήσεις πρωτάθλημα, έναν πρόεδρο που από μακριά όσο και να θέλει να προσφέρει δεν είναι το ίδιο με το να είναι εδώ, ο ΠΑΟΚ πήρε αυτό που άξιζε. Μπορεί να αποδίδει κατά διαστήματα πολύ ωραίο ποδόσφαιρο και να δείχνει ότι ετοιμάζει μια ομάδα για το μέλλον… αλλά μέχρι εκεί. Αν δεν υπάρξει ενίσχυση διοικητική και αγωνιστική, του χρόνου πάλι θα ελπίζουμε.