Μια πολύ άσχημη βραδιά για τις εκατοντάδες χιλιάδες των φίλων του δικέφαλου, που βίωσαν μια οδυνηρή εμπειρία, διαπιστώνοντας – θέλοντας και μη – πως όσα πίστευαν σιγά - σιγά «χάνονται» και μάλιστα με έναν ασυγχώρητα ανεύθυνο κι επιπόλαιο τρόπο. Τα «σημάδια» ερχόντουσαν το ένα πίσω από το άλλο, αλλά κανένας δεν πίστευε πως θα ζούσε τις εφιαλτικές εικόνες των τελευταίων αναμετρήσεων, οι οποίες συμπληρώθηκαν (και δεν ξέρουμε αν έκλεισαν και τον κύκλο τους) χθες το βράδυ. Το θέαμα ήταν από τραγικό έως απίστευτο.
Μια ομάδα πανομοιότυπα και εκκωφαντικά προβλέψιμη, να διατηρεί κατοχή από το ξεκίνημα του αγώνα και ιδιαίτερα στο πρώτο μέρος γύρω στο 80%, να κινείται μονόπαντα, μονοδιάστατα, αρτηριοσκληρωτικά και να μην δημιουργεί ούτε μια κλασική ευκαιρία. Και να ήταν μόνον αυτό; Δέχθηκε κι ένα γκολ στη μοναδική φάση των φιλοξενούμενων, οι οποίοι στα αλήθεια πιστεύω ότι πολύ ξεκούραστα πήραν μια σπουδαία νίκη γοήτρου, απλά γιατί γνώριζαν απ΄ εξω και ανακατωτά πως θα έπαιζε ο αντίπαλος τους.
Ο κόουτς των νικητών έβαλε τα πούλια στο σκάκι μία και μόνο φορά, χωρίς να τα αλλάξει διόλου μέχρι τέλους. Γνώριζε απ΄ έξω και ανακατωτά πως «διαχειρίζεται» η αντίπερα όχθη, χωρίς να αλλάξει απολύτως τίποτα ό,τι και να συμβεί σε ολόκληρο το 90λεπτο. Νίκη άνετη, μιας ομάδας που δεν κατέβαλε ιδιαίτερη προσπάθεια, από τη στιγμή που όλα κινήθηκαν όπως ακριβώς τα γνώριζε, τα σχεδίαζε και τα εφάρμοσε. Όλοι γνωρίζουν βέβαια μικροί και μεγάλοι, όχι μόνο στο πρωτάθλημα αλλά και στην Ευρώπη, πως παίζουν οι γηπεδούχοι.
Με το ξεκίνημα και βλέποντας στον πάγκο, ακόμη και ο ελάχιστα γνώστης ποδοσφαίρου δύο παίκτες που είναι υπερπολύτιμοι (ο ένας διεμβολιστής και ο άλλος εκτελεστής και οι δύο ταχύτατοι) και στην θέση τους να είναι οι… συνήθεις ύποπτοι, τη στιγμή που φως – φανάρι οι φιλοξενούμενοι θα έπαιζαν αμυντικά (θα το πούμε και πούλμαν), δεν αισθάνθηκαν και τόσο καλά.
Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού δεν έβλεπε κανείς παίκτες διεκδικητές και φιγούρες να κινούνται γρήγορα, αλλά στη θέση τους κάποιους άρρυθμους, άνευρους και ανέμελους βαδιστές. Τέτοιο χάλι. Η απογοήτευση τεράστια. Ο προβληματισμός ακόμη μεγαλύτερος. Το τι θα ακολουθήσει; Άγνωστο! Ίσως μετά τον… «Γολγοθά» μια «Ανάσταση»; Κι αυτή να έρθει την Πέμπτη; Μακάρι και το εύχομαι, αλλά το βλέπω λίγο χλωμό. Κρίμα Ραζβάν, με το συμπάθιο, αλλά κάποια πράγματα δεν μπορούν να γίνουν εύκολα αποδεκτά. Ένα από αυτά ήταν και το προχθεσινό.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube