Για δεύτερο σερί παιχνίδι ο Τζόναθαν Μενέντες ήταν ουσιαστικός και αυτή τη φορά η συνεισφορά το στο κομμάτι της δημιουργίας ήταν σημαντική και έπαιξε ρόλο στην έκβαση του ματς. Ο Αργεντίνος αρχίζει σταδιακά να βρίσκει βηματισμό, κυρίως όμως αρχίζει να προσαρμόζεται καλύτερα στα θέλω της ομάδας και να γίνεται πιο λειτουργικός. Σίγουρα χρειάζεται διάρκεια και σταθερότητα, αφού δύο εμφανίσεις δεν αρκούν στον...μαραθώνιο του Πρωταθλήματος, αλλά σε κάθε περίπτωση τα μηνύματα είναι ενθαρρυντικά.
Αν κρίνουμε ειδικά από την προβληματική εκκίνηση και το χαμηλό επίπεδο ανταπόκρισής του στα πρώτα παιχνίδια. Η αλήθεια είναι ότι ο Αρης χρειάζεται από τα εξτρέμ του να μπούνε περισσότερο στο παιχνίδι της ομάδας και οφείλουν να γίνουν πιο παρεμβατικοί στο παιχνίδι της. Το καλοκαίρι χάθηκαν όλες τις σταθερές στις πλευρές της επίθεσης (Ματέο, Ιτούρμπε, Πάλμα κλπ) και ο Μάντζιος αναζητά καινούργιες στα πρόσωπα των Κάρλσον, Μενέντες, Σουλεϊμάνοφ, Σαβέριο.
Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων οι Κιτρινόμαυροι δεν έχουν πάρει ακόμη αυτά που περιμένουν. Στο ματς με τον Παναιτωλικό χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στο αρχικό σχήμα ο Σουλεϊμάνοφ, ο οποίος ήταν δραστήριος αλλά θέλει ακόμη τον χρόνο του. Ο Μενέντες ήταν πιο δραστήριος. Είχε γρήγορες αποφάσεις, πάτησε περισσότερο περιοχή και με τις κινήσεις του στον χώρο βοήθησε στην ανάπτυξη, ενώ πιστώνεται η προσπάθεια που κάνει για να δημιουργήσει το δεύτερο γκολ στον Μορόν. Τακτικά ήταν και πάλι πειθαρχημένος και στα διαστήματα που ο Αρης έπαιξε pressing κοντά στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου, ο βραχύσωμος επιθετικός ήταν εκεί.
Όπως και στην Τούμπα, που επιθετικά μπορεί να μην φάνηκε καθόλου αλλά έκανε αρκετή βρώμικη δουλειά στην άμυνα προσαρμόζοντας το παιχνίδι του στην τακτική προσέγγιση και αμυντική φιλοσοφία που ακολούθησε η ομάδα.