Η εκτίμηση του Τόλη Τερζή σχετικά με την ομάδα που άξιζε να νικήσει στη Λεωφόρο ουδόλως απέχει από την πραγματικότητα γιατί ο Αρης ήταν καλύτερος του Παναθηναϊκού, είχε τις σπουδαίες φάσεις με αποκορύφωμα το χαμένο πέναλτι αλλά για πολλοστή φορά δεν κατάφερε να μετουσιώσει την υπεροχή του. Αποδείχθηκε επίσης ότι διαθέτοντας τον Αμπουπακάρ Καμαρά είναι σα να πετάς ένα νόμισμα στον αέρα. Ηταν αυτός που άλλαξε την εικόνα του αγώνα μέσα από την πίεση που άσκησε στα αντίπαλα στόπερ και κυρίως τα τρεξίματα που πρόσφερε στο ανοιχτό γήπεδο.
Ταυτόχρονα όμως ήταν αυτός που κατέστρεψε δύο φάσεις στην transition επίθεση και ειδικά στη μία περίπτωση οι τέσσερις επιθετικοί του Αρη είχαν μόλις δύο αμυντικούς του Παναθηναϊκού. Το χαμένο πέναλτι μπορεί να συμβεί στον καθένα αλλά κι αυτή η απόφαση πάρθηκε εν βρασμώ ψυχής γιατί ενδεχομένως να ήθελε να συνεχίσει την «κουβεντούλα» που είχε ανοίξει νωρίτερα με οπαδούς του Παναθηναϊκού. Αυτός είναι όμως ο Καμαρά. Ενας ποδοσφαιριστής ο οποίος αδικεί τον εαυτό του γιατί κυριεύεται από τον ψυχισμό του.
Το χθεσινό παιχνίδι πέρασε σε δεύτερη μοίρα γιατί η συνέντευξη Τύπου του Ρόμπερτ Παλίκουτσα ήταν σημαντικότερη αφού απαντήθηκαν κάποια ερωτήματα σχετικά με τον αγωνιστικό σχεδιασμό της επόμενης χρονιάς και τις προϋποθέσεις που θα πρέπει να δημιουργηθούν για την υλοποίηση ενός στόχου. Αυτός είναι η πρόκριση στους ομίλους του Europa Conference League.
Σωστές προϋποθέσεις σημαίνει άμεση λήψη και εκτέλεση των αποφάσεων, προσδιορισμός μεταγραφικών στόχων και άμεση απόκτησή τους καθώς επίσης και ξεκάθαρο πρόγραμμα προετοιμασίας με τη συμμετοχή της συντριπτικής πλειοψηφίας των ποδοσφαιριστών πάνω στους οποίους θα βασιστεί η ομάδα.
Σε κανένα από τα προηγούμενα καλοκαίρια δεν κατάφερε ο Αρης να φανεί συνεπής με τις ημερομηνίες και μπροστά στην προσπάθεια προσθήκης ποιότητας, υποχρεωτικά καθυστερούσε κι έκανε πολύτιμο χρόνο. Φαίνεται ότι αυτή η πολιτική εγκαταλείπεται και ορθώς γίνεται…