Ο τρόπος με τον οποίο φεύγει ένας άνθρωπος από έναν σύλλογο, δείχνει πραγματικά και το πώς αντιλαμβάνεται το έργο που άφησε πίσω του. Το παράδειγμα του Αμπέλ Φερέιρα και των δηλώσεών του μετά τον αγώνα του Δικεφάλου με την Γρανάδα είναι απόλυτα κατατοπιστικό. Τι μας είπε ο τέως, πλέον, προπονητής του ΠΑΟΚ;
-Ότι ο στόχος ήταν να υπάρχει ένας σύλλογος βιώσιμος, γιατί είχαν παρουσιαστεί κάποια οικονομικά προβλήματα. Συγνώμη, ο συγκεκριμένος στόχος δεν προέκυψε όταν συμφώνησε ο ΠΑΟΚ με τον Φερέιρα, αλλά το φετινό καλοκαίρι όταν η κατάσταση με το FFP είχε φτάσει στο απροχώρητο. Και η πικρή αλήθεια είναι ότι είχε συμβάλει και ο ίδιος ο Πορτογάλος τεχνικός με το να μην προκριθεί η ομάδα του πέρυσι σε όμιλο ευρωπαϊκής διοργάνωσης αποκλειόμενη από την Σλόβαν Μπρατισλάβας.
-Ότι «όταν ήρθα εδώ, δεν είχαμε σχεδόν κανέναν ποδοσφαιριστή που θα μπορούσε να πωληθεί. Με τη δουλειά που κάναμε όλοι μας, ωστόσο, εγώ, ο κύριος Σαββίδης, ο γιος του, ο τεχνικός διευθυντής, δώσαμε πάρα πολύ μεγάλη αξία σε αρκετούς ποδοσφαιριστές της ομάδας». Συγνώμη, αλλά κανείς από τους παίκτες που πουλήθηκαν το καλοκαίρι (Ακπομ, Λημνιός και Πέλκας) δεν δόθηκε στα χρήματα που θα έπιανε σε εκείνο του 2019 όταν ο Φερέιρα πήρε στα χέρια του το τιμόνι της ομάδας. Οι μόνοι για τους οποίους δικαιούται να λέει ότι ανέβασε την αξία τους είναι ο Γιαννούλης και οι δύο πιτσιρικάδες, Τζόλης και Μιχαηλίδης που όμως έχτισαν βάσεις για να προωθηθούν στην πρώτη ομάδα με την δουλειά που έκαναν με τον διάδοχο του 42χρονου Πορτογάλου τεχνικού, Πάμπλο Γκαρσία.
-Ότι «η ομάδα έχει ξεκάθαρη ταυτότητα, μια δυναμική, μια ένταση που βγάζει στο παιχνίδι». Πάλι συγνώμη, αλλά υπάρχουν δύο ενστάσεις και ως προς αυτό. Ξεκάθαρη ταυτότητα είχε ο ΠΑΟΚ και όταν ο Φερέιρα παρέλαβε τα σκήπτρα από τον Λουτσέσκου. Ο ίδιος άρχισε να την αποδομεί με κινήσεις του τύπου «ο δεξιός μπακ Μάτος μετατρέπεται σε τρίτο στόπερ» και μέχρι να αποκτήσει η ομάδα νέα ταυτότητα πέρασε σχεδόν μία ολόκληρη χρονιά. Τον ΠΑΟΚ με τους τρεις στόπερ τον είδαμε από τα πλέι οφ και μετά. Και βέβαια – και εδώ είναι η δεύτερη ένσταση – η συγκεκριμένη ταυτότητα είναι προβληματική κόντρα στις μικρομεσαίες ομάδες (χθες πάντως με την Γρανάδα λειτούργησε καλά).
Δυστυχώς, ο Αμπέλ Φερέιρα επέλεξε να πει αντίο χωρίς να κάνει την παραμικρή αυτοκριτική για τις δικές του παραλείψεις τους σχεδόν 16 μήνες που ήταν προπονητής του ΠΑΟΚ. Φυσικά, δεν περίμενε κανείς να αναλύσει ένα προς ένα τα λάθη του, όμως, ήθελε να ακούσει τον άνθρωπο που ηγήθηκε της ομάδας του για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα να μπει σε μία πιο ολοκληρωμένη κριτική της παρουσίας του.
Κι επειδή την χθεσινή συνέντευξη Τύπου μετά το ματς στην Ισπανία την έχετε νωπή στο μυαλό σας, θα σας θυμίσω τι έλεγε κατά την παρουσίασή του το καλοκαίρι του 2019 από τον ΠΑΟΚ.
