Tελικά μάλλον θα αργήσει η μέρα που ο Αρης θα κερδίσει εύκολα έναν αγώνα. Πού από νωρίς θα λύσει τον «γόρδιο δεσμό» της νίκης και θα τον κάνει μία τυπική διαδικασία. Αυτό το επιβεβαίωσε, δυστυχώς, και στα 90 λεπτά του αγώνα με τον Ιωνικό. Το ζήτημα δεν είναι μόνο το να κερδίζει μία ομάδα, αλλά και το πώς.
Όπως και στην ήττα. Μπορεί το τελικό αποτέλεσμα να έχει κόστος τρεις βαθμούς αλλά το ζήτημα είναι το πώς χάνεις. Άλλο να χάσεις με 90 λεπτά προσπάθειας, δύο δεκάδες τελικές και τον αντίπαλο «κρεμασμένο» στα δοκάρια κι άλλο να χάσεις με κάτω τα χέρια. Το ίδιο και με τις νίκες. Ο Αρης νίκησε χθες. Πέτυχε δηλαδή αυτό που είχε απόλυτη ανάγκη. Η νίκη όμως ήρθε με περιπετειώδη τρόπο. Με την ψυχή στα δόντια. Απέναντι στην τελευταία ομάδα του βαθμολογικού πίνακα η οποία πριν τον χθεσινό αγώνα είχε 4/15 στα γκολ. Πού θεωρητικά, παρά το ψυχολογικό στραπάτσο του Αρη από τον αγώνα με την ΑΕΚ, η λογική έλεγε ότι οι «κίτρινοι» θα είχαν έναν εύκολο αγώνα. Άλλο όμως η θεωρία κι άλλο η πράξη. Και ο Αρης στην πράξη είναι που τα κάνει μαντάρα. Δεν μπορεί να εισπράξει το ταλέντο των παικτών που υπάρχουν στο ρόστερ.
Το επανέλαβε και χθες ο Πάρντιου μετά τον αγώνα: «Η ομάδα που έχω εγώ στο μυαλό μου απέχει πολύ από αυτό που παρουσιάζει». Γιατί ο Αγγλος κόουτς έχει διαφορετικά εικόνα στο μυαλό του; Γιατί προσθέτει τα βιογραφικά των ποδοσφαιριστών και βγάζει αυτό το οποίο θέλει να πάρει απ’ όλους. Μόνο που αυτό προς το παρόν το ταλέντο τους δεν βγαίνει στο γήπεδο. Και δεν βγήκε ούτε χθες με τον αδύναμο Ιωνικό. Αρα το ερώτημα είναι εύλογο: Πότε ο Αρης θα καταφέρει να παίξει αυτό που περιμένει ο Πάρντιου και οι φίλαθλοι του;
Καλό ερώτημα, αλλά έχει μία δύσκολη απάντηση. Μόνο στην πράξη θα φανεί η βελτίωση της ομάδας. Γιατί στην ποιότητα των βιογραφικών πόνταρε και ο Θόδωρος Καρυπίδης και βιάστηκε να μιλήσει για Πρωτάθλημα. Ο Αρης λοιπόν εξελίσσεται σε μία ομάδα… «μυστήριο». Χθες ο Πάρντιου άλλαξε πολλά πρόσωπα στην εντεκάδα «γιατί έπρεπε να διαλέξω μία ομάδα με μεγαλύτερη ασφάλεια», όπως δήλωσε.
Μόνο που η χρησιμοποίηση του Ενκουλού στο κέντρο της άμυνας από την αρχή, του Οντουμπάτζο στο δεξιό άκρο, του Ετέμπο στο κέντρο, του Ζερβίνιο σε δε θέση οργανωτή και του Πάλμα φορ, δεν έφερε ασφάλεια στον Αρη. Οι «κίτρινοι» δέχτηκαν πάλι γκολ από στημένη φάση, πάνω στις οποίες έχει ξοδέψει πολλές ώρες στις προπονήσεις ο Αγγλος, βρέθηκε πίσω στο σκορ και κινδύνευσε άλλες δύο φορές σοβαρά στο πρώτο ημίχρονο. Τι άλλο θα έπρεπε να γίνει απέναντι στον Ιωνικό για να πεισθεί κάποιος ότι δεν είναι στραβός ο γιαλός; Πώς απάντησε ο Αρης στα πρώτα 45 λεπτά. Μ’ ένα σουτ στο δοκάρι του Πάλμα. Και δεν θα μπορούσε να πετύχει κάτι περισσότερο από τη στιγμή που δεν είχε πάθος στο παιχνίδι του, ορθολογισμό στην ανάπτυξη, τρεξίματα και φαντασία στην επίθεση.
Η είσοδος στον αγώνα του Ματέο (56ο αντί Νταμπό) και Ιτούρμπε (67ο αντί Ζερβίνιο), Γκρέι (67ο αντί Πάλμα), πρόσφερε 10 λεπτά πίεσης του Αρη στην άμυνα του Ιωνικού. Ετσι προηγήθηκε με τον Ζερβίνιο και διπλασίασε τα γκολ με τον Γκρέι που απέδειξε ακόμη μία φορά ότι είναι φορ περιοχής. Κι όλα αυτά από πάσες του Μαζικού ο οποίος προωθήθηκε πολλές φορές από αριστερά.
Ετσι η ομάδα του Πάρντιου πέτυχε μία νίκη η οποία της έδωσε βαθμολογική ανάσα και θεωρητικά θα την βοηθήσει ψυχολογικά, ενόψει του αγώνα με τον Παναθηναϊκό. Απομένει να κεφαλαιοποιήσει τα χθεσινά κέρδη στον επόμενο αγώνα, αλλά αυτό θα πρέπει να φανεί στην πράξη.