Eintracht …ελληνιστί, σημαίνει αρμονία! Οι αετοί της Φρανκφούρτης πάντως, δεν ανταποκρίνονται - επί του παρόντος, τουλάχιστον – στο όνομα τους. Με μία νίκη στην πρεμιέρα της Μπουντεσλίγκα, με τέσσερεις ισοπαλίες και μια ήττα στον τελευταίο αγώνα τους … Από αρμονία σε δυσαρμονία έχουν εξελιχθεί!
Το γεγονός πάντως – επειδή περί γεγονότος πρόκειται – είναι παγίδα για τον ΠΑΟΚ! Αυτή η παγίδα δε, έχει όνομα. Υποτίμηση. Εάν κι εφ’ όσον ο ΠΑΟΚ πέσει σε αυτήν; Δε θα σηκωθεί. Ήττα θα υποστεί.
Να και το ομοιοτέλευτον …αρχαϊστί, η ρίμα μας, σήμερα…
Κι εξηγούμαστε, για να μην παρεξηγούμαστε. Ο ΠΑΟΚ δεν πρέπει μήτε καν ως υποψία σκέψης, να έχει την υποτίμηση της παραπαίουσας Άϊντραχτ
Επειδή: Πρώτον ο ίδιος, ως ομάδα, δεν πατά σταθερά στα πόδια του. Έχει αλλεπάλληλα σκαμπανεβάσματα. Με κόστος μάλιστα, επτά βαθμών σε τρεις αγώνες Πρωταθλήματος. Και δεύτερον επειδή η αντίπαλος του δεν είναι μικρή ομάδα. Σε κακή αγωνιστική κατάσταση είναι. Μικρή ομάδα δεν είναι. Αντίθετα και πνεύμα και ψυχής μεγάλης ομάδας είχε κι έχει πάντα η Άϊντραχτ.
Και που είστε; Δε θεωρείται (θεωρείται, έτσι;) φαβορί για την πρωτιά στον Όμιλο, τυχαία…
Η Άιντραχτ λοιπόν, επιστρέφει στην Τούμπα μετά από 42 χρόνια. Στον Α΄ γύρο του Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1981, πήρε την πρόκριση – ενώ η Τούμπα κόχλαζε - στα πέναλτι από τον ΠΑΟΚ του Χάινς Χέερ. Με δύο γκολ του μεγαλουργού Γιώργου Κωστίκου (το όνομα του παραμένει συνώνυμο της σοβαρότητας) είχε καλύψει το 0-2 της Φρανκφούρτης, στη Θεσσαλονίκη.
Ο αγώνας οδηγήθηκε στα πέναλτι. Απέκρουσε το τελευταίο (στην εστία προς την Αγία Βαρβάρα, δηλαδή στη «Θ4») του ΠΑΟΚ, το οποίο εκτέλεσε ο Χρήστος Δημόπουλος. «Εμένα που με βλέπεις, θα γλυκάνω αυτόν τον κόσμο, τον οποίο πίκρανα», μας είχε πει, στις δηλώσεις του για τα θρυλικά «Σπορ του Βορρά», του Δημήτρη Μπούζα.
«Θα ήμουν ευτυχής, εάν σκόραρε άλλος. Κι ο ΠΑΟΚ προκρινόταν. Τώρα που σκόραρα εγώ αλλά δεν προκρίθηκε ο ΠΑΟΚ, δεν είμαι;», μας είχε ο Γιώργος Κωστίκος στα αποδυτήρια της Τούμπας.
Οφείλουμε βέβαια, εδώ να αναφέρουμε πως ο μέγας αυτός παίκτης ήταν απολύτως σαφής στα αποδυτήρια, του «Βαλντ Στάντιουμ», του «Σταδίου του Δάσους». Ένα αχανές, για τα ελληνικά δεδομένα, γήπεδο… Χαμένο σε ένα πυκνό δάσος! Με χιλιάδες τρελαμένους ΠΑΟΚτσήδες να το καθιστούν … Τούμπα!
Μας είχε ξεκαθαρίσει ευθαρσώς, ο Γιώργος Κωστίκος μετά την ήττα στην Φρανκφούρτη, καθώς ήμασταν εκεί ως απεσταλμένοι των «Σπορ του Βορρά»: «Θα νικήσουμε στη Θεσσαλονίκη. Γράψτε το»…
Με τη λήξη της ρεβάνς (ήταν 30 Σεπτεμβρίου 1981) 40.000 ΠΑΟΚτσήδες -συνεπαρμένοι από το μεγαλείο της ομάδας τους – την αποθέωναν με ουρανομήκεις κραυγές! Κι οι Γερμανοί έμεναν στο γήπεδο. Κοιτούσαν εκστασιασμένοι το συγκλονιστικό ξέσπασμα του κόσμου μετά την ατυχία του ΠΑΟΚ. Τότε δυστυχώς, δεν υπήρχαν κινητά, για να καταγραφούν οι συγκλονιστικές στιγμές.
Κι αύριο , η Άϊντραχτ επιστρέφει στην Τούμπα μετά από 42 χρόνια. Νιοι ήμασταν και γερνούμε, που λέει ο λόγος. Ο ΠΑΟΚ πάντως, κάτι κρατά μανιάτικο για τη γερμανική ομάδα…
ΥΓ 1 : Στρουθοκάμηλοι στην Ελβετία; Ναι, στη Νιόν! Ναι, εκεί στις όχθες της λίμνης της Γενεύης! Απίστευτο κι όμως, αληθινό. Κατοικοεδρεύουν στα γραφεία της ΟΥΕΦΑ. Αυτοί όρισαν διαιτητή τον Τάσο Παπαπέτρου στον αγώνα Μόλντε= Μπάγερ Λεβερκούζεν. Αυτοί δεν βλέπουν, δεν ακούν ό, τι γίνεται στην Ελλάδα. Αυτοί – ναι, εκεί στην ΟΥΕΦΑ - έχουν χώσει το κεφάλι τους στο χώμα… Στρουθοκαμηλίζουν.
ΥΓ 2 : Δεν δικαιούται κι επαίνων ο Γκουστάβο Πογέτ επειδή έπραξε το πανθομολογουμένως παραδεκτό. Κάλεσε ο… απαράδεκτος Κωνσταντίνο Κουλιεράκη και Γιάννη Κωνσταντέλια στην Εθνική μας.
ΥΓ 3 : Και κερατά και δαρμένο, που λέει ο λόγος, θέλει ο Ντέμης Νικολαΐδης τον Ραζβάν Λουτσέσκου. Ως παίκτης – μεγαλουργώντας – πέτυχε. Ως πρόεδρος – κρατώντας τις αρχές του - δεν πέτυχε. Ως προπονητής – επί του παρόντος - δεν έτυχε. Δικαιούται άραγε, να ψέγει προπονητές;