Απαντώντας ποια στοιχεία
ήταν εκείνα που τον έκαναν να αναλάβει
το τιμόνι του ΠΑΟΚ είχε πει: «η πρόκληση
να προπονήσω μια ομάδα πρωταθλήτρια
και να θέλει να συνεχίσει στον ίδιο
δρόμο εγχώρια, αλλά να μπορέσω και να
βάλω την ομάδα ακόμα πιο δυνατά στον
ευρωπαϊκό χάρτη. Ήταν μεγάλη πρόκληση
να οδηγήσω μια ομάδα στους ομίλους του
Τσάμπιονς Λιγκ. Μιλάμε για την ελίτ του
ποδοσφαίρου». Πουθενά, βέβαια, αναφορά
στην ανάγκη βιωσιμότητας για την οποία
μίλησε χθες.
Αυτά που έχει ο Πάμπλο και δεν είχε ο Αμπέλ
Κλείνω, σημειώνοντας κάτι που για μένα είναι η ουσία του όλου ζητήματος και είναι αυτό που, προσωπικά, με κάνει αισιόδοξο για την πορεία του ΠΑΟΚ με προπονητή τον Πάμπλο Γκαρσία.
Υπάρχουν αρκετοί ξένοι προπονητές που αναλαμβάνουν τον ΠΑΟΚ κατά καιρούς, οι οποίοι δεν έχουν αντιληφθεί πλήρως με ποιον ακριβώς σύλλογο θα συνεργαστούν. Δεν έχουν φροντίσει να δούνε ποιο είναι το πραγματικά DNA αυτού του συλλόγου, που ήταν και που θέλει να πάει. Ίσως να είναι και μία αδυναμία του οργανισμού ΠΑΟΚ αυτή που δεν φροντίζει να δημιουργεί το κατάλληλο περιβάλλον για να βοηθήσει να αποδώσει η επένδυση που κάνει σε έναν ελπιδοφόρο προπονητή.
Ο Φερέιρα (όπως και ο Τούντορ παλιότερα σε πιο έντονο βαθμό) ανήκουν σ’ αυτή την κατηγορία, ίσως γιατί θεωρούν ότι το ποδόσφαιρο στην χώρα μας είναι σε πιο χαμηλό επίπεδο σε σχέση με τις χώρες που είχαν συνηθίσει να δουλεύουν.
Δυστυχώς, ο Φερέιρα είχε στο μυαλό του ένα μοντέλο Μπράγκα, που σε ό,τι αφορά στους στόχους τους καθαρά αγωνιστικούς΄, δεν μπορεί να συγκριθεί με τον ΠΑΟΚ. Στην πρώην ομάδα του Αμπέλ αρκούνται μόνο με το να παράγουν ποιοτικούς ποδοσφαιριστές και δεν μπαίνουν στην κόντρα με Πόρτο και Μπενφίκα. Ο ΠΑΟΚ όμως δεν μπορεί να απέχει από την διεκδίκηση του τίτλου, ειδικά ο ΠΑΟΚ του πιο ισχυρού επενδυτή της ιστορίας του, Ιβάν Σαββίδη, οπότε τα γενικά και αόριστα «χτίζουμε ομάδα, θέλει υπομονή», χωρίς να υπάρχουν πειστικές απαντήσεις για την εξέλιξή του μοντέλου αυτού, δεν προχωράνε.
Αυτό ακριβώς είναι το λεπτό σημείο που διαχωρίζει την περίπτωση Φερέιρα με αυτή του Γκαρσία. Ο «Κανάριο» είναι ένας άνθρωπος που ταυτίστηκε με τον ΠΑΟΚ από την πρώτη μέρα που ήρθε, μπήκε μέσα στο DNA του συλλόγου και το προσωποποίησε.
Από την στιγμή, λοιπόν, που έχει δώσει εξαιρετικά δείγματα γραφής ως προπονητής στις Ακαδημίες και πέτυχε να παράξει και τους πιο ολοκληρωμένους πιτσιρικάδες για την πρώτη ομάδα, δικαιωματικά παίρνει την ευκαιρία του να δείξει έργο και στους μεγάλους. Το πόσο καλά θα το κάνει είναι καθαρά στο χέρι του να το δείξει (έχοντας βέβαια και ανάλογη στήριξη), το σίγουρο όμως είναι με την παρουσία του επιτυγχάνεται μέγιστη συσπείρωση του κόσμου του ΠΑΟΚ που σ’ αυτή την φάση την έχει ανάγκη ο σύλλογος. Ο Πάμπλο γεννά όραμα στον κόσμο και αυτό είναι η μαγιά για να φτιαχτεί κάτι μεγάλο.