Σοβαρό θέμα προκύπτει με τη συμμετοχή και την προεδρία στην επιτροπή εφέσεων της ΕΠΟ, εφέτη άρρηκτα συναισθηματικά συνδεδεμένου με τον Ολυμπιακό.
Είναι γνωστή πιστεύω σε πολλούς από εσάς η «πονεμένη ιστορία» της επιτροπής εφέσεων της ΕΠΟ. Μοιάζει με την αντίστοιχη της περιβόητης του Επαγγελματικού Αθλητισμού ή της αποκαλούμενης «Επιτροπής Αυγενάκη». Στο προσκήνιο της επικαιρότητας λοιπόν έρχεται σήμερα μαζί με την ανακοίνωση της ημερομηνίας εκδίκασης της υπόθεσης της κατασκευασμένης «θρυλικής» πολυιδιοκτησίας, το τελευταίο επεισόδιο της προηγούμενης σύνθεσης της. Αναφερόμαστε όπως αντιλαμβάνεστε στην αλήστου μνήμης «εκδίκαση» (που δεν ήταν εκδίκαση) της ίδιας υπόθεσης και στην αντίστοιχη απόφαση (που δεν ήταν απόφαση) για το ίδιο θέμα. Ναι, όπως ακριβώς το διαβάζετε. Γιατί ούτε εκδίκαση υπήρχε, αλλά ούτε και απόφαση, από τη στιγμή που τα μέλη εκείνης της σύνθεσης δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να πάρουν το πακετάκι που τους έστειλε ο Αρκούδης και η Μαρούπα, να το «ευλογήσουν» και με κούριερ να το στείλουν στη συγκεκριμένη διεύθυνση όπως είχε προγραμματιστεί. Βέβαια σαν σύγχρονοι Πόντιοι Πιλάτοι έπλυναν και τα χέρια τους και ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Οι συνέπειες υπήρξαν ολέθριες για την ελληνική αθλητική δικαιοσύνη, η οποία βυθίστηκε στην ειρωνεία και στη χλεύη από αυτή την απίστευτη δικονομική «αφέλεια» (δεν ξέρω αν είναι δόκιμος ο χαρακτηρισμός).
Το Ανώτατο Ευρωπαϊκό Αθλητικό Δικαστήριο στο οποίο προσέφυγε ο ΠΑΟΚ πέταξε στα σκουπίδια το σκεπτικό και ζήτησε αποφάσεις και σκεπτικό ουσιαστικής διερεύνησης. Κάτι που οι Πόντιοι Πιλάτοι το απέφυγαν επιμελώς. Οι αντιδράσεις από αυτά τα «πανξεφτίλια» υπήρξαν σφοδρές με συνέπεια οι δικαστές εκείνης της σύνθεσης να παραιτηθούν, πιεζόμενοι και επικαλούμενοι πικρίες αλλά και απειλές για όσα απίστευτα διέπραξαν και τα οποία οδήγησαν μια ομάδα στον υποβιβασμό και μία άλλη αποδυναμωμένη και ανίκανη να διεκδικήσει τον τίτλο. Έτσι άκριτα, τόσο απλά αλλά και τόσο επικίνδυνα.
Όπως ήταν επόμενο οι παραιτήσεις επίσπευσαν και τις προσπάθειες ανασυγκρότησης και νέας στελέχωσης της επιτροπής. Μια προσπάθεια που εξελίχθηκε σε μια μεγάλη περιπέτεια. Υπήρξαν παραιτήσεις για λόγους ευθιξίας από σοβαρά μέλη τα οποία έγιναν στόχος – μάλλον ήταν ανεπιθύμητοι - από συγκεκριμένα οπαδικά έντυπα. Ήταν άμεσες αντιδράσεις ιδιαίτερα σε κατευθυνόμενα μπούλινγκ από τον ερυθρόλευκο Τύπο. Οι συγκεκριμένοι δικαστές με την απλή αναφορά και μόνο του ονόματος τους, θεώρησαν σωστό να απομακρυνθούν.
Το ίδιο όμως δεν έγινε με την περίπτωση του κ. Γιαρένη, έχοντος άρρηκτα συνδεδεμένη συναισθηματική σχέση με τον Ολυμπιακό. Σε αναφορά του ονόματος του και της σχέσεως αυτής στα ΜΜΕ, η αντίδραση του ήταν τελείως αντίθετη. Επίμονα τόνιζε προς πάσα κατεύθυνση ότι θα παραμείνει και ότι δεν έχει κανένα λόγο να πράξει το αντίθετο. Το ότι οι δύο κόρες του υπήρξαν επί σειρά ετών αθλήτριες του Ολυμπιακού δεν το έκρινε ουσιώδες για να πράξει το αυτονόητο. Οι παραιτηθέντες συνάδελφοι του για απλούστερα πράγματα (όπως η περίπτωση ότι κατηγορήθηκε μια εφέτης πως ο σύζυγος της ήταν οπαδός της ΑΕΚ) έκαναν αυτό που έπρεπε. Ο ίδιος όμως με την επιμονή του δίνει το δικαίωμα για ανήσυχες σκέψεις.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε έναν πρόεδρο σε μια επιτροπή που θα αποφασίσει για μια υπόθεση που είναι αντίδικοι ο Ολυμπιακός (ο σύλλογος τον οποίο υπηρέτησαν επί πολλά έτη οι δύο κόρες του) και ο ΠΑΟΚ. Αυτό από μόνο του τα λέει όλα. Ο Θεός να βάλει το χέρι του...