Πήγε στη Λίβερπουλ ο Τσιμίκας μετά βαϊων και κλάδων και έγινε μεγάλο σούσουρο, με διθυράμβους για τη μαγκιά του Ολυμπιακού να τον μοσχοπουλήσει και την τεράστια επιτυχία του ίδιου να βρεθεί σε ένα από τα μεγαθήρια του ευρωπαικού ποδοσφαίρου και να “απογειώσει” την καριέρα του.
Πήγε στη Νόριτς ο Γιαννούλης και σχεδόν δεν ασχολήθηκε κανείς, αν εξαιρέσουμε τους φίλους του ΠΑΟΚ, που, βέβαια, στενοχωρήθηκαν για την ομάδα, αλλά χάρηκαν για τον ίδιο, έχοντας την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα βρει τον τρόπο να πάει σε μια καλύτερη ομάδα.
Λίγους μήνες μετά, η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική. Ο Τσιμίκας δεν έχει ακουμπήσει την μπάλα, παρηγορεί τον εαυτό του, λέγοντας ότι έχει να ανταγωνιστεί τον καλύτερο αριστερό μπακ του κόσμου, τον Ρόμπερτσον και ζει με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα τραυματιστεί ο Σκωτσέζος, μην τυχόν βρει κι αυτός λίγο χώρο για να θυμηθεί πώς είναι να παίζεις σε επίσημους αγώνες.
Ο Γιανούλης πανηγύρισε την άνοδο στην Πρέμιερ Λιγκ, όντας από τους κορυφαίους παίκτες της πρωταθλήτριας Νόριτς, έχει καπαρώσει πανάξια τη θέση του βασικού και ετοιμάζεται να κάνει το μεγάλο άλμα τη νέα σεζόν.
Ο ένας, αν δεν πήγε πίσω, έμεινε στάσιμος και ο άλλος προχώρησε, εξελίχθηκε, πλούτισε τις εμπειρίες του και ανέβασε τις μετοχές του στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο. Αλλά, αν μιλάμε για Ελληνες παίκτες και αν μιλάμε για δύο αγγλικές ομάδες που απέχουν πολύ μεταξύ τους σε δυναμική, δεν ήταν άραγε απόλυτα φυσιολογική αυτή η εξέλιξη; Δεν ήταν αναμενόμενη; Ηταν και παραήταν.
Οταν έμαθα ότι ο Τσιμίκας πήρε μεταγραφή για τη Λίβερπουλ, ψιθύρισα το γνωστό... “πού πας ρε Καματρήτρο;”. Οταν δόθηκε ο Γιαννούλης από τον ΠΑΟΚ στη Νόριτς σκέφτηκα “μπράβο το παλικάρι”. Κι αυτό όχι γιατί ο Τσιμίκας είναι “Καραμήτρος”, αλλά γιατί κανείς Ελληνας παίκτης δεν έχει ποιότητα και ποδοσφαιρική υποδομή τέτοιες που θα τον βοηθήσουν να σταθεί σε μια κορυφαία ομάδα, όπως η Λίβερπουλ. Σε μία Νόριτς όμως χωράει ο προικισμένος Ελλληνας παίκτης. Κι όχι μόνο χωράει, αλλά έχει τη δυνατότητα να βελτιωθεί και να ανεβεί επίπεδο, σεμνά, ταπεινά, αργά, αλλά σταθερά.
Ωραίο είναι να ηχούν ευχάριστα στα αυτιά σου βαρύγδουπες “Σειρήνες”, αλλά ακόμη πιο ωραίο είναι να έχεις γνώθι σ'αυτόν και να απλώνεις τα πόδια σου όσο σε παίρνει το πάπλωμα.
Το γεγονός ότι ο Τσιμίκας είχε δύο τραυματισμούς και μια περιπέτεια με τον κωρονοϊό αποτελεί ασήμαντη λεπτομέρεια. Γιατί έτσι ή αλλιώς δεν υπήρχε ούτε μία περίπτωση στο εκατομμύριο να μπει να παίξει αυτός και ο Ρόμπερτσον να κάθεται στον πάγκο και να τον βλέπει. Ο οποίος Ρόμπερτσον δεν είναι προφανώς ο καλύτερος αριστερός μπακ του κόσμου, όπως θέλει να λέει ο Τσιμίκας, αλλά για να τον φτάσει και να τον ξεπεράσει πρέπει να ζήσει καμια δεκαριά ζωές.
ΥΓ. Αξιόπιστη αγγλική συνδρομητική ιστοσελίδα είχε γράψει στα μέσα του Μαρτίου τα εξής: “Ο Κώστας Τσιμίκας έχει παίξει ελάχιστα στην Premier League, εν μέρει λόγω τραυματισμών, αλλά και επειδή ο Κλοπ δεν βλέπει αποδείξεις ότι έχει προσαρμοστεί στο στιλ παιχνιδιού της ομάδας". Για να ξέρουμε τι λέμε...
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook