Η
11η αγωνιστική μας έκανε σοφότερους;
Μπορείς να το πεις κι έτσι, είχε αρκετό ψωμί, η αλήθεια είναι.
Από το Σάββατο, όταν και είδαμε τον
Άρη να μη γονατίζει ακόμη και όταν
αναγκάστηκε να παίξει με δέκα παίκτες,
ακόμη κι όταν βρέθηκε να χάνει με 2-0.
Εκεί όμως έγκειται και η διαφορά των
φετινών
κιτρινόμαυρων:
Στην ψυχολογία, την πίστη,
αλλά και στο βάθος του
πάγκου που αναμφίβολα διαθέτει πλέον
ο Ακης Μάντζιος.
Γυρνάει
στον πάγκο και βλέπει Κάτσε, Σίλβα.
Βλέπει Μπεναλουάν και Μανσίνι. Τεράστια
διαφορά. Ειδικά οι δύο πρώτοι θα έπρεπε
να είναι βασικοί, αλλά είναι εύκολο αυτό
όταν έχεις το τρεχαντήρι Τζέγκο, αλλά
και τους Ματίγια και Σάσα; Ούτε φυσικά
για τον Σίλβα, είναι αυτονόητο, παρά το
γεγονός ότι από απλές κινήσεις δείχνει ότι είναι παικταράς. Διότι υπάρχουν Μπερτόλιο,
Ματέο και Γκαμα που… δε βγαίνουν κι εύκολα από την ενδεκάδα.
Αντιλαμβάνεστε
λοιπόν εύκολα τη διαφορά του φετινού
Άρη. Υπάρχει βάθος και τεράστια ποιότητα
στο ρόστερ. Κάτι που μπορεί εύκολα να
του δώσει, με την σωστή καθοδήγηση του
Μάντζιου, τη θέση στην πρώτη τριάδα.
Αρκεί
βέβαια να έχει διάρκεια, αλλά και να
μπορέσει να δείξει τα ίδια στοιχεία στα
ντέρμπι που έρχονται, με ΠΑΟΚ και ΑΕΚ, αλλά και σε βάθος χρόνου.
Ψάχνει και ψάχνεται ο Πάμπλο
Ο
ΠΑΟΚ δικαιολογημένα κινείται στον
αστερισμό του Τζόλη, μα είναι πασιφανές
πως η ομάδα ακόμη ψάχνεται μετά την
αλλαγή προπονητή. Λογικό. Ο Πάμπλο
Γκαρσία θέλει να περάσει τη δική του
φιλοσοφία, βλέπει πως αυτό δεν μπορεί
να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη, ψάχνει
την αγωνιστική ταυτότητα, και
ψάχνεται και ο ίδιος, ενώ
είναι βέβαιο πως τον Ιανουάριο θα
υπάρξουν εξελίξεις. Το σημαντικό γι΄αυτόν
είναι ότι περνάει ανώδυνα στην Ελλάδα
αυτά τα σκαμπανεβάσματα, χωρίς να το
πληρώνει βαθμολογικά στη Super
League και
παραμένει μέσα στο κόλπο. Βέβαια η Ευρώοη χάθηκε ανέλπιστα, μα δεν υπάρχει χρόνος για μεμψιμοιρίες. Θα είναι κρας
τεστ της Κυριακής, για πολλούς...
Πάμε
λίγο στον Καρέρα. Η
περίπτωσή του θυμίζει λίγο Αμπέλ Φερέιρα.
Με καλές και κακές στιγμές δηλαδή
προπονητικά (απέκλεισε τη Βόλφσμπουργκ,
αλλά συνετρίβη από Ζόρια και Μπράγκα)
αλλά με μεγάλη δυσκολία στον έλεγχο των
αποδυτηρίων. Και είναι μεγάλο ζήτημα
αυτό για έναν προπονητή, να μπορεί με
τον έναν ή τον άλλον τρόπο να «κουμαντάρει»
τους παίκτες του (ειδικά τις βεντέτες), να κρατάει ευχαριστημένους
αυτούς που παίζουν κι αυτούς που δεν
παίζουν, αλλά και να μην μπερδεύεται με
τα rotation
ανάμεσα
σε πολλά παιχνίδια. Η ισορροπία αυτή
δεν είναι καθόλου εύκολη. Η χθεσινή
ατάκα του Ιταλού στα αποδυτήρια «αν
είμαι εγώ το πρόβλημα φεύγω», θύμισε
ακόμη περισσότερο Αμπέλ. Ενώ
και η διοίκηση μοιάζει μπερδεμένη για
το αν στηρίζει τελικά ή όχι.
Ας μη βιαζόμαστε με τον Παναθηναϊκό...
Καρέρα και Μαρτίνς κρίνονται πιο αυστηρά από Γκαρσία, Μάντζιο και Μπόλονι διότι βρίσκονται στο τιμόνι της ομάδας τους από την την περασμένη σεζόν, γνωρίζουν καλύτερα και είχαν λόγο στις επιλογές και τον σχεδιασμό.
Και
μιας και ο λόγος για Μπόλονι, σαφώς και
ο Παναθηναϊκός δείχνει μια εικόνα
βελτιωμένη στα τελευταία ματς, αλλά οι
διθύραμβοι μπορεί να... γυρίσουν, αν δεν
υπάρξει διάρκεια. Ο ΠΑΣ που
ακολουθεί δεν
είναι εύκολη ομάδα, ενώ έρχεται
και ο ΠΑΟΚ. Η παρουσία του Βιγιαφάνες
έχει αλλάξει τη μεσοεπιθετική εικόνα
της ομάδας, ενώ πέραν των Ζαγαρίτη
και Αλεξανδρόπουλου, φάνηκε πόσο
σημαντική μπορεί να είναι και η παρουσία
του Χατζηγιοβάνη, με τον οποίο ο έμπειρος
τεχνικός είχε θέματα. Ας περιμένουμε
ακόμη. Διότι
έτσι όπως πήγε να πετάξει τη νίκη στο
τέλος ο Παναθηναϊκός, σε ένα… δικό του
ματς, πρέπει να προβληματίσει.
Μου
έκανε εντύπωση ότι ούτε ο Άρης ούτε ο
ΠΑΟΚ εξέδωσαν ανακοινώσεις για τη
διαιτησία Ευαγγέλου και Φωτιά, παρά το
γεγονός ότι οι αφορμές δόθηκαν. Ίσως δε
βρήκαν το λόγο γιατί το θετικό αποτέλεσμα
ήρθε. Αντίθετα, ο Ολυμπιακός πήγε να
παρουσιαστεί και… αδικημένος από τη
διαιτησία του Παπαδόπουλου , τη στιγμή
που δεν έχουμε δει ξεκάθαρα
στο
VAR
τη
φάση του ακυρωθέντος τέρματος του Βόλου.
Λεπτομέρειες, θα πει κανείς. Όπως και
όσα συνέβησαν στο ημίχρονο. Αγωνιστικά,
πάντως, δε δείχνει άτρωτος, αλλά το
ζήτημα είναι το εξής: Οι άλλοι μπορούν;
Όσο για τις χθεσινές ανακοινώσεις, τι
να πει κανείς. Χάθηκε
η μπάλα, προ πολλού…