Η Ευρώπη πλήττεται από τον κορωνοϊό. Καθημερινά ο αριθμός των κρουσμάτων αυξάνεται και η ανησυχία μεγαλώνει. Η καθημερινότητα έχει επηρεαστεί, οι κυβερνήσεις ανακοινώνουν έκτακτα μέτρα πρόληψης, χώρες μπαίνουν σε κόκκινες ζώνες και ο κώδωνας του κινδύνου κρούεται όλο και πιο έντονα.
Φυσικά η αθλητική κοινότητα δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστη. Οι ποδοσφαιρικές ενώσεις αποφασίζουν η μία μετά την άλλη τη διεξαγωγή των αναμετρήσεων χωρίς την παρουσία φιλάθλων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το παιχνίδι της φάσης των «16» του Champions League ανάμεσα σε Αταλάντα και Βαλένθια στην Ισπανία, όπου η προσέλευση του κόσμου ήταν μηδενική και η ατμόσφαιρα παγωμένη.
Την ησυχία στο «Μεστάγια» έσπαγε ένα άγαλμα. Ένας άνθρωπος που παρότι ήταν μαρμαρωμένος στεκόταν εκεί αγέρωχος και παρακολουθούσε τις προσπάθειες των «νυχτερίδων» με τα μάτια της καρδιάς. Εξάλλου, αυτό έκανε και όταν ζούσε ο Βιθέντε Ναβάρο.
Ποιος είναι ο Βιθέντε Ναβάρο, όμως; Γιατί έγινε άγαλμα; Γιατί βρίσκεται εκεί στις κερκίδες;
Η απάντηση απλή και συνάμα συγκινητική. Ο Βιθέντε Ναβάρο ήταν ο πιο πιστός φίλαθλος της ομάδας. Γεννήθηκε στις 22 Μαρτίου του 1928 έχοντας ένα πρόβλημα στην όραση του. Αυτό δεν τον εμπόδιζε στην καθημερινότητα του, ώσπου φτάνοντας στα 54 του χρόνια έχασε εντελώς την όραση του εξαιτίας της αποκόλλησης του αμφιβληστροειδούς.
Η θέληση του για ζωή και το πάθος του για τη Βαλένθια δεν του επέτρεπαν να παραμείνει στο σπίτι και μπροστά από μια τηλεόραση ή κοντά σε ένα ραδιόφωνο για να ακούει τα παιχνίδια της αγαπημένης του ομάδας. Συνέχισε να πηγαίνει στο γήπεδο και να φωνάζει σε κάθε τέρμα. Πανηγύρισε το 1967 την κατάκτηση του Copa Del Rey κόντρα στην Αθλέτικ Μπιλμπάο ενώ το 2004 ήταν εκεί όταν οι Ισπανοί κατακτούσαν το τελευταίο τους πρωτάθλημα και πρόσθεταν στην τροπαιοθήκη τους το τρόπαιο του Κυπέλλου UEFA.
Ο άνδρας αυτός διατηρούσε τη θέση αυτή για περίπου μισό αιώνα, αγόρασε κάθε χρόνο εισιτήριο διαρκείας και πήγαινε σε όλα τα εντός έδρας παιχνίδια της Βαλένθια. Αγαπούσε τόσο πολύ το ποδόσφαιρο που το γεγονός ότι δεν μπορούσε να δει δεν μπορούσε να του στερήσει την παρουσία του στην εξέδρα. Σε κάθε παιχνίδι ήταν εκεί, παρέα με το γιο του που τον βοηθούσε να καταλάβει καλύτερα την εξέλιξη.
Όταν το Δεκέμβριο του 2016 άφησε την τελευταία του πνοή ο σύλλογος αποφάσισε να τον έχει κοντά του για πάντα αποδίδοντας έτσι τον ελάχιστον φόρο τιμής στον άνθρωπο που θα έδινε και τη ζωή του για την ομάδα. Οι «νυχτερίδες» δημιούργησαν ένα άγαλμα και το τοποθέτησαν στη θέση 164 της 15ης σειράς. Έτσι ο Βιθέντε θα βρίσκεται πάντα δίπλα στην ομάδα που αγάπησε περισσότερο και από την ίδια του τη ζωή…