Κι όμως. Ο ΠΑΟΚ έχει αυτή τη στιγμή την καλύτερη επίθεση στο Πρωτάθλημα. Με δεδομένη την αδυναμία που εκδήλωσε σε πολλά ματς να παίξει συνδυαστικό ποδόσφαιρο και να δημιουργήσει ευκαιρίες, αυτό ισοδυναμεί με θαύμα.
Εύλογα αναρωτιέται κανείς πώς είναι δυνατόν να διαθέτει την καλύτερη επίθεση η ομάδα που δεν πέτυχε γκολ και ούτε καν απείλησε ουσιαστικά τον ουραγό του Πρωταθλήματος (Ατρόμητο) όταν έπαιξε μαζί του. Ή πώς είναι δυνατόν να έμεινε στο μηδέν (και να έχασε, μάλιστα) μέσα στην έδρα της παίζοντας με την ομάδα εκείνη (ΠΑΣ Γιάννινα) που, στη δική της έδρα, τη νίκησε με 4-0...
Η απάντηση είναι προφανής: Ναι, είναι δυνατόν, όταν μιλάμε για μια ομάδα χωρίς ισορροπία, χωρίς σταθερότητα, χωρίς ενέργεια σε πολλούς αγώνες της, χωρίς πληρότητα στο ρόστερ και με δύο ακόμη μεγάλες αδυναμίες, τα χοντρά προσωπικά λάθη και την αμυντική δυσλειτουργία. Αλλωστε, αυτά τα λάθη και τα προβλήματα στον αμυντικό μηχανισμό είναι που υποχρεώνουν τον ΠΑΟΚ να βρίσκεται 13 βαθμούς πίσω από τον Ολυμπιακό.
Αν βαθμολογήσουμε τις ομάδες σύμφωνα με τα γκολ που δέχτηκαν, ο ΠΑΟΚ είναι... όγδοος. Κι αυτό σημαίνει ότι τους τίτλους τους δίνει κυρίως η άμυνα και όχι η επίθεση. Το 2019, στο αήττητο Πρωτάθλημα, ο ΠΑΟΚ είχε πετύχει πέντε γκολ λιγότερα από τον Ολυμπιακό (66-71), αλλά τον άφησε πίσω πέντε βαθμούς (80-75) και στην πραγματικότητα επτά, γιατί είχε μπει στο Πρωτάθλημα με μείον δύο, επειδή είχε δεχτεί τρία λιγότερα (14-17). Ν
αι, ο ΠΑΟΚ τότε σε 30 αγώνες είχε δεχτεί 14 γκολ. Φέτος, με τη λήξη του πρώτου γύρου, σε 13 μόνο αγώνες, είχε δεχτεί 18, ενώ ο Ολυμπιακός 9. Πώς, λοιπόν, να συζητάμε για Πρωτάθλημα; Και πώς να μην παραδεχτούμε ότι οι τίτλοι κατακτώνται κυρίως με την άμυνα και όχι με την επίθεση;
Προφανώς, για να έρθουν τα πάνω-κάτω, πρέπει να αρχίσει να παραπαίει αμυντικά ο Ολυμπιακός και να πετάει συνεχώς επιθετικά και αμυντικά ο ΠΑΟΚ. Γίνεται; Ποδόσφαιρο είναι, όλα γίνονται, αλλά εδώ μιλάμε για διάρκεια και όχι μόνο για ένα ή δύο ματς, οπότε πολύ δύσκολα...
ΥΓ. Μια παρατήρηση για τον Κούρτιτς: Σουτάροντας με... μένος, δεν έχει βρει ποτέ εστία. Σουτάροντας δυνατά, φαίνεται απλώς να... κοπανάει άγαρμπα την μπάλα. Σουτάροντας, όμως, γλυκά, μοιάζει με τον... Ιμπραήμοβιτς.
Εκτελώντας “καλλιτεχνικά”, είτε με πέναλτι, είτε με φάουλ, είτε σουτάροντας ακόμη και από μακρινή απόσταση, όπως στα Γιάννινα, δεν αστοχεί ποτέ. Οπως και νάχει, πάντως, είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι η ομάδα παίρνει πολλά γκολ από το “6άρι” της. Μακάρι να μπορούσαν να τον μιμηθούν και οι υπόλοιποι χαφ.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook