Για 80 λεπτά δεν νομίζω ότι μπορεί να τεθεί θέμα για το ποια ήταν καλύτερη ομάδα απόψε στην Τούμπα. Ο ΠΑΟΚ και πάλι χωρίς αγωνιστική πυξίδα, σώθηκε από ένστικτο επιβίωσης στο τέλος, ο Άρης δικαιούται να αισθάνεται πικραμένος για το αποτέλεσμα, μιας που ουσιαστικά δώρισε το βαθμό στον ΠΑΟΚ.
Τα σημεία-κλειδιά για το σημερινό αποτέλεσμα:
Η απουσία του Τζόλη. Ο ΠΑΟΚ χωρίς το Wonderkid του μοιάζει «γυμνός» μεσοεπιθετικά, χωρίς εμπνεύσεις, χωρίς το διαφορετικό και το φρέσκο. Ειδικά όταν στη θέση του θυσιάζεται, όπως είπε και ο Γκαρσία, ο Ουάρντα και παίζει στον άξονα ο Καγκάβα (ίσως εδικαιούτο μια ευκαιρία ο Νινούα). Οχι, ΠΑΟΚ δεν είναι αυτός. Χωρίς αγωνιστικό προσανατολισμό. Θα μου πείτε, ποιους να βάλει ο Ουρουγουανός. Αυτό αφορά τον σχεδιασμό του καλοκαιριού, είναι μεγάλη συζήτηση και έχουμε αναφέρει πολλάκις ότι δε θα ήταν σωστό να κριθεί ο Γκαρσία για το υλικό που διαθέτει. Εχει όμως σαφή ευθύνη στη διαχείριση και τις επιλογές. Δεν έχει μάθει την ομάδα του, δεν έχει βρει τον τρόπο να την κάνει να παίζει μπάλα κι αυτό είναι φανερό.
Η απουσία του Τζόλη δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία για την εικόνα αποδιοργάνωσης του έδειξε ο ΠΑΟΚ στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα. Εδειχνε τόσο ανήμπορος σε κάποια σημεία του αγώνα που έμοιαζε σαν να παίζει χωρίς ψυχή, το οποίο φυσικά δεν μπορεί να ισχύει, ειδικά για κάποιους παίκτες. Ούτε όμως μπορεί να γίνει ανεκτό για κάποιους άλλους. Στην κακή εικόνα του ΠΑΟΚ φυσικά έχει ευθύνη το εξαιρετικό ματς του Άρη...
Έξυπνο ματς του Άρη. Για ακόμη μια φορά ο Ακης Μάντζιος έστησε εξαιρετικά η ομάδα του, κλειδώνοντας τα ατού του αντιπάλου, γνωρίζοντας τις «εξαρσεις» του Ζίβκοβιτς, πώς μπορεί να απειλήσει ο Ουάρντα και πώς να μην επιτρέψει το παιχνίδι με πλαγιοκοπήσεις. Ο Κρμέντσικ βρέθηκε 2-3 φορές σε τελική, αλλά ήταν άστοχος. Παράλληλα, ο Άρης ήξερε πολύ καλά πού να χτυπήσει και ποια είναι τα τρωτά του αντιπάλου του. Το πρώτο γκολ αποτέλεσμα της καλής κυκλοφορίας και της ετοιμότητας (σε αντίθεση με τους Ροντρίγκο-Βαρέλα) των κιτρινόμαυρων που πήραν το κέντρο στο δε δεύτερο, της ανασταλτικής λειτουργίας. Ο Άρης ήταν πιο ομάδα, με προσανατολισμό, ήξερε τι ήθελε και ιη νίκη ήταν απόλυτα δίκαια στα χέρια του.
Η προσφορά του Βιεϊρίνια. Δεν ξέρω αν πρέπει να σταθούμε σε μία φάση, αλλά θεωρώ πως έκρινε σημαντικά την έκβαση του αγώνα. Αναφέρομαι σε αυτή του 81ου λεπτού, τη χαμένη ευκαιρία του Μάνου, που λίγο νωρίτερα έστειλε την μπάλα στα δίχτυα για δεύτερη φορά. Ο Βιεϊρίνια αποτρέπει με... μαγικό τρόπο (τάκλιν εξ επαφής) το 0-3, σαν από μηχανής Θεός και δίνει το δικαίωμα στην ομάδα του να ελπίζει. Στο 0-3 φαντάζεστε όλοι τι θα ακολουθούσε.
Η πίστη του ΠΑΟΚ και... ο φορ Ινγκασον. Ο ΠΑΟΚ γλώτισε το κάζο οταν έγινε... Survivor και πίστεψε πως μπορεί κάτι να πάρει. Κι αυτό το πέτυχε με... φορ τον Ινγκασον! Ο Ισλανδός εγκαταστάθηκε στην περιοχή του Άρη και δημιούργησε όσα προβλήματα δεν είχαν προκαλέσει οι συμπαίκτες του για 85 λεπτά. Σκόραρε, κέρδισε το πέναλτι. Ο Μάντζιος άλλαξε τη συνταγή στο τέλος βγάζοντας Μπερτόγλιο και Σάσα (κυρίως) και ένας Άρης αυτοκτονικός, που μέχρι τότε έδειχνε πως θα έπαιρνε εύκολα το διπλό, έμεινε εν τέλει με τον πόντο. Κι αν είχε 10 λεπτά ακόμη, μπορεί και να έχανε... Αυτό προφανώς θα πρέπει να προβληματίσει τον Μάντζιο, αυτή η έλλειψε συγκέντρωσης, αυτό το φοβικό σύνδρομο των τελευταίων λεπτών.
Για τη φάση του πέναλτι σηκώθηκε μεγάλη κουβέντα, όπως και στο αντίστοιχο ματς του πρώτου γύρου. Ο καθένας το βλέπει από την δική του οπτική. Τραβηγμένο πέναλτι θα μπορούσε να πει κάποιος, όπως πιθανώς και αυτό υπέρ του Άρη στο ματς του «Βικελίδης». Αξίζει κάποιος να σταθεί τόσο πολύ σε αυτό; Δεν ξέρω αν μπορεί η διαιτησία να αποτελεί άλλοθι ένθεν κακείθεν για λάθη ή παραλείψεις